” گلبرگ ”
وقتی بهم گفت کاریت ندارم انگار منو از بالای دار پایین کشید.
سرمو روی تخت رها کردم. نمیدونستم چی توی صدام دید که عقب کشید و ادامه نداد.
لبام به شدت میسوخت و تمام تنم درد میکرد
حس میکردم جای تک تک انگشتاش روی تنم تاول زده
این همه خشونت برام غیرقابل باور بود.!
خودم خواسته بودم بهش نزدیک بشم اما پای عمل که میرسید دست و پام سست میشد.
_ دلت میخواد خودم بلندت کنم آره؟ خوابیدی رو تخت منتظر من؟
با این حرفش هول شده دست و پا زدم و از روی تخت بلند شدم
با بلند شدنم، لباسم که از بالای شونه پاره شده بود پایین افتاد و نصف سینه ام مشخص شد.
باعجز به لباسم خیره شدم. زیرلب نالیدم
_ حالا چه جوری برگردم خونه؟!
درد پامم بیشتر شده بود و سوزش لبم چندبرابر!
انگشتم رو روی لبم کشیدم و وقتی قرمزی خون رو با چشم دیدم وحشتم هزار برابر شد
_ دستتو بده من.
بغض کرده انگشت خونیمو بالا آوردم
با نگاهی به لبم ابرویی بالا انداخت
_ گفتم که بودن با من درد داره.
پوزخندی زد و با سر به لبم اشاره کرد
_ و خونریزی!
دستش توی هوا منتظر من بود و میدونستم هر لحظه ممکن بود پس بکشه
دستمو توی دستش گذاشتم. زخم میزد و تهش دست کمک به طرفم دراز میکرد … این مرد یه روانی محض بود!
تمام وزنم رو به طرفش کشیدم و بهش تکیه دادم تا تونستم قدم کوچیکی بردارم.
_ دیگه هوس نکن منو از تنهایی دربیاری. ایندفعه بیخیالت شدم اما دفعه ی بعد با آمبولانس ازاین در میری بیرون.
میگفت بیخیالم شده و من اینهمه له شده بودم؟!
_ درد کشیدن تقدیر منه.
_ ببند دهنتو!
یه قدم صاف نمیتونی برداری واسه من حرفای فلسفی میزنی.
نگاهی به جسم بی جونم انداخت و ناگهانی منو از روی زمین بلند کرد…
تمام تنم یخ زد
عطر تلخ و مردونه اش توی بینیم پیچید
همون جور که قدم های بلند برمی‌داشت تا به پارکینگ برسه غر زد
_ اگه با تو باشه فردا صبح میرسیم خونه حوصله ی راه رفتن مورچه ایتو ندارم!
بالاتنه ی برهنه اش برای من زیادی داغ بود و داشت یخ وجودمو آب میکرد!
تحملش رو نداشتم کاش منو زمین میذاشت حتی اگه این مسیر طولانی میشد و تا صبح نمیرسیدیم
_ بذار خودم راه بیام.
فشار دستاش دورم چنان زیاد شد که حس کردم صدای شکستن استخوان هام بلند شد
_ خفه خون بگیر! کم اعصابمو خط انداختی حالا اعتراض هم میکنی؟
در پارکینگ رو باز کرد و منو پایین گذاشت. تازه تونستم چندبار پشت سرهم نفس بکشم.
چشمامو چرخوندم تا ماشینش رو ببینم.
چهارتا ماشین توی پارکینگ بود اما هیچکدوم ماشین آبی رنگ سامیار نبود.
دوتا مشکی یه سفید و یه آلبالویی.
سرمو بلند کردم با دیدن سینه های عضلانیش لرزیدم
نگاهمو به چشماش کشوندم
_ کدومشون ماشین توئه؟
نگاه عاقل اندر سفیهی بهم انداخت و خیلی جدی جواب داد
_ همشون!
چندبار پشت سرهم پلک زدم تا بتونم حرفشو هضم کنم.
بدون اینکه منتظر من بمونه به طرف ماشین آلبالویی رنگ رفت.
نصف راه رو با پاهای لنگم کشون کشون دویدم!
_ مگه نگفتی بذارمت زمین؟ پات که چلاق نشده بجنب!
اگه دیوار نزدیکم بود سرمو محکم بهش میکوبیدم!
_ حتی اگه عسل هم به خوردش بدم بازم میگه تلخه!
صدای حق به جانبش بلند شد
_ چی گفتی؟!
به سختی خودمو بهش رسوندم
_ چیزی نگفتم داشتم به خودم لعنت میفرستادم.
سری تکون داد
_ خوبه پس ادامه بده.
در ماشین رو باز کرد و سوار شد. به هر جون کندنی بود خودمو بالا کشیدم.
گوشه ی پاره شده ی لباسم هرلحظه کنار میرفت و من باز سرجاش برمیگردوندم .
یه دستم گیر شونه ام بود
_ کت و کولت هم چلاق شده؟
نتونستم به صورتش نگاه کنم
_ لباسم پاره شده میخوام پایین نیفته
ماشین رو بیرون برد. پیاده شد تا در پارکینگ رو ببنده. سرشو داخل آورد
_ تا بیام اون لامصبو یه جوری گیر بده روی شونه ات وگرنه بقیشم تو تنت جر میدم تا جدی جدی درست بشه!
دستم روی لباس خشک شد و حیرت زده گفتم
_ من چه جوری میتونم این لباس رو …
قبل از اینکه ادامه ی حرفمو بشنوه به طرف در رفت و بهم فهموند کاری که گفته رو هر طور شده باید انجام بدم و دلیل و منطق حالیش نیست!
با حال زارم گوشه های پاره شده ی لباس رو گرفتم تا به هم نزدیک کنم
اما تلاشم بی نتیجه بود چون بهم نمیرسید
سامیار داشت درو قفل میکرد و هر لحظه ممکن بود برگرده
توی ماشین چشم چرخوندم و با دیدن یه سنجاق که عروسک پشمالویی ازش آویزان شده بود، هراسون عروسک رو پایین کشیدم و سنجاق رو ازش جدا کردم.
به هر جون کندنی بود تیکه ی لباس رو روی شونه ام گیر دادم تا پایین نیفته.
هرلحظه داشت به ماشین نزدیکتر میشد. از ترس عروسک پشمالو رو زیرلباسم مخفی کردم تا متوجهش نشه!
بدجور قلقلکم میشد اما مجبور بودم تا برسیم خونه تحملش کنم.
سوار شد و در ماشین رو محکم به هم کوبید جوری که ناخودآگاه تکونی خوردم.
نگاه برزخیش رو روی تنم انداخت جوری که حس میکردم لختم و هیچی تنم نیست!
_ چه جوری گیرش دادی؟
_ کاری که خواستی رو انجام دادم.. مهم اینه.
دیگه پیگیر لباسم نشد و ماشین رو روشن کرد
فشار دستاشو روی فرمون ماشین میدیدم . هنوزم حالت های عصبیشو داشت و نمیدونستم عاقبت چی میشه.
_ اون پیرزنه هنوز نرفته؟
با سوال ناگهانیش نگاهمو به نیم رُخش کشیدم
_ نه کسی نبود ببرتش.
کوچکترین کلمه که از دهنم خارج میشد ترک لبم از هم باز میشد و شوری خون رو توی دهنم حس میکردم.
_ خوبه حالا به جای خون گوسفند خون تو رو میبینه!
لب پایینمو به دندون کشیدم و محکم فشردم. دردی توی لبم پیچید اما دردش جوری بود که دلم میخواست بازم لبمو فشار بدم مثل معتادی که میدونه اعتیاد چی به روز بدنش میاره اما بازم میکشه!
_ فعلا این عشق بازی رو داشته باش به شب زفاف هم میرسیم
پوزخندی زد و ادامه داد
_ اونوقت صدتا پیرزن باید جمع بشن تا به حالت گریه کنن!
نگاه ناباورم رو به چشماش رسوندم و با درد لب زدم
_ سامیار!
ناگهانی با دست آزادش بازومو محکم فشرد
_ حق نداری منو به این اسم صدا بزنی حالیته یا حالیت کنم؟!
متعجب انگشتمو روی خون لبم کشیدم
_ چرا؟ ولی اسم اصلیت قشنگ تر از مخففشه.
آرومتر ادامه دادم
_ یعنی از قشنگیش بدت میاد؟
با خشم به طرفم خیز برداشت، اگه فرمون ماشین دستش نبود منو با خشمش تیکه پاره میکرد!
_ اونش به تو ربط نداره! یه بار دیگه بگی دندوناتو میریزم تو دهنت امشب به اندازه ی کافی ریدی تو اعصابم
نفس عمیقی کشیدم تا پس نیفتم …
اما “سامیار ” توی ذهن من جا افتاده بود و نمیتونستم یه بار دیگه اسم قبلیش رو بگم.
حتی از وقتی اسمشو صدا زدم ناخوداگاه فعل جمع هم از جمله هام پرید و برام مفرد شد!
_ آدرس خونه ی منو کی به تو داد؟
_ خودم دنبالت اومدم تا یاد گرفتم.
مشتش رو روی فرمون ماشین کوبید
_ مثل سگ دروغ میگی! ولت کنم تو شهر گُم میشی اونوقت اومدی دنبال من؟!
دستام میلرزید حالا باید چی میگفتم؟
_ میشه این بحث تموم بشه؟ من اشتباه کردم و تاوانش رو بهت پس دادم.
_ بازم از این غلطا میکنی؟
_ اگه لازم بشه آره
نمیدونستم دل و جرات اینجوری حرف زدن، رو به روی سامیار رو از کجا آورده بودم
ماشین رو کشوند گوشه ی خیابون و با حرکت سریع به طرفم نیم خیز شد
