با شنیدن صدای باز شدن آب لباس هایش را پوشید و موهای خیسش را پشت گوشش فرستاد

گر گرفته بود

پوستش حرارت داشت اما برخلاف چند دقیقه پیش بی تاب نبود

خشم و حرص به این روز انداخته بودش

بینی اش را بالا کشید و سمت آشپزخانه راه افتاد

صدایش زمزمه وار بود و از بغض می‌لرزید

_ بخاطر اون آشغال گریه کنی میزنم تو دهنت لادن

برنج را خیس کرد اما پشیمان شد

اگر بیکار می‌ماند با فکر و خیال دیوانه می‌شد

گوجه ها را با پشت لیوان له کرد و کاغذی کنار دستش گذاشت

اولین کلمه را نوشت

_ رنده

پیاز های ریز شده را در قابلمه ریخت و با قاشق تلاش کرد کاری کند بهم نچسبند اما چندان موفق نبود

همانطور که به بهانه پیاز ها اشک می‌ریخت کلمه های بعدی را نوشت

_ کفگیر چوبی ، ماهیتابه نچسب

بینی اش را بالا کشید و زیرلب به خودش دلداری داد

_ برای پیازا گریه می‌کنم نه اون عوضی

پشت دستش را روی گونه‌ی خیس و ترک خورده اش کشید

به لیستش اضافه کرد

_ دستمال کاغذی ، کرم آبرسان

برنج را اضافه کرد و دوباره نوشت

_ پاپریکا ، فلفل سیاه ، زعفرون

در قابلمه را گذاشت و خیره آشپزخانه شد

هرچه به نظرش می‌رسید اضافه کرد و خواست سراغ پذیرایی برود اما زود بود

برگه سیاه شده را روی کابینت گذاشت ، موهایش را بالای سرش بست و راه رفته را برگشت

با حرص به لیستش اضافه کرد

_ برق لب ، شانه

کتاب فیزیکش را برداشت و روی کاناپه نشست

کاش می‌شد مبل و کاناپه نو را هم اضافه کند به لیست

شانه بالا انداخت و زیرلب گفت

_ دفعه بعد!

در عوض لوازم تحریرش را نوشت!

تمام این مدت تنها یک مداد معمولی سیاه داشت و آن هم از بین کتاب هایش پیدا کرده بود وگرنه ساواش فکری برایش نمی‌کرد!

با شنیدن صدای ساواش از حمام ابروهایش ناخواسته درهم رفت

_ حوله بیار برام

محلش نداد

چشمانش را ریز کرد و با دقت خیره داده های مسئله شد

ساواش فریاد زد

_ لادن

خودش را به نشنیدن زد

تا جایی که او آب چکان از حمام بیرون زد ، در را بهم کوبید و همانطور که حوله را از روی دستیگره در چنگ میزد و دور کمرش میگرفت تشر زد

_ کری؟

لادن جوابش را نداد

عصبی پوف کشید و سمت آشپزخانه رفت

صدایش همچنین خشمگین بود

_ چی رو گازه؟ حواستو جمع کن باز گند نزنی

تو که عرضه نداری مواد غذایی حروم نکن

لادن نگاهی به او انداخت و سرد پرسید

_ چرا نمیری؟

ساواش با پوزخند موهای خیسش را چنگ زد و بالا هدایتشان کرد

_ خونمه ، به تو باید جواب بدم؟

دندان هایش را روی هم فشرد

لعنتی زمان های دیگر یک ساعت هم نمی‌ماند اما همین امشب که دلش نمی‌خواست رویش را ببیند قصد ماندن داشت!

_ تا یک ساعت پیش که التماس می‌کردی تنهات نذارم اینجا

چی شد؟!

سیبی از یخچال برداشت

به شام دخترک امیدی نداشت

امشب را جای شام میوه میخورد!