یگانه عمیقا ناراحت شده بود. اصلا توقع نداشت عمه خانم و شوهرش درمورد او چنین افکاری را بپذیرند.

– ولی من…

فرخ سریع میان حرفش آمد.

– می‌دونم، هم شما رو می‌شناسم هم اردلان‌و. ولی قدیمیا این چیزا سرشون نیست. فقط می‌گن دختر و پسر جوون نامحرم که با هم یه جا باشن می‌شن حکایت آتش و پنبه.

یگانه با صدایی گرفته از بغض گفت:

– دایی‌تون اصرار داشتن من بمونم… وگرنه من خودم خونه دارم. اتفاقا تنهایی راحت‌تر هم هستم.

فرخ دلش به حال او می‌سوخت… شده بود چوب دو سر طلا!

– مطمئن باشین اگه تنها هم زندگی می‌کردین باز می‌اومدن می‌گفتن آره دختر جوون مطلقه رفته خونه مجردی گرفته، معلوم نیست چی کار می‌کنه.

شما هر کار کنی پشتت حرف هست.

– خب الان چه کنم من؟! نشستم اینجا می‌گن پررو و دریده‌س! برم خونه خودم می‌گن معلوم نیست تنها چی کار می‌کنه.

فرخ گفت:

– اگه نظر من‌و بخواین، من می‌گم به حرفا بی‌توجه باشین و هرجا راحتین زندگی کنین. کسی نمی‌تونه مجبورتون کنه کاری که نمی‌خواین‌و انجام بدین.

ولی بازم ب نظرم اینجا موندن بهتره، اینجا موندن یه حرفه، خونه‌ی مجردی و تنهایی هزار حرف!

یگانه کمی اندیشید. صحبت‌های فرخ منطقی و عاقلانه بود.

– ممنون… ببخشید معطلتون کردم.

– نه بابا این چه حرفیه.

ناریه آمد و صدایش زد.

– خانم جان تموم شد، غذاها آماده‌ست.

یگانه رو به فرخ گفت:

– بفرمایید سر میز.

#پینار

#پارت198

شامشان را در سکوت خوردند و این بار رامین هیچ گونه حرکت اضافه‌ای جهت کمک به یگانه انجام نداد. تمام مدت هم با لبخند می‌گفت:

( اگه دلتون می‌خواد دوباره و این بار واقعا بسوزین از من بخواین براتون غذا بکشم.)

اردلان تمام مدت گره ابروانش باز نشد. عمه خانم نرم‌تر شده و شوهرش هم که طبق معمول با دیدن غذا و خوراکی از خود بی خود بود و مشغول لُمباندن!

حاج سعید در فکر بود و فرخ در تلاش بود مودِ خوش اخلاق و طنزش را حفظ نماید. به نظرش می‌آمد که اردلان دارد کم کم دچار حالت‌های ده سال قبلش می‌شود!

پس از اتمام غذا، همه از دور میز رفتند و روی کاناپه های پذیرایی نشستند.

اردلان هم فقط نگاهشان می‌کرد حتی بدون پلک زدن!

عمه خانم سر حرف را باز کرد.

– داداش فکراتو کردی؟

یگانه گلو صاف نمود و گفت:

– از اونجایی که موضوع منم، اجازه بدین منم صحبت کنم و نظرم‌و بگم.

عمه خانم مثلا خودش را به تعحب زد

– ولی عزیزم…. چی می‌گی؟

اردلان به حرف آمد.

– شما اصلا در جریان نیستین یگانه خانم.

نمی‌شناسین احتمالا این روندو.

حتی نمی‌دونین در مورد چه کسی یا چه چیزی؟!

بعد می‌خواین رد پا!

یگانه گفت:

– این کاری نداره، الان که توضیح بدین متوجه بشم!

#پینار

#پارت199

عمه خانم ابرو بالا انداخت.

– اردلان، عمه، چی دارین می‌گین؟

یگانه در پاسخ دادن پیش‌دستی نمود.

– عمه خانم من نمی‌دونم چی شنیدین و چی دیدین از من که اینجوری درموردم قضاوت می‌کنین، اما می‌خوام بدونین که من فقط به اصرار آقاجون اینجام و بس!

فاطمه خانم که دیگر فهمید، یگانه از قصد و نیتش مطلع شده، خود را از کوچه علی چپ بیرون آورد.

– لازم نیست چیزی بشنوم از کسی! خودم چشم دارم، می‌بینم!

حاج سعید به خواهرش توپید.

– فاطمه!

عمه خانم با اخم برای یگانه پشت چشم نازک کرد.

– چیه داداش؟ دروغ می‌گم؟!

یگانه بغضش را به هر ضرب و زوری بود قورت داد.

– چی دیدین؟! لباس ناجور تنم دیدین؟! حرف ناجور زدم؟ کار ناشایستی انجام دادم؟!

خشم داشت از درون مثل خوره اردلان را می‌خورد. با تحکم گفت:

– یگانه…

و نگاه خیره و اشاره‌ی ابروی فرّخ را که دید دوزاری‌اش افتاد و اضافه کرد:

– خانم…

رامین که جو را سنگین یافت، ترجیح داد حضورش را کم‌رنگ کند. پس برخاست، با اجازه‌ای گفت و به آن طرف سالن رفت تا در همان گوشه روی کاناپه لم بدهد و فارغ از جریانات این سوی سالن، به قول فرخ سرش را تا مُنتها اِلیه گردنش در گوشی فرو ببرد.

#پینار

#پارت200

حاج آقا محمدی آخرین دندانش را هم خلال کرد و آن خلال صد بار مصرف شده را مجدد در جیب کتش گذاشت، سپس لب گشود.

– حاجی، بحث آبرو اعتباره! این وضعیت درست نیست.

فاطمه خانم در تأیید حرف‌های شوهرش برآمد.

– حاج آقا راست می‌گه داداش.

یگانه نفس‌هایش منقطع شده بود و داشت تمام تلاشش را می‌کرد بغضش نترکد.

اردلان در شرف انفجار بود و فرخ دیگر فرخ چند دقیقه قبل نبود… ابروهای در همش کاملا موضعش را مشخص می‌کرد!

حاج آقا گنجی جدی و پر صلابت گفت:

– یگانه اگه تا چند ماه پیش عروس این عمارت بوده، حالا ولی بچه‌ی این عمارته، دختر منه!

و من به کسی اجازه نمی‌دم به بچه‌ی این خونه توهین کنه!

سرمای گزنده‌ی جملات حاج سعید، برای یگانه گرمابخش‌ترین بود و خانه‌ی تاریک دلش را روشن نمود. یگانه از این بابت ممنون پدرشوهرش بود.

عمه خانم که متوجه شد اوضاع بر وفق مراد نیست، لحنش را تغییر داد.

– داداش کی به یگانه جان توهین کرد؟! به خدا ما هم یگانه رو مثل دخترمون دوست داریم.

ولی برای من و شما مثل دخترمونه… برای بچه‌ی دیگه‌ی این خونه هم خواهر می‌شه؟

مگه با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین می‌شه؟! نمی‌شه داداش… نمی‌شه!

نامحرم نامحرمه… خودی و غریبه نداره.

می‌خواد بقال محل باشه، می‌خواد برادرشوهر باشه… نامحرم نامحرمه! شما خودت بهتر از من شرع و دین‌و بلدی و می‌دونی داداش…