چشم هام و باز کردم به اطرافم نگاه کردم تو اتاق خودم بودم که در باز شد و فاطمه وارد اتاق شد سریع به سمتم اومد و گفت :خوبی چه خوب که به هوش اومدی
بی احساس به صورتش نگاهی انداختم از جام بلند شدم و از اتاق خارج شدم وارد پذیرایی شدم و ایستادم و به جمع نگاهی انداختم همه در سکوت نشسته بودن تا منو دیدن از جا بلند شدن کیومرث و تیرداد به سمتم اومدن
کیومرث :خوبی تهمینه جان چرا بلند شدی باید استراحت کنی
و دستم و گرفت و به سمت اتاق کشید با شدت دستم و از توی دستش بیرون کشیدم و با نفرت به علی نگاه کردم قدمی به سمت جلو برداشتم که تیرداد دستم و گرفت و گفت :خواهر کوچولوی من نباید سرپا بایستی
با عصبانیت دستم و از توی دستش بیرون کشیدم و سیلی به صورتش زدم و با فریاد گفتم:خفه شو به من دست نزن
همه با چشم های گرد شده بهم نگاه میکردن با سرعت خودم و به علی رسوندن و گفتم :تو چه غلطی کردی به چه حقی منو وسیله کردی از اولش نقشه داشتی مگه نه
با دست محکم به شونه ی سورنا زدم و گفتم :تو هم باهاش هم دست بودی
رو به علی کردم و گفتم :چجوری دلت اومد بزاری اون هرکاری دلش میخواد باهام بکنه تو که دیدی حالم و
کیومرث جفت دستام و گرفت و به سمت اتاق منو کشوند هر چی تقلا کردم که ولم کنه ولم نکرد روی تخت نشسته بودم فاطمه کنارم بود و با دلسوزی خواهرانه بهم زول زده بود کیومرث جفت دست هاش و توی جیبش گذاشته بود و با اخم بهم نگاه میکرد که آخر سر گفت :معنی  این کار ها چیه چرا اینطوری رفتار کردی باهاش اون برای تو هرکاری. کرد تا ترو از دست اون موجود نجات بده
پوزخندی زدم و گفتم :از جلوی چشم هام گمشو نمی‌خوام ببینمت
کیومرث با ناباوری بهم زول زده بود دهنش و باز و بسته کرد تا چیزی بگه اما سکوت کرد و از اتاق خارج شد
فاطمه دستش و روی دستم گزاشت و گفت :تهمینه اصلا این رفتارت درست نیس اون ها نگرانتن تعریف کن چه اتفاقی افتاد که اینطور عصبی هستی
دستم و از زیر دستش بیرون کشیدم و گفتم :تو برو بیرون
فاطمه :اما…
نزاشتم جمله اش و کامل کنه و محکم گفتم :برو بیرون
فاطمه از جاش بلند شد و با مکث از اتاق خارج شد از جام بلند شدم و در اتاق و قفل کردم تکیه به در دادم و به اطرافم نگاه کردم من تنهام العان باید پیداش بشه
با صدای لرزونی گفتم :کجایی
به کمد نگاه کردم رفتم سمتش با تردید درش و باز کردم اما کسی اونجا نبود اتاق و از یه نظر گزروندم روی تخت نشستم  خیلی میترسیدم ولی باید باهاش حرف میزدم اصلا اون با من حرف میزد کلا تا منو میبینی میوفته به جونم
نفسم و بیرون فوت کردم و گفتم :می‌خوام باهات حرف بزنم
اما بازم پیداش نشد اشک گونه هام و خیس کرد نفس کم آورده بودم دستم و روی قفسه سینه ام گزاشتم و گفتم :هرمس
همون لحظه رو به روم ظاهر شد بر اثر گریه همه جارو تار می‌دیدم برای همین سریع اشک هام و پاک کردم اما دست خودم نبود اشک هام تند و تند می‌ریخت هرمس آروم به سمتم اومد و جلوم زانو زد دستش و دبه سمت صورتم دراز کرد و با انگشت قطره های اشکم و گرفت ،سریع به سمت دهنش برد و لیسی به انگشتش زد دماغم و بالا کشیدم و با کنجکاوی به حرکاتش نگاه میکردم مثل یه گربه ی پشمالو گنده بود یا نه یه سگ بزرگ و ترسناک وحشی یا مثل یه گوسفند سیاه  با کله ی سفید یا اصلا هیچ کدوم تلفیقی بین گربه و سگ و گوسفند و آدم بود
لیس زدن انگشتش که تموم شد دوباره بهم زول زد گریه منم بند اومده بود نمی‌دونم چقدر بهم زول زده بودیم و چقدر گذشته بود که تقه ای به در خورد و دستگیره بالا و پایین شد هرمس از جا بلند شد تازه یادم افتاده بود که باید باهاش حرف بزنم با صدایی که انگار  از ته چاه میومد گفتم:بمون
نگاهم کرد و دوباره سرجاش نشست تقه ی دیگه ای به در خورد که گفتم :می‌خوام تنها باشم
دیگه صدایی نیومد به هرمس نگاه کردم و سرم و کمی به سمت چپ متمایل کردم که به تقلید از من سرش و به سمت چپ هدایت کرد لبخندی زدم و به لب های نگاهی انداختم که دیدم لب های باریکش کش اومد تک خنده ای زدم و گفتم :هرمس
جوابی نداد و توی سکوت بهم خیره شده بود
تهمینه :تو نباید به حرف علی گوش بدی من دوست ندارم تو به حرف علی گوش کنی تو نباید با اون دوست بشی
صدای خنده ی ترسناکش بلند شد از ترس چشم هام و بستم لمس دست هاش و روی دستم حس کردم و با التماس گفتم :هرمس نه
صدای بم و خش دارش تو اتاق پیچید
هرمس :من به فرمان هیچ انسانی در نمیام
چشم هام و باز کردم و اول به صورتش و بعد به دست هامون نگاه کردم دیدم و بلند کرد و با اون دست دیگه اش مایه ی سیاه رنگی کف دستم ریخت به مایه ی سیاه نگاهی کردم اون سیاهی داشت منو میکشید به سمت خودش که لحظه ای همه جا تاریک شد صدای علی و شنیدم که گفت :در قبال این دختر چی ، در قبال این دختر حاظری به  فرمان من در بیای تصاویر واضح شد اپل از همه خودم و دیدم که روی تخت بی جون می‌لرزیدم بعد علی و دیدم که چوب سیاه رنگی دستش بود ، و خود هرمس
اطراف های خاله های سیاهی دیده میشد انگار کسای دیگه ای هم در اتاق حضور داشتن با دقت به اطراف نگاه میکردم که صدای کیومرث و بقیه رو شنیدم
کیومرث :تهمینه باز کن درو
فاطمه :آقا کیومرث در و بشکونید شاید اتفاقی افتاده
تیرداد :برو کنار کیومرث
چشم هام می‌سوخت همه جا داشت دوباره دار میشد لبخند هرمس و دیدم و دیدم که داره به سمتم میره میخواستم اونجا باشم و ببینم بعدش چی میشه که همه جا تاریک شد دستی شونه هام و گرفت و محکم تکون داد نور چشم هام و زد همه جا تار بود و صدا ها نامفهوم ، به اطرافم نگاه کردم اطرافم کسایی ایستاده بودن و صدام میکردن گوشم سوت شدیدی کشید  دست هام و روی گوش هام گذاشتم که بلاخره صدا ها معنی پیدا کردن و آدم های اطرافم و دیدم
کیومرث با ترس صورتم و بین دست هاش گرفت  و گفت :تهمینه خوبی جون به لب شدم چرا در قفل کردی به بقیه نگاه کردم و تیرداد با ترس ، فاطمه با چشم های اشکی و سورنا و علی هم با شک بهم نگاه میکردن لبخندی رو به علی زدم و گفتم :کیومرث من داشتم واقعیت و میدیم چرا من و کشیدی بیرون
علی :تو چیزی نمیدیدی تو داشتی تسخیر می‌شدی هرمس داشت تسخیرت میکرد تو هیچی از جن ها نمیدونی اون ها موجودات دروغ گو و دغلی هستند پیش خودت چی فکر کردی
همون لحظه صدای خنده ی بلند هرمس و از پشت سر شنیدم سریع برگشتم و نگاهی بهش کردم روی تخت دراز کشیده بود و دستش و زیر سرش گذاشته بود. و گفت :بهش بگو آره اجنه فریب کارن تو که می‌دونی چرا فریب هرمس و خوردی
عین همین جمله رو گفتم لحظه ای علی سکوت کرد و رو به تیرداد گفت :معمولا کسایی که مورد تجاوز اجنه قرار میگیرن زود عقلشون و از دست میدن فکر نمی‌کردم خواهرت اینقدر زود عقلش و از دست بده
هرمس با خنده گفت :بهش بگو انسان بی عقل بهتر از انسانیه که برده ی جن هاست و برای رسیدن به خواسته هاش خودش و هم به تاراج بزاره عین جمله هرمس و دوباره تحویلش دادم راستش فکر نمی‌کردم اینقدر عصبی بشه با صدای بلند گفت :خفه شو هرزه ی عوضی
به سمتم خیز برداشت با چشم های گرد شده بهش زل زده بودم که به سمتم میومد از گوشه ی چشم دست هرمس و دیدم که به سمت علی گرفته شد علی هنوز بهم نرسیده بود که تعادلش و از دست داد و با مخ به زمین خورد
صدای خنده ی هرمس و شنیدم بهش نگاهی کردم که گفت :بخند آدمیزاد بزار بیشتر حرصی بشه
با این حرفش شروع به خندیدن کردم علی از شدت عصبانیت صورتش قرمز شده بود از جا بلند شد و با حرص از اتاق خارج شد سورنا هم همراه با اون از اتاق خارج شد
هرمس با خنده گفت :فاطمه امشب بهت پیشنهادی میده که به ملاقات مردی به اسم محمد بری پیشنهادش و قبول کن با خنده گفتم :تو از کجا می‌دونی
هرمس روی تخت نشست و گفت :خیر سرم اجنه ام
تک خنده ای کردم با لبخند بهش نگاه کردم بوسه ای به لب هام زد و غیب شد
صورتم و برگردوندم که با صورت متعجب کیومرث و تیرداد و فاطمه رو به رو شدم فاطمه به سمتم اومد وبا ترس گفت:تهمینه با کی حرف می‌زدی
سکوت کردم و سرم و پایین انداختم
کیومرث :تو داری منو میترسونی
همون لحظه هرمس ظاهر شد و گفت :از برادر هات معزرت خواهی کن
و دوباره غیب شد به کیومرث و تیرداد نگاهی انداختم از جا بلند شدم و با یه دست دست کیومرث و با دست دیگه ام دست تیرداد و گرفتم و گفتم :بابت رفتارم معزرت می‌خوام من خیلی تند رفتم ولی از دست علی عصبانی بودم اون میخواست منو وسیله کنه تا به خواسته هاش برسه
بویه ای به گونه ب کیومرث زدم و گفت :کیومرث منو ببخش
کیومرث نفسشو از روی کلافگی بیرون فوت کرد و گفت :فدای یه تار موت
لبخندی بهش زدم دستش و رها کردم و روی گونه ی تیرداد گزاشتم
تهمینه :دستم بشکنه
باز صدای هرمس اومد که گفت :داری زیاده روی می‌کنی
به اطرافم نگاه کردم و گفتم :کجایی
با خنده گفت :دیگه
خندیدم و سرم و تکون دادم و به تیرداد نگاه کردم
تیرداد :ولم کن من ازت میترسم نمی‌خواد معزرت خواهی کنی نخواستیم
سریع گونه اش و بوسیدم و گفتم :واقعا معزرت می‌خوام

تیرداد :تو عادی باش معزرت خواهیت بخوره تو سر من ، تهمینه نکنه با این جنه حرف میزنی این یارو علی یه چیزایی می‌گفت
تهمینه :من به حرف های این پسره کاری ندارم فردا میریم پیش محمد اون همه چیو درست می‌کنه
کیومرث :محمد کیه ؟!
گریه ی ساختگی کردم و گفتم :همین آشنای فاطمشون امشب قراربود بگه بریم پیشش
فاطمه من که چیزی نگفتم راجبش حتی اسمی هم ازش نبردم از کجا میدونی
صدام و آروم کردم گفتم :هرمس گفت
تیرداد با گفت دست به پیشونیش زد و گفت :واای
صدای غار و غور شکمم بلند شد که فاطمه دستم و گرفت و گفت : از ظهر هیچی نخوردی اینطوری پیش بری ظعیف میشی بیا یه چیز بخور هر چی خیره همون انشالله
که یهو دستم ول کرد و گفت :اَیی اینا چیه