بدون اینکه حرفی بزنم و چیزی بگم جلو و جلوتر رفتم تا رسیدم به تختش.
دو سه بار پشت سر هم سرفه کرد اما همچنان زیر همون پتو موند و نیومد بیرون.
انگار اوضاعش چندان میزون نبود.خب بقول خاله وقتی تو این سرما پامیشه میره ددر و رفیق بازی و گشت و گذار تهش هم باید اینجوری بیفته رو تخت!
خم شدم و دستش رو به آرومی از روی پتو تکون دادم اما اون کلافه و حتی عصبانی به گمون اینکه مائده هستم از زیر همون پتو گفت:

-ای باباااا…داری میری رو مخماااا…باو مگه من بچه ام راه به راه واسم آب میوه میارین…؟! نمیخورم دیگه چندبار بگم….میخوابم بخوابم لطف کن برو بیرون

هنوز و همچنان فکر میکرد من مائده هستم.
اونقدر مائده مائده کرد که ترسیدم نکنه یه وقت سر برسه برای همین سکوتم رو شکستم وگفتم:

-یاسین منم….

تا صدام رو شنید پتورو فورا از روی تنم آورد پایین و چرخید سمتم.متعجب بهم نگاه کرد و با درهم کردن ابروهاش گفت:

-سوفی…تویی!؟

منتظر بودم مثل مائده باهام کج خلقی کنه.
یعنی این بشر همیشه اونقدر به من گیر داده که عادت کرده بودم به گیر دادنهاش.
به لیوان اشاره کردم و گفتم:

-برات آب میوه آوردم ولی فکر کنم تو نخوای بخو…

حرفم رو کامل به زبون نیاورده بودم که فورا نیم خیز شد و گفت:

-نه! میخورمش..بیار…

با تعجب نگاهش کردم.بعداز اون صحبتها تو کلبه یکم سخت بود واسم چشم تو چشم شدن باهاش اما پرسیدم:

-مگه نگفتی نمیخوری!؟

خودش رو کشید کنار تا من بتونم لبه ی تختش بشینم.
نشستم و بعد هم جواب داد:

-نه اون آبمیوه ای که اون آورده بود رو دوست نداشت مزه اش رو…این خوبه فکر کنم…

لبخند محوی زدم و بعد لبه ی تخت نشستم. بهش نگاه کردم و آمیوه رو به سمتش گرفتم.
نیمچه لبخندی که ماندگار هم نبود زد و بعد لیوان رو ازم گرفت و یه نفس سر کشید.
همونطور که تماشاش میکردم پرسیدم:

-سرما خوردی!؟

لیوانی که محتواش رو یه نفس خورده بود پایین آورد و جواب داد:

-نه بابا! مامان زیادی شلوغش کرده…خبری نیست.جایی که رفته بودم یکم زیادی سرد بود کیسه خواب کفاف نداد….

لبهامو روهم فشار دادم و بعدپرسیدم:

-کجا رفته بودی؟

لیوان رو به سمتم گرفت و جواب داد:

-پیست…

کنجکاو پرسیدم:

-شب رو همونجا موندین…؟

به نشونه ی مثبت بودن جواب سوالم تکون داد و همزمان هم گفت:

-آره…

دوباره پرسیدم:

-با اکیپ ؟

موهاشو نامرتب بودم.سعی کرد با دستهاش مرتبشون بکنه و همزمان جواب داد:

-آره…

لبم رو گاز گرفتم و آهسته پرسیدم:

-دختر هم باهاتون بود!؟

دستهاش لای موهاش توقف کردن.چنددقیقه ای برو بر نگاهم کرد و بعد آهسته جواب داد:

-نه نبود…اگه بود هم مهم نبود یعنی واسه من یکی نبود…

بهش نگاه کردم.
به چشمهای خوش رنگش.به صورت جذابش و بعد پرسیدم:

-چرا واسه تو مهم‌نیست….؟