الکس و از چنگ دنیل در آوردم و پریدم بغل داداشیم. بعد چند ثانیه از بغلش در اومدم

و با یه لبخند مهربون نگاش کردم.

_ پس دیگه غم بی غم ها؟

مهربون نگام کرد و گفت: غم بی غم.

الکس اومد منو از دنیل جدا بکنه و گفت: بسه دیگه آرتی تو یا باید گریه آدمو در بیاری

یا آدمو عصبانی کنی نه؟

_ آره دیگه خاصیت من اینه یا میخندونمت یا عصبانیت میکنم یا در غم غرق ت میکنم

حالا ام انقدر دست منو نکش کنده شد تو و دنیل این همه باهم بودین تو این مدت حالا ما

داداشمون رو میخوایم و انقدر نچسب به این بدبخت از دستت کلافه شد هرجا میره عین

کنه همش باهاشی

الکس با این حرفم رو به دنیل گفت: من کنه ام؟ ( بهخودش اشاره کرد)

دنیل بیچاره م که میترسید چیزی بگه الکس بزنه به سرش گفت: نه بخدا اینیه چی بلغور

میکنه تو چرا باور میکنی؟

بعد یه نگاه شاکی و کلافه به من انداخت یعنی اینکه بس کن. منم ازون جایی که خیلی

بچه خوبی و خانمی هستم دیگه چیزی نگفتم ولی البته ناگفته نماند تا موقعی که برسونیمشون

دنیل رو ول نمیکردم که گم نشه آخه بچه م خیلی حواس پرته نه اینکه خودم بخوام بعد این

همه مدت بهش بچسبم.

******

دیروز وقتی دنیل و الکس اومدن جریان آدرین و کارای کلاوس و مهمونی رو گفتم. اولش دنیل

یکم مخالفت کرد که نباید درگیر کارای اونا بشی ولی وقتی دید من برام این چیزا مهم نیست کوتاه اومد.

تو کمد گشتم و لباسی که برای پارتی گرفته بودم و برداشتم و همراه کیف و کفش ستش

گذاشتم رو تخت تا بپوشم.

یه پیراهن مجلسی که یقه باز و گشاد بود و بالاتنه ش مشکی رنگ و تا بالای سینه هام بود

و جای شونه هاش چین چین دار….

از کمر به پایین

بالا تنش مشکی رنگ بود و جای شونه هاش چین چین دار …

رو کمر یکمی تنگ بود و از کمر به پایین کم کم پف میکرد که به خاطر روی هم قرار گرفتن

پارچه های سفیدی بود که حالت قشنگی بهش میداد و لایه ی بیرونیش یه توری نازک سفید

بود و تا جای زانوهام میرسید.

نمیخواستم تو چشم باشم ولی برای در آوردن حرص کلاوس و اینکه فضای اونجا طوری

بود که مجبور بودم کمی به خودم برسم. یه آرایش در حد ریمل و یه رژ لب حرارتی که با

دمای بدنم رنگش تغییر میکرد و گاهی صورتی پررنگ بود و گاهی کمرنگ با یه رژ گونه صورتی کمرنگ

کردم و موهامو باز گذاشتم و از دو طرف دو تا بافته ریز و قشنگ کردم. کفش پاشنه بلند

سفیدمو پوشیدم و کیف دستی کوچیک سفیدی که ست بودن و هردو روشون گل های ریز

صورتی خیلی کمرنگی که به سفیدی میزد کار شده بود رو برداشتم و رفتم پایین و به آدرین یه

پی ام دادم که کجا هست و گفت نزدیکه.

از قبل بهش لوکیشن اینجارو فرستاده بودمو آدرسو بلد بود. بعد از خدافظی از خاله و عمو و

امیلی و قربون صدقه رفتن خاله اما رفتم تو حیاط و در و باز کردم و منتظر آدرین شدم. تو حال

و هوای خودم بودم و برای خودم شعر میخوندم که صدای بوق ماشین از اون حال درم آورد.

_ چه صدایی!. قبلا رو نکرده بودیا جغله.

با شوخی رو به آدرین که تو ماشین نشست بود کردم و همونطور که سمت ماشین میرفتم تا

سوار شم گفتم: مگه باید همه ی هنرامو رو کنم؟ اگه همه رو نشون بدم که چیزی نویمونه تا

کسی رو سوپرایز کنم.

درو باز کردم و نشستم تو ماشین.

_ بریم که حس میکنم از امشب قراره یه جنگی شروع بشه!.

راست هم میگفت. هم من هم کلاوس انقدر کله شق و لجباز بودیم که یه رقابتی بینمون پیش

میومد و آخرسر تا یا همو به کشتن ندیم یا آتش بس نکنیم و یا کسی که برامون مهمه آسیب

نمینه ول کن قضیه ای که قراره اتفاق بیوفته نمیشیم.