رمان رویای سرگردان پارت ۸۰
بدون دیدگاه
بهانه‌گیری‌های کیان برای عمه بلافاصله با آمدن آقا‌کیوان شروع می‌شد و او هم هر بار مجبور می‌شد وعده‌‌ووعیدی بدهد. وقتی بلند گفت: “دوسه روز می‌برمت ویلای کردان” سریع به…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۹
نمی‌خواستم مستقیم جواب رد بدهم، تازه داشتم درک می‌کردم چه چیزی از من خواسته است: -حقیقتش من هیچ‌وقت از این مهمونیا نرفتم، به فضاشم آشنا نیستم. سختمه…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۸
نگاهش کردم تا ببینم در را چطور می‌بندد؛ مثل من، هنگامی که عصبانی می‌شوم، آن را با سرعت به طرف خودش می‌کشد و صدای بستنش را هر کسی…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۷
آوای “اوووم” مانندی از خودش درآورد: -منطقی بود من به النازی که برادرزاده‌ی زن‌داداشم و پرستار مامانمه، بگم دربست مال من باش؟ کمی بلندتر گفت: -معلومه از…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۶
همین که از در اورژانس بیرون رفتیم، بهزاد را آن‌طرف خیابان دیدم. از ماشینش چند قدم فاصله گرفته و چشمش به در بود. تا من را دید،…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۵
افسانه کنارم نشست و تا سرش را به دیوار تکیه داد، گفتم: -اِ تکیه نده کروکثیفه، راست بشین، اینجوری کنی که صبح جای مرخص‌کردن بابات، خودت رو باید بستری…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۴
حرفش داخل خانه، وقتی از من خواست برای آنچه خودم آن را کنار گذاشته بودم، سوگواری را تمام کنم، نوعی دلداری یا کمک برای بهترکردن حالم به…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۳
نگاهم بی‌اختیار به دنبالش کشیده شد. قدم‌هایش را دنبال کردم و یک دور چرخیدم؛ مثل تاب‌خوردن در هوا بود! برمی‌گشتم به حیاط و دوباره کنارش می‌نشستم. سوگواری…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۲
از همان جا راهش را به سمت اتاق حاج‌خانم کج کرد: -ژاکت مشکی حاج‌خانم دم دسته؟ و حاج‌خانم بلافاصله جواب داد: -روی تخته. به بقیه نگاه کردم، اول…
رمان رویای سرگردان پارت۷۱
نگاهی به اطراف انداختم و با صدایی بلند گفتم: -چه شری افسانه؟ من نمی‌خوام سپهر رو، چرا این رو نمی‌فهمی؟ به خودش اشاره کرد: -مشکلت الان فهمیدن منه؟ تو…
رمان رویای سرگردان پارت ۷۰
احساس می‌کردم هیچ چیز از کولی‌ها نمی‌دانم، تنها چیزی که با فکرکردن به آن‌ها، در ذهنم مجسم می‌شد، زنانی با لباس‌های بلند و چین‌دار بودند که مو‌های…
رمان رویای سرگردان پارت ۶۹
-الو الناز خوبی الان؟ می‌تونی حرف بزنی؟ نمی‌دانم چرا، اما سؤالش باعث شد دلم بخواهد فقط گریه کنم. فقط گریه! اگر ملاحظه‌ی آدم‌های داخل خانه نبود،…
رمان رویای سرگردان پارت ۶۸
با حرف عمه نشد نگاه از بهزاد بگیرم! واضح بود عمه می‌خواهد او هر چه زودتر برود تا با من حرف بزند، یا شاید هم نمی‌خواست بهزاد…
رمان رویای سرگردان پارت ۶۷
من از لبخند آدم‌ها، وقتی که جایش نبود، بیشتر از خشم‌شان، وقتی کاملاً به جا رخ می‌داد، می‌ترسیدم؛ مثل لبخند روی لب سپهر! لبخندی که تبدیل شد…
رمان رویای سرگردان پارت ۶۶
نمی‌دانستم باید از خودم خوشم بیاید یا بدم که دیگر خیابان جمهوری را دوست نداشتم! دوندگی‌های من، فاطمه و افسانه در کوچه پس‌کوچه‌های همین خیابان بود و…