عرق سرد از گوشه‌ی پیشانی میلاد راه میگیرد با دیدن وضعیت سپهر به تکاپو می افتد و رو به مرد فریاد میزند:

_معلومه چی داری میگی ..

یه دختر نوزده بیست ساله..؟همین‌‌..؟

نه ا..اسمی نه نشونی..

مرد بی رحمانه بازی اش را ادامه میدهد و

نمیبیند جان دادن سپهر را ..

نمیبیند نفس بریدنش را ..

نمیفهمد جان کندنش را..

میگوید و با هر کلمه ذره ذره او را میکشد:

_ بی نام و نشون بود..هیچ کارت شناسایی یا حتی تلفن همراهی نداشت که بشه باهاش تماس گرفت…

شوکی دیگر‌‌ و

مرگ همین شکلی بود دیگر مگر نه..

همینگونه که قلب  از کار می افتد و هیچ ضربانی ندارد..

مرد نزدیک درخت پیر و کهن سال کاج می ایستد و بی رحمانه ادامه میدهد..

_نشد به پلیس خبر بدم..ترسیدم که پای خودمم گیر باشه اون وسط..

مجبور شدم جسدش رو همین جا زیر همین درخت کاج خاک کنم ..

میلاد به طرفش حمله میکند و یقه اش را میچسبد:

_چی داری میگی مرتیکه..

سپهر با حس خفگی سرش را بلند میکند..

پاهایش دیگر تحمل وزنش را نداشتند و

از بی هوایی سینه اش به خس خس می افتد…

نگاهش روی تلّی از خاک خشک میشود…

همانجایی که گفته بودند دخترکی کم سن و سال با موهایی طلایی زیر آن مدفون شده..

چشمانش خشک میشود و دیده اش تار

ذهنش اما پر میکشد میان خاطراتی نه چندان دور ..

《_سپهری..؟

با شنیدن صدای نازدار دردانه اش لبخند روی لب هایش نقش میبندد..

_باز چه دسته گلی به آب دادی شیطونک ..؟

دخترک خرامان نزدیکش میشود و دستش را دور گردنش حلقه میکند‌..

سپهر با خنده چشم از پرونده ی پیش رویش میگیرد و روی صندلی چرخدار به طرفش برمیگردد..

_ چی شده خوشگل دایی..

_دیشب یه خواب بد دیدم..

اخم بامزه ای میکند..

_بگو ببینم چه خوابی دیدی..؟

_ من اگه یه روز بمیرم تو چیکار میکنی..؟

لبخند از روی لبش پر میکشد…

_این حرفا چیه که میزنی.؟

دخترکش بغض میکند:

_دیشب خواب دیدم  مُردم و تو و مامان و بابا..

نمیگذارد حرفش را کامل کند، با اخم میان کلامش میپرد..

_کافیه دیگه.. ادامه نده ..

_ولی آخه..

_همش یه خواب بوده ..

_بهم یه قولی میدی ..؟

آشفته به نگاه خیسش چشم میدوزد..

_چی عزیزم..؟

_قول بده اگه من مردم مراقب مامان و بابا باشی..

_ماهک..

_ نذار نبودم از پا درشون بیاره..

چشمانش سرخ میشود

_چی داری میگی..؟

_قول میدی ..؟

عزیزکرده اش را تنگ در آغوش میگیرد و سرش را به سینه میچسباند..

حتی تصور همچین اتفاقی هم دردناک بود و کشنده..

_عزیزم همه اش یه خواب بوده..همچین اتفاقی قرار نیست بیفته..

اما او مصمم تکرار میکند‌..

_قول بده..

سخت لب میزند..

_قول میدم ‌‌..

دخترکش با شنیدن همان یک کلمه از زبان او آرام میگیرد و نمیفهمد چه آتشی بر دلش میزند که چشم میبندد و زیر لب سخت نجوا میکند:

_اما میدونم که محاله بتونم همچین چیزی رو طاقت بیارم..》

اشک آزادانه روی گونه اش روان میشود..

گلویش را از زور بی نفسی چنگ میزند و با یادآوری خاطرات هق هق مردانه اش بلند میشود..