رمان دروغ محض پارت 30

4.3
(10)

چند تا بلیط گرفت سمتم و با لبخند ، لب زد :

_ ایناعم بلیطای سفرمون به ایران!.

لبخند محوی زدم و ازش گرفتمشون ، تاریخشون برا یه هفته ی دیگه بود..
سرمو بالا گرفتم و مهربون گفتم :

+ مرسی..

دستمو گرفت توو دستش و با بوسیدن پشت دستم ، گفت :

_ قربانت!..

لبخندم پررنگتر شد ، دستمو ول کرد..
به بلیطا خیره شدم و با شمردنشون ، متعجب سرمو بلند کردم و خیره بهش ؛ سوالی گفتم :

+ اممم؛سینا…

چاییشو مزه مزه کرد و گفت :

_ جونم؟..

متفکر بلیطا رو بالا گرفتم و گفتم :

+ چرا اینا سه تاست؟..

لبخند مرموزانه ای زد و با چرخوندن زبونش توو دهنش ، لب وا کرد :

_ چون..

همون موقع زنگ خونه به صدا در اومد..
سرمو بلند کردم و متعجب به ایفون خیره شدم ، سینا مکثی کرد و گفت :

_ اممم ، برو ببین کی پشت دره..

دودل بهش خیره شدم که چشاشو آروم باز و بسته کرد و گفت :

_ برو ، شاید فرد مهمی باشه!..

اوهومی گفتم و با تکون دادن سرم ، بلیطا رو گذاشتم رو میز عسلی و به طرف آیفون حرکت کردم..
ا..امیرعلی بود!!!
آب دهنمو به زحمت قورت دادم و بعد از چند لحظه ، کلید و فشردم و در وا شد..رفتم پشت پنجره و از همون دور بهش زل زدم…
در حیاط رو بست و اومد توو..
یه گل رز مشکی دستش بود ، موهاشو فشن حالت داده بود که بیش از حد جذابش کرده بود..
یه پیراهن مشکی رنگ با علامت مرگِ سفید روش ، تن کرده بود و آستیناشو به بالا تا زده بود… .
الهی فدای این حجم از دلبریش شم..
عشق منه دیگه !.
رفتم سمت در رو با ورودش ، خودمو انداختم توو بغلش..
سفت پهلوهامو چسبید و نفس عمیقی کشید ؛ بعد از چند لحظه سرمو عقب کشیدم و به چشای گیراش زل زدم..
همینطور فیس توو فیس هم بودیم که با صدای پسرعمه؛سینا به خودمون اومدیم :

_ دیدی گفتم شاید یه فرد مهم باشه!!!

فوری از بغل امیرعلی بیرون اومدم ، دوتایی بهَم زل زده بودن!..
لب باز کردم تا سینا رو به امیرعلی معرفی کنم که سینا زودی گفت :

_ نیازی به معرفی نیس..
اون بهتر از هرکسی منو میشناسه؛بلیط سومی هم برا همین جنابعالیه!… .

متعجب و سرگردون به سینا زل زدم ، داشت چی میگفت؟..
از چی حرف میزد؟؟

* * * *

با لکنت لب زدم :

+ پ..پسرعمم؟..

سینا با اون لبخند گشاد رو لباش ، جواب داد :

_ بعله ، این عآقا پسرعمته..
پسر خاله ی من!!

به امیرعلی زل زدم و با بهت ، گفتم :

+ ا..اما چطور ممکنه؟؟

توو چشاش خیرهش دم و محزون گفتم :

+ تو میدونستی؛نه؟..
با همین نیت اینکه من دخترداییتم نزدیکم شدی؛نه؟؟

ساکت و صامت به نقطه ی نامعلومی خیره شده بود که عصبی از جام پاشدم و داد زدم :

+ چرا هیچی بهم نگفتی؟؟
چرا امیرعلی؟..

نیم نگاهی زه اطراف انداخت که با بغض ادامه دادم :

+ برو یه تست بازیگری بده جناب ستوده ، خیلی پَستی!!!

نگاهمو ازش گرفتم و با گرفتن دستم جلو لبام؛به طرف پله ها قدم برداشتم..
اشکام داشت سرازیر میشد که خودمو انداختم توو اتاقم و درو سفت بستم… .

 

 

به این رمان امتیاز بدهید

روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!

میانگین امتیاز 4.3 / 5. شمارش آرا 10

تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.

پارت های قبلی همین رمان
رمان های کامل

دسته‌ها

اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x