رمان فستیوال پارت ۹۸

4.7
(26)

 

 

 

نگران و متعجب با لکنت پرسیدم

 

_ با…بابام؟!

 

سری تکون داد

 

همون لحظه مامان با سینی چای اومد

 

سام بلند شد و قبل از اینکه مامان بهش تعارف کنه یکی از فنجون ها رو برداشت

نگاهم به بخاری بود که از چای بلند میشد

 

معلوم بود بیش از حد داغه

فنجونای مامان جوری بود که چای داخلش دیر خنک میشد به خصوص الان که تازه ریخته بود

 

وقتی که سام بدون اینکه حتی فوت کنه به طرف دهنش برد نتونستم بشینم

 

میدونستم الان چای داغ گلوشو میسوزونه

 

لب فنجون به لبش رسید

با یه حرکت سریع خودمو بهش رسوندم و فنجون رو از دستش کشیدم

 

چای داغ پوست دستم رو نشونه گرفت

چهره ام از سوزشش جمع شد

 

سام سریع دستمو کشید

 

_ چیکار می‌کنی بچه؟! زدی دستتو سوزوندی!

سرمو پایین انداختم

 

با اینکه دستم می‌سوخت و سام هم سرم داد زد اما خوشحال بودم که نذاشتم گلوش بسوزه

 

دستمو فشردم چنان میسوخت که دلم میخواست توی یه ظرف پر از آب یخ فرو کنم

 

منو به طرف سینک برد و آب رو باز کرد روش

 

کم کم دستم آروم شد ولی دلم نمی‌خواست از زیر آب بیرون بیارم

 

مامان سینی چای رو روی زمین گذاشت

 

_ چرا نذاشتی چای رو بخوره مگه من زهر توش ریخته بودم؟!

 

صداش دلخور بود

 

نچ نچی کرد و ادامه داد

 

_ الان میرم برات پماد میارم بشین همینجا و گند جدید به بار نیار

 

حتی مامانم هم فکر میکرد من دست و پاچلفتی هستم

 

به محض رفتن مامان سام منو کنار کشید و پشتم رو به دیوار آشپزخونه چسبوند

 

 

 

 

رشو به گوشم نزدیک کرد

 

_ ترسیدی گلوم بسوزه دیگه نتونم سرت داد بزنم؟!

 

دستش آروم روی بازوم حرکت کرد

 

_ یا این دختربچه فکر می‌کنه می‌تونه منو از بلاها حفظ کنه؟!

 

از نزدیکی زیاد بهش لرزه ای به تنم افتاد

با صدای ضعیفی زمزمه کردم

 

_ سامیار

 

فشاری به بازوم داد و کنار گوشم غرید

_ اسم من مرادت میده که هی تکرار میکنی لعنتی؟!

 

نتونستم بگم آره هربار که اسمشو میگفتم حداقل خیالم راحت میشد که یکی هست بهش پناه ببرم

 

نگاهم رو ازش دزدیدم

 

_ با خودت چی فکر کردی که اونجوری فنجون چای رو از دستم کشیدی؟!

 

_ خیلی داغ بود

 

گردنش رو کج کرد نگاه مستقیمش به صورتم افتاد

 

_ به من نگاه کن گلبرگ!

 

سرمو صاف کرد . نگاهش با همیشه فرق داشت انگار دنبال اثبات چیزی توی ذهنش میگشت

 

_ فهمیدم میخواستی گلوم نسوزه

 

اخماشو درهم کشید و ادامه داد

_ اما به چه قیمتی؟!

 

نفسمو محکم بیرون دادم

 

_ مهم اینه که تونستم

 

ابرویی بالا انداخت

_ زدی دست خودتو سوزوندی اونم به خاطر کسی که کم ازش زخم نخوردی

 

_ بیا این پماد رو…

 

این صدای مامان بود که وسط حرفش قطع شد

چون من و سام رو توی اون حالت دید

 

شوک زده به من که پشتم به دیوار و سینه ام چسبیده به تن سام بود نگاه میکرد

 

پماد از دستش روی زمین افتاد

 

_ من خب برم …

 

از هول شدن مامان خنده ام گرفته بود

 

زود از آشپزخونه بیرون رفت

 

سام هم که حتی به خودش زحمت نداد یه کم عقب بکشه تا مامانم خجالت نکشه

 

موهامو از توی صورتم کنار زد

 

لبش به گوشم رسید. حالم زیر و رو شد

 

_ گلوی من با چای داغ آشناست بچه

 

از برخورد نفس های داغش به گوشم داشتم ضعف میکردم

 

 

 

حس کردم یه چیزی روی پام نشست

هول شدم و پامو تکون دادم

 

تازه دیدم گلناز بی سر و صدا اومده بود توی آشپزخونه و سعی داشت با استفاده از پای من بلند بشه و راه بره

 

سام خم شد و انگشت اشاره اش رو کف دست گلناز گذاشت

 

گلناز از خدا خواسته انگشتش رو محکم گرفت

دست دیگه اش هم به دیوار تکیه داد و بلند شد

 

با لبخند به این صحنه خیره شده بودم

 

گلناز انگشت سام رو رها کرد و تند تند راه رفت

 

دوباره سوزش دستم رو حس کردم

سام پماد رو برداشت و داد دستم

 

_ بیا تا من برگردم بزن دستت

 

پماد رو ازش گرفتم

 

چند قدم رفت دوباره به طرفم برگشت و با اخم ادامه داد

 

_ دیگه سعی نکن سوپرمن بازی دربیاری و خودتو به این روز بندازی

 

تمام توانم رو جمع کردم تا بتونم حرف بزنم

 

_ کجا میری؟ میشه زود برگردیم؟

 

_ گفتم که یه کار کوچیک با بابات دارم

 

همونجور که پماد رو توی دستم فشار میدادم پشت سرش راه افتادم

 

بابام ایستاده بود

سام هم درست رو به روش ایستاد

 

_ داریوش خان دو کلام حرف حساب باهات دارم

 

بابا نیم نگاهی به من انداخت حتما فکر میکرد من اشتباهی کردم

 

بابا اشاره ای به اتاق کرد

 

_ بریم اونجا

 

به محض اینکه در اتاق رو بستن دلهره به تنم تزریق شد

 

مامان به طرفم اومد

_ تو نمیدونی شوهرت چی میخواد بگه؟!

 

_ نه مگه سام از کاراش به کسی توضیح میده

 

پماد رو از دستم کشید

 

_ این که هنوز توی دستته!

 

سرش رو باز کرد و کمی روی قسمت ملتهب دستم ریخت و شروع به مالیدن کرد

 

_ نمی‌دونم چرا اون کارو کردی

 

_ نخواستم چای داغ بخوره اشتباه کردم؟!

 

لبخندی زد

_ خوشحالم که به فکر شوهرتی اما نه اینجوری

 

نچ نچی کرد و ادامه داد

_ پس بالاخره تونستی بهش نزدیک بشی

 

 

خجالت زد جواب دادم

 

_ مامان این بحث رو تموم کن

 

_ اگه به مامانت نگی به کی میخوای بگی؟!

 

_ اونجوری که فکرش می‌کنی نیست سام تا الآنم به زور منو تحمل کرده

 

آهی کشیدم و ادامه دادم

 

_ البته حق هم داره شماها منو بهش تحمیل کردین مامان

 

ضربه ی آرومی به دستم زد

_ صداتو بیار پایین دختر الان می‌شنوه!

 

دستمو عقب کشیدم.

 

_ از خداشم باشه دختر دسته گلمون رو بهش دادیم گندی بود که داداش خودش به زندگی ما زد

 

متاسف بودم برای این افکار پوسیده که برای حفظ آبرو، دختر باید قربانی میشد!

 

حتی بحث کردن بی فایده بود با کسایی که یک عمر با این افکار زندگی کرده بودن

 

کسایی که فکر میکردن هدف از آفرینش دختر اینه فقط و فقط که مادر خوبی بشه یا اینکه همسر ایده آلی باشه.

 

به یه دختر که میرسن همه میگن ایشالا عروس شدنت

 

چرا هیچکس به یک دختر نمی‌گفت موفقیت هات رو جشن بگیری؟!

 

البته که موفقیت یک دختر رو صرفا توی ازدواجش میبینن و بس!

 

نگاهم به گلناز افتاد که تند تند راه می‌رفت و یه چیزایی زیرلب با خودش زمزمه میکرد

 

عاقبت گلناز چی میشد؟! شاید تا زمانی که اون بزرگ بشه کمی افکار این مردم هم پیشرفت کرده باشه

 

_ چرا ساکت شدی؟!

 

_ چی بگم آخه؟! کجا حق رو به من دادین که حالا بار دوم باشه؟!

 

_ خیلی ناشکری بخدا

 

سری تکون داد و ادامه داد

 

_ پسر به این خوبی شوهرته بخدا در خونه ی هرکدوم از این همسایه ها رفته بود با کله دخترشونو بهش میدادن همین قیافه و ماشینش برای بردن دل و ایمونشون کافی بود

 

پوفی کشیدم

_ بحث ما سام و خصوصیاتش نیست مامان و نمی‌خوام ادامه بدم به هرحال من این زندگی رو قبول کردم

 

با صدای آرومتری ادامه دادم

 

_ چه بسا بدون سام اصلا نتونم تحمل کنم

 

خواستم بلند بشم اما مامان مانع شد

 

_ بشین می‌خوام باهات حرف بزنم

 

کنجکاو پرسیدم

_ در مورد چی؟!

 

_ نمی‌دونم چرا ما رو مقصر می‌دونی ولی یه بار به این فکر کردی که چرا اینجوری شد؟!

 

کنارش نشستم اجازه نداد حرف بزنم

 

_ قبل از این اتفاق ما مجبورت کرده بودیم ازدواج کنی؟!

 

_ نه ولی توی حرفایی که میزدین و طعنه هم داشتین

 

_ ولی تا خودت نمی‌خواستی من و بابات مجبورت نمی‌کردیم ازدواج کنی

 

پوزخندی زدم

_ اصلا خواستگاری نداشتم که بخواین مجبورم کنین یا نه

 

نچ نچی کردم

 

_ تن و جثه ی ریزه میزه ی من نمی‌خورد که بزرگ شده باشم

 

شاکی پرسید

_ پس چرا رفتی به اون پارتی؟! این سرنوشت رو خودت برای خودت رقم زدی

 

حق به جانب ادامه داد

_ پس الان از چی داری مینالی؟! رفتی بغل پسره و پلیس گرفته برده نصف شبی زنگ بابات زدن برو خدا رو شکر کن که بلایی سرت نیاورد و به این ازدواج راضی شد

 

حرف زدن من با مامان فقط بغض بیشتر رو برام رقم می‌زد

 

بلند شدم .

 

_ بشین هنوز حرف اصلیمو نزدم

 

ننشستم اما همون جور ایستاده منتظر موندم ادامه بده

 

آهی کشید

 

_ برو خدا رو شکر کن که حداقل تو خودت این پسرو دیدی و الآنم میگی بدون اون نمیتونی

 

همچنان منتظر موندم ادامه بده

 

_ من که اصلا نظرم هم پرسیده نشد فقط یه شب بابام اومد خونه و به مامانم گفت پسر فلانی دخترمون رو میخواد منم روی اعتبار باباش قبول کردم

 

سری از روی تاسف تکون داد

_ و همونجا بود که من فهمیدم نامزد دارم و بعدم عروسی کردیم

 

ناباور پرسیدم

_ یعنی از ازدواجت راضی نبودی؟!

 

_ به هرحال من که نمی‌تونستم روی حرف پدرم حرف بزنم باید قبول میکردم. شب اول عروسی انگار من با یه غریبه هم اتاق شدم ، حتی تا مدتها برام غریبه بود

 

 

به این رمان امتیاز بدهید

روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!

میانگین امتیاز 4.7 / 5. شمارش آرا 26

تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.

پارت های قبلی همین رمان
رمان های کامل

دسته‌ها

اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x