بعد از عوض کردن لباس هایش و پوشیدنِ دستی لباسِ تمیز ، از اتاق بیرون زد..
کوکب از بیرون آمده بود و در حال بحث با ماه لقا بود …

کوکب_ همش تقیصر توعه..
اگه تو پیشِ مامان نمی گفتی ، اون متوجه نمی شد !..

ماه لقا ساکت سرش را پایین انداخته بود ، حنیف بی حرف؛گوشه ی خانه نشست..
ترجیح داد در بحث کودکانه شان دخالت نکند ، لم داد روی مُتَکا و با فکر به اتفاق بعدازظهر؛دستی به چانه اش کشید …
همان موقع بود که صنم؛کفگیری در دست ، آمد داخل و مابِینِ کوکب و ماه لقا؛ایستاد..

صنم_ هوی ، چیکارِ بچم داری؟؟
زورت به این میرسه؟!..
اره؟؟

کوکب با اخم ریزی به مادرش زل زده بود که صنم با عصبانیتی که هرلحظه بیشتر از قبل ، فوران می کرد ، ادامه داد :

_ اگه فقط یه باره دیگه ببینم یا بشنوم که با ماه لقا بحث کردی ، یه بلایی سرت میارم که مرغای اسمون به حالت زار بزنن !..
حالیته؟؟

بعد از تمام شدن حرفش ، دست ماه لقا را گرفت و از اتاقک خارج شدند..
کوکب زد زیر گریه ، حنیف بی حوصله پوفی کشید و زمزمه وار گفت :

+ گندش بزنن ! … .

دستانش را وا کرد ، کوکب به آغوشِ بازِ پدرش؛هجوم آورد..

* * * *

صنم در حال شستن لباس بود که درِ خانه ، زده شد..
دستهایش را شست و به زحمت از جایش بلند شد؛درب خانه را وا کرد..
با دیدن کسی که پشت در ، ایستاده بود؛لبخند خوشحالی زد و او را به داخل خانه ، تعارف کرد..
مهمان سر زده ، آرام و متین وارد خانه شد؛از حیاط کوچک خانه عبور کردند و وارد خانه شدند … .
صنم خطاب به مهمان ، گفت :

+ برو بشین آبجی !..
من برم دوتا چایی بریزم ، میام..

بله..
همانطور که پی بردید ، آن مهمان..
تک خواهرِ صنم بود !..
صاحبه خانم ، مادرِ دو پسر بود؛
یک پسرش ” بهداد ” نام بود …
و پسر دیگرش ” بهنود ” !..
که تقریبا همسن و سالانِ کوکب و ماه لقا بودند ! … .
او ، زنی بسیاار بسیااار مهربان بود که همه او را دوست می داشتند..
بگذریم …
صنم؛سینی به دست داخل اتاقک شد..
رو ب روی خواهرش نشست و سینی چای را مقابل او گذاشت …

+ خیلی خیلی خوش اومدی..
صفا آوردی ، قدم رنجه فرمودی !..
نمی دونی چقدر خوشحالم که اینجایی …

صاحبه خنده ی خجالت زده ای کرد و گفت :

_ نگو ابجی ، یه طوری حرف میزنی انگار صد سال میشه نیومدم پیشِت و شدم یه غریبه !..

صنم شانه ای بالا انداخت و حق به جانب لب زد :

+ والا کمم از یه غریبه نداری …
چند روزه که نیومدی اینجا !..
این مدت لب دریاچه فقط همو می دیدیم..

صاحبه چشمانش گرد شد..

صنم+ اونطوری نگام نکن؛
چیه مگه دروغ میگم؟؟

* * * *

فردی از اهای روستا_ حالا چیشده که به فکر خرید یه سگ افتادی حنیف؟؟

حنیف نفسش را بیرون داد و گفت :

+ دیروز مرگمو با چشام دیدم !..

مَرد های روستا ، نگاهی متعجب به یکدیگر انداختند..

_ چیشد مگه؟؟

حنیف کلاه قشقایی نمدی اش که مدام بر سرش بود را از سرش برداشت و به سختی شروع کرد به گفتن اتفاقات رخ داده ی دیروز !..

_ والا جونم براتون بگه..
دیروز بعدازظهر مِثلِ همیشه گوسفندا رو برده بودم به کوه تا علفای تازه و سرسبزِ کوه رو بخورن …
یکهو متوجه چند تا گرگ شدم که به من و گله ام ، حمله کردن !..
منم که چیزی واسه دفاع نداشتم بجز همون چوب چوپونیم..
خلاصه با همون حمله کردم بهشون؛اما مگه حریفشون میشدم؟؟
یکی؛دو تا نبودن که..
یه گَله بودن ! … .
دیگه یه بنده خدایی ، با سگ نگهبونش اومد کمکم و گرگا رو فراری داد …
داشتم ورشکست میشدم به ولله!!!

یکی از مَردانِ روستا؛سری به نشانه ی تاسف تکان داد و گفت :

_ مگه ما چند بار بهت نگفتیم:
“حنییف؛توو کوه خطرناکه !..
گوسفنداتو نبر اونجا..
طمع کردی و تهشم شد این ! … .”

حنیف سری به نشانه ی صحیح بودنِ سخنِ آن مرد تکلن داد و گفت :

+ بله؛حرف شما متین..

یکی دیگر از مَردانِ جمع؛گفت :

_ حالا از کجا میخوای سگ وفادار و نترس ، گیر بیاری؟؟

همان لحظه مَردی دیگر از میان جمع ، برخاست و خطاب به حنیف؛گفت :

_ من کسی رو می شناسم که می تونه کمکت کنه..
هروقت وقت خالی داشتی؛بگو تا باهم بریم جاشو بت نشون بدم !..

حنیف خوشحال سری تکان داد و سکوت کرد..

“ببخشید بابت تاخیر..🙃💔🙏”