با دقت بهم خیره شد چون خودش هم فهمید الان میخوام جواب خواسته اش رو بدم.

بنظرم امیرحسین لایق اینکه معطل بمونه نبود واسه همین دل رو زدم به دریا و گفتم:

-دلم نمیخواد حرفهام رو با این جمله ی کلیشه ای که خیلی آدما ازش خاطره و درد دارن به زبون بیارم.

اینکه بگم تو خیلی پسر خوبی هستی و ….

میدونی من فکر نکنم بتونم با تو یا هر مرد دیگه وارد رابطه بشم.

واسم سخته…سخته چون…

مکث کردم.عاجزانه دستهام رو بالا و پایین کردم و گفتم:

-سخته چون من قبلا….

بازهم نتونستم حرفم رو به زبون بیارم.مکث کردم و اون خودش کارم رو آسون کرد:

-چون یکی رو دوست داشتی!؟

با کمی خجالت سرم رو خم و راست کردم و جواب دادم:

-آره…

نفس عمیقی کشید و پرسید:

-احتمالا یاسین !؟ همونی که ازش عکس گرفته بودی؟

سرم رو بالا گرفتم و جواب دادم:

-آره…یاسین! میدونی…من خیلی دوستش داشتم ولی

دیگه شانسی واسه رسیدن یا بودن باهاش ندارم چون ازدواج کرده…

چند ماه میگذره اما واسه من همچی عین اینکه دیروز اتفاق افتاده باشه برای همین واسم سخته!

بعد از یه نگاه سرش رو به معنای فهمیدن تکون داد و گفت:

-اهممم…متوجه ام!میفهمت! راستش اینو حس کردم‌که از اون خوشت میاد

پرسیدم:

-واقعا !؟

چشمهاشو بازو بسته کرد و جواب داد:

-آره…وقتی اسمش به میون اومد جور خاصی شدی…

لبخند کمرنگی روی صورت نشوندم و گفتم:

-نمیخوام ازم ناراحت بشی

خیلی سریع گفت:

-نیستم.

واقعا نیستم سوفی…

ممنون که باهام صادق بودی.همین کافیه!

تو به قول خودت به یکم زمان نیاز داری…

این زمان حق توئہ!

از این بزرگیش لبخندی روی صورتم نشست.

نفس حبس شدا تو سینه ام رو بیرون فرستادم و نفس راحتی کشیدم و گفتم:

-ازت ممنونم!

لبخند زد و گفت:

-خدانگهدار سوفیا! مراقب خودت باش…