تو تموم این مدت فقط گریه میکردم و صورتم و چنگ میزدم دیگه خبری از اون سستی چمد دقیقه ی پیش نبود احساس میکردم شبیه به یه بادکنک شدم که هر لحظه ممکنه به هوا بره

با ترس به جسمم نگاه کردم

تهمینه :تروخدا پاشو خواهش میکنم ، من نمیخوام بمیرم من میترسم

با ترس به اطراف نگاه کردم هیچ رفت و امدی وجود نداشت و این منو بیشتر میترسوند

مدتی گذشت که حضور کسی و اطرافم حس کردم نمیدیدمش اما مطمعن بودم یکی هست

لحظه ای صدایی پشت سر شنیدم

صدا:سلام

صدای دخترونه و نازکش تنم و لرزوند

با ترس از جا بلند شدم و به اطراف نگاه کردم

تهمینه :س‍… سلام

صدا:نترس تو نمردی

تهمینه :تو کی هستی کجایی

صدا:هنوز زمان دیدارمون فرا نرسیده

تهمینه:من دارم میمیرم

صدا :نه تو نمردی فقط روحت از کالبد فیزیکت خارج شده

تهمینه :چی چرا ؟!

صدا:به خاطر حملات دیشب متاسفانه بعد از اینکه به خواب رفتی حصار شکسته شد و تو مورد حمله قرار گرفتی انرژیت تحلیل رفته و روحت اسیب دیده

تهمینه :تو کی هستی از کجا بدونم دروغ نمیگی

صدا :من تیدام

تهمینه :تیدا من میترسم

همون لحظه احساس کشیده شدن بهم دست داد روی هوا معلق بودم (نمیدونم شاید من اینطور حس میکردم )از ترس جیغ کشیدم

تهمینه:نمیخوام بمیرممممم ،کمکم کن

کم کم چسم هام همه جا رو تار دید و کامل دیدم و از دست دادم ….

چشم هام و سریع باز کردم انگار بهم برق وصل کرده باشن تو جام سیخ نشستم به اطراف نگاه مردم توی پذیرایی روی مبل نشسته بودم با ولع اکسیژن و وارد ریه هام میکردم

به سر و صورتم دست کشیدم پتو رو کنار زدم و از جا بلند شدم هنوز یک قدم بر نداشته بودم که پام پیچ خوردو به زمین افتادم اشک از چشم هام مثل سیل میبارید

تهمینه :تیدااااا، تیداااااااااا

نمیدونم چرا تیدا رو صدا میزدم شاید به خاطر این بود که فکر میکردم هیچ کس به جز اون منو نمیبینه

مامان و تیرداد همراه با زن عمو سریع به سمتم اومدن

مامان :دخترم چیشده ؟

تهمینه :مامان من مردم ، من مردم

گریه امونم و بریده بود

مامان :دختر چرا چرند میگی خواب بد دیدی حتما

تهمینه :نه من مردم

همون لحظه محمد همراه با بابا و عمو شاهپور وارد پذیرایی شدن

بابا :چیشده

همینطور که به اطراف نگاه میکردم گفتم :تیدا کجاست؟!

از همون فاصله قیافه ی متعجب محمد و میدیدم

…..