…..همون لحظه هرمس ظاهر شد

از گوشه ی چشم میپاییدمش، بی حرکت ایستاده بود

به سمت لبه ی سقف حرکت کردم از اون بالا به پایین نگاه کردم، ارتفاعِ خیلی زیادی بود و بعد نگاهی به منظره ی رو به روم انداختم مدتی گذشت که باد شدت بیشتری گرفت

دوباره به پایین نگاه کردم کیومرث و فاطمه هنوز ایستاده بودن و

هرمس و پشت سرم حس کردم

لخطه ای ترس همه ی وجودم و گرفت احتمال دادم منو به پایین پرت کنه

هرمس:دوست داری پرواز کنی ؟

توی سکوت به منظره نگاه میکردم

هرمس:تو قابلیت پرواز و داری

بی توجه به هرمس شروع به راه رفتن کردم پاهام و لبه ی پرتگاه سقف قرار دادم و قدم هام و کوتاه پشت سر هم میزاشتم

تغریبا نصف طول سقف خونه رو طی کرده بودم

دوباره نگاهی به پایین انداختم کیومرث و فاطمه هنوز مشغول حرف زدن بودن سعی کردم گوش هام و تیز کنم تا بفهمم چی میگن اما صدا نامفهوم بود

لحظه ای نگاه کیومرث به من خورد قدمی به عقب برداشت و گفت :اون بالا چکار میکنی از لبه ی سقف فاصله بگیر خطرناکه

بی توجه بهشون دوباره شروع به قدم زدن کردم کیومرث تن صداش و بالا برد و گفت :دارم بهت میگم عقب بایست میوفتی

با صدای بلندی شروع به خندیدن کردم و مجنون وار گفتم : میخوام پرواز کنم

دست هام و باز کردم و ژِس پرواز گرفتم

کیومرث : تهمینه چرا دیونه بازی در میاری بیا پایین

همون لحظه صدای بابا رو شنیدم که گفت :چیشده

بابا رو نمیدیدم ولی دوباره شروع کردم به خندیدن

دلیل خنده هام و نمیدونستم شاید تیک عصبی بود ، خنده ام شدت گرفت و کمی به سمت پایین متمایل شدم

کیومرث با صدایی که ترس توش موج میزد گفت :تهمینه از لبه ی سقف دور شو خطرناکه میوفتی

با حرف های کیومرث بیشتر خنده ام گرفت و برای لحظه ای تعادلم و از دست دادم ولی زود به خودم مسلط شدم و دوباره شروع به خندیدن کردم

بابا و تیرداد هم به کیومرث و فاطمه اضافه شدن ، میخواستن ببینن چی شده

ولی من بی توجه به همه دست هام و باز نکه داشته بودم و ژس پرواز گرفته بودم

بابا : داری چه غلطی میکنی ببا پایین

تهمینه : من میخوام پرواز کنم ، بابا تو دوست نداری دخترت پرواز کنه ؟!

کم کم همه تو حیاط جمع شدن

محمد و میدیدم که با صورت بی احساسی بهم نگاه میکنه از همه رو مخ تر هرمس بود که بی سروصدا فقط نگاهم میکرد

…