مکالمه ی بابا و محمد در مورد درمان من ادامه داشت

اما من به خاطر ترسی که وجودم و فرا گرفته بود هیچکدوم از حرفاشون و متوجه نشدم

محمد دنبال چی بود از من چی میخواست

اون خوب و دلسوز بود اما هر بار به نوعی بهم اسیب میرسوند و این منو میتریوند و گاهی قلبم و به درد میاورد

محمد ادم خوبه ی داستانم بود یا ادم بده، فرق محمد با علی چی بود

هزار جور فکر توی سرم میچرخید و برای هیچ کدومشون سند موجهی نداشتم

و باز هم خودم و به بادی روزگار سپردم که مسیر زندگیم و مشخص میکرد

همراه بابا و محمد به جمع خوانواده برگشتیم و هر بار من زیر نگاه های خسرو اب میشدم

تنها شانسی که این مدت شاید اورده بودم این بود که خسرو تو این موقعیت ازم خواستگاری کرده بود

و من با زیرکی تمام همه چیو به پدرم سپردم و مطمعن هم بودم به خاطر شرایط به شدت خاصم بابا جواب منفی و سریع و بی تعارف کف دست عمه میزاره

بلخره اون مهمونی کذایی تموم شد و با خوشحالی تمام از اون خونه ی نحس پا به فرار گذاشتم

…………..

کل شب تو اغوش هرمس استرس فردام و داشتم

استرس دروغی که قرار بود به مادرم بگم

استرس رفتار های مشکوک محمد و اون صدای مشکوک

………..

اروم چشم هام و باز کردم هنوزم تو اغوش هرمس بودم لبخندی به صورت رنگ پریده اش زدم و بوسه ای به گوشه ی لبش

این سطح از حس خوب مشکوک بود شاید به خاطر حضوز هرمس بود

حوله ام و برداشتم و به سمت حموم رفتم که زود تر از من هرمس به اونجا رسیده بود

لبخند ژیکوند گوشه ی لبش نشونه ی شیطنته جنسیش بود

به این شیطنت لبخندی زدم و خودم و سپردم بهش

…..