نفس پروانه از سینه اش خارج شد … طوبی دستش رو محکم تر گرفت :   – بریم ! بریم !   ***   از پشت درِ بسته…

    قلب پروانه از چیزی که می شنید تیر کشید ! وحشت زده کمی عقب رفت ‌.   – چی میگی عمه ؟!   – اینا رو خودشون حتما…

      خانم بزرگ هنوز هم شیون می کرد و بد و بیراه می گفت و تقلا می کرد … . ولی بعد کم کم صداش رو به خاموشی…

    – چی شده پروانه ؟ چی می گفتن بهم ؟!   پروانه کاملا مقابل سالومه ایستاد … در حالیکه تلاش می کرد وحشت صداشو پنهان کنه ، گفت…

    دست سالومه رو گرفت … بعد هر دو به سمت مهمانخانه دویدند … .   هوای سرد و منجمدِ پاییزی به گونه های پروانه سیلی می زد و…

      و بعد بلاخره به گریه افتاد .   نگاه خیسش چرخید روی بدن پروانه … بیشتر روی سینه هاش که زیر آب بود ، مکث کرد .…

  ***   وقتی دوباره بیدار شد … دور و اطرافش سکوت بود ! سکوتی سنگین و با وقار که بعد از تمام هیاهویی که تجربه کرده بود ، آرامش…

    نوازش های خوفناکش ادامه داشت … پروانه حس خفگی می کرد . نگاه سیاوش خان رو تنش چرخید :   – چجوری بهت بفهمونم که مال منی ؟…

      و دیگه ادامه نداد . لزومی نمی دید … بدون کلمات هم می تونست پروانه رو قبضه روح کنه .   پروانه نفس عمیقی کشید … و…

    چیزهایی که شنیده بود … برای ذهن بکر و پاکِ اون فراتر از حد تحمل بود . وحشتی که به بند بند وجودش مستولی شده بود … نزدیک…

    متوجه خوش و بش خانم بزرگ با زنی میانسال شد .   زن به خودش زحمت داده و تا پای مبل اونا اومده بود … فقط برای اینکه…

    گفت و به سرعت پنجره رو بست … .   با بسته شدن پنجره ، جریان هوای سردی که پوست پروانه رو لمس می کرد ، قطع شد…

      هراسان به عقب چرخید … و با دیدن زهرا نفس راحتی کشید .   زهرا بدون اینکه دمپایی هاشو از پا در بیاره ، دوید توی اتاق…

    مردمک های پروانه از وحشتی موهوم لرزید … بدنِ بی دفاعش رو بیشتر به دیوار چسبوند .   سیاوش اسلحه رو که به گوشه ی دیوار تکیه زده…