مرد که دیگر صبرش تمام شده بود، با عصبانیت در ماشین را باز کرد و بلافاصله فریاد گوش‌خراشش در گوشم پیچید. – چرا پیاده نمی‌شی؟ تو گاری بلدی برونی که نشستی پشت ماشین؟ ببین با ماشینم چیکار

        لحظه به لحظه چهل و هشت ساعتی که برایمان مانده بود را کنار هم گذراندیم!     یک شیرینی پر از تلخی را تجربه کردیم و میشد گفت در این دو روز بیشتر از تمام مدتی

          حاج سعید می دانست که همه ی این ها تعارف بیخود است.   او هیچ خوبی به این دختر نکرده بود سال ها قبل به خاطر خودخواهی اش مسیر زندگی یگانه را تغییر داده بود.

      یک ساعت بعد داخل خونه بودم و داشتم توی تلفن با مریم سروکله میزدم.. از وقتی بهش گفتم میخوام برگردم سرکار مخم و خورده بود که حتما عقلم کم شده دنبال کار میگردم در حالی که مثلا

        سروش حرف های قشنگی زد اما به نظر کافی نبود چون تا پاش و از خونه بیرون گذاشت افکار موهوم و مایوس کننده بهم هجوم آوردن و دوباره تو لاک دفاعی خودم فرو رفتم طوریکه اخم

    با شنیدن صدای طبیب سر بلند کردم و از میز فاصله گرفتم. دست‌هایم را با کنار پیراهنم خشک کردم و گفتم:   – لباس هاتون رو توی کمد گذاشتم. اتاق رو هم تمیز کردم و برگ‌هارو شست…  

            حقا که نوه‌ی حاج محمود سروستانی‌ست. بی‌شرف و آب‌زیرکاه! هنوز خواب است و تکنسین بار دیگر می‌پرسد:   – آقا با خانواده‌اش تماس بگیر زودتر بیان.   به دروغ می‌گویم:   – مسافرتن، دریا

    ناباور قدمی جلو گذاشت و خواست دست آناشید را بگیرد که او دستش را پس کشید. هق هق کرد و گفت:   – تصورت از من چیه؟! هیچ می‌فهمی چی داری می‌گی؟   امیرحسین گامی دیگر جلو رفت

    امین   فیوز چراغ‌های روی در را قطع کردم، سوسیس آلمانی ‌هایی که فردا باید مایه بندری و سوسیس سیب‌زمینی را در طبقه پایین یخچال گذاشتم.   لیست خرید فردا صبح را برداشتم و در را قفل کردم.

              یعنی چی که یه خانم میومد دیدنش؟ یعنی کی بود؟ فرهاد داشت چه کار می کرد؟ داشت با زندگیمون چه کار می کرد؟ تو چه دردسری افتاده بود   اینقدر تو فکر بودم

          _ متاسفانه از فردا دیگه نمیتونم بیام   آبیِ چشم هایش تیره میشوند   + پس چرا الان دارین به من میگین ؟   قبول کرده بود رفتم را و دیگر داشت باز جمع میبست