قباد گلویی صاف کرد. – همیشه همینقدر ساکتی؟   – اصلا… حتی بهتره بگم برای اولین بار انقدر ساکتم.   اندکی سرش را کج کرد. چشمهای گیرایش را اندکی تنگ کرده و آرامتر لب زد. – یعنی از

    در ادامه لقمه ای پنیر و گردو میگیره و میزاره دهنش. منم لقمه گیر کرده توی گلو رو از حرفی که شنیدم با قلپی چایی فرو میدم و با امتنان و تشکر آهسته میگم. _خیلی لطف دارین من

طـــــالـــــعِ تُــــرنـــــج🦋:           بابای ستایش را خوب می‌شناخت، آن قدری خامِ زن دومش بود که بعید می‌دانست حرف ستایش را قبول کند. نگران به حرف آمد:   – کجا می‌خوای بری؟ رفتن به حرف آسونه ولی

شاید حالا که جانم به جان او بسته است حالا که این حس بینمان بیشتر از هر زمان دیگری شعله می‌کشد خیالم راحت است از بودنش از پا گرفتن زندگی نوپایی که تا پای نابودی رفت نمیدانم چه چیزی انتظارم

  و نگاهش از چشمانم به دستم کشیده شد. ابروهای بالا پریده اش باعث شد رد نگاهش را دنبال کنم. از دیدن کارت عروسی مچاله شده در دستم، لبم را محکم گزیدم. یعنی وضعیتم آنقدر بد بود که حتی در

  ن – پاشید برید از اینجا. زنده‌ش شب و روز چشم‌ انتظارتون بود، یک‌بار یکی‌تون سراغی ازش نگرفت. چندبار خودم شاهد بودم که اومد در خونه، زنگ زد، التماس کرد، گفت فقط چند دقیقه مامانمو ببینم… ولی شما حتی

      آهی کشید و هم زمان لبخند زد . با گذشت اینهمه سال … زخمش کهنه شده بود . دیگه آزارش نمی داد !   – اوایل ازدواجم خیلی عذاب می کشیدم ! نوکر و کلفت به چشم

      پس اسمش فرهاد بود. _تو اسمت چیه ؟!     _ماهرو…     _چه اسم قشنگی! وقتی اسم به این قشنگی داره حتما باید اخلاقتم به قشنگی اسمت باشه…     داشت بچه گول میزد؟! مرا چند

خلاصه گلبرگ ، زن مطلقه‌اے که از خانواده طرد شده و با دخترش به تنهایے زندگے می‌کند . ماجرا از نقل مکان گلبرگ شروع می‌شود و تعویض مدرسه‌ے نوال . در پے این نقل مکان اتفاقاتے براے نوال می‌افتد که

  کامران سر پایین انداخت. -نمی شد آقا… نمی تونستیم ریسک کنیم… گفتم نریمان با تیم پشتیبان آرش بیاد…!!!     اخم های پاشا درهم شد. می دانست اتفاقی افتاده که از ان بی اطلاع است و این بدجور داشت

        همین! همین دوتا جمله ای که در غالب مکالمه با پنس از دهن عمو کشیده بودم مغزمو داشت می جوید.   سری تکون دادم. نمی خواستم به این مکالمه که مال خیلی وقت پیش بود فکر