پلک های پروانه با ناامیدی روی هم افتاد . اینهمه سال زندگی زیر سایه ی ترس … مغز احد رو از کار انداخته بود انگار ! – تو…

    پروانه با قدم هایی سبک از در بیمارستان بیرون رفت و روی بالاترین پله ایستاد . هوای لطیف فروردین ماهی صورتش رو نوازش می کرد . نفس عمیقی…

    آوش اندکی سرش رو عقب کشید و پلک هاشو بست … و نفس عمیقی کشید . انگار تا بی نهایت خسته بود … و دیگه بار این خستگی…

  اطلس غر غری کرد : – با این حالتون آخه ؟ با این حال بازوی خورشید رو گرفت تا در راه رفتن کمکش کنه … . قدم های خورشید…

    سکوت اطلس در پس شنیدن این اسم، طولانی شد . اونقدر طولانی که قلب خورشید رو بیش از پیش شرحه شرحه کرد ! باز با جرعه ای از…

    – تو و عمه طوبی می دونید الان کجاست ! مگه نه ؟ … پولایی که براش فرستاده بودم به دستش رسید ؟ جواهر نفس عمیقی کشید ……

    قند در دل پروانه آب شد و گرما زیر پوستش تنوره کشید . نگاه تند و پر استرسی به اطراف انداخت تا مطمئن بشه کسی صدای “عزیزم” گفتن…

  تن پروانه از هیجان می لرزید . آوش نرمه ی لطیفِ گوشش رو آهسته بوسید :   – می خوام وقتی پیر شدیم… خاطره های زیادی برای تعریف کردن…

      آوش به سختی خودش رو مجبور کرد دست هاشو دو طرف پهلوی مادرش بگذاره … چیزی شبیه یک آغوش رسمی ! – نمی دونی چقدر دلتنگت بودم…

    آوش نفس عمیقی کشید … و دست پروانه رو کاملاً رها کرد . – امشب برمی گردیم ! بدو برو آماده شو ! پروانه نگاه کرد به دستش…

      پروانه خواست دستش رو رها کنه، اما آوش کاملاً مقابلش ایستاد و حتی دست دیگه اش رو هم گرفت . قلب پروانه درون سینه اش تند و…

    آوش راضی از اینکه به مقصودش رسیده … برگشت و دوباره با ژستی راحت درون صندلی فرو رفت . گفت : – حالا می فهمم ! هر چی…

  پروانه عمیقاً منقلب شد . یک زمانی خودش هم در چنین جایگاهی بود … کوچک ترین خطایی باعث می شد تا حد مرگ اضطراب بگیره ! … هر چیزی…

    آوش کمی بدخلق پاسخ داد : – من اصلاً خوشم نمیاد صرف اینکه وقت ندارم جایی سر بزنم … اونجا رو به امان خدا رها کنن ! من…

      آهو بی تفاوت شونه ای بالا انداخت :   – یازده … دوازده ! نمی دونم ! … دیر وقت بود ! خیلی خسته بودم !  …