-نه ! با عمه‌مم! کس دیگه‌ای به غیر تو اینجا هست؟ -نه! -پس سوال مسخره نکن! دخترک جلو آمد و مقابلش ایستاد. -ترسیدم هنوز از دستم ناراحت باشی! با…

  آخرین نگاه را از آینه‌ی جلو به در بسته‌ی خانه‌ی رعنا انداخت و ادامه داد: -اما زود میرسونم خودم و… گفت و در حالی که تماس را بی خداحافظی…

  رعنا به حرف هیچ‌کدام از اعضای خانواده‌اش اهمیتی نمی‌داد. همه‌ی فکرش رفتن معین بود. -چه حرفی؟ حرفی نیست. برو… و چون تعلل معین را دید باز التماس کرد. -توروخدا…

  -اصلا خودش هیچی…خودش به جهنم. بخت این بچه سیاهه. رضای خداست حکما که این دختر تو اوج جوونی بیوه شه مام راضی‌ایم به رضای خدا. شکر! اما مردم چی…

    -نمیرم! نمیارم…تا این بیچاره‌ی از همه جا بی‌خبر از این خونه نره بیرون هیچ جا نمیرم … معین روی دو زانو نشست. معذب بودن از تک به تک…

  -خب چه بهتر. زن پیرمرد میشدی قدر زن جوون و خوب می‌دونست . حالا مثلا من که آقات جوون بود زنش شدم چه پخی شدم و کجای دنیا رو گرفتم…

  معین نگاهی با رعنا رد و بدل کرد. زن بیچاره از همه جا بی‌خبر بود. -ممنون از مهمون نوازیتون‌. مزاحم نمیشم. مادر رعنا خندید. -اختیار دارید آقا شکیبا. مراحمید. بفرمایید…

  بهادر فورا طعنه‌ی آبدار معین را گرفت. -خدا رحمتش کنه! مجیدتون هم خیلی آقاست ولی..‌. گفت و لنگه‌ی در را تا انتها گشود و با دست به کوچه‌ی تاریک…

  این بار جدی تر تشر زد. -خانمِ رعنا! اجازه میدی؟ رعنا فورا سر پایین انداخت… -با بهادر بودم… شانه هایش از انقباض درآمد. گوش شیطان کر انگار که  بالاخره…

    اصلا از این چیزها بهانه در نمی آمد و تنها خودش بود که بیشتر سنگ روی یخ می‌شد. -فرمایش… زنگ را فشار نداده انگشتش را عقب کشید و…

  بیشتر از این اصرار می‌کرد این بار با خودش دست به یقه می‌شد. -رعنا دیگه! در حال خودش نبود وگرنه که امکان نداشت اسم دخترک خیره سر را پیش…

  -حرف حقه داداش…. صدای ضعیفی از دورتر شنیده شد و سیامک ادامه داد. -حرف ممدم همینه! این بار دیگر خبری از اعتراض ممد هم نبود. معین یک بار دیگر…

  – به خدا نفهمیدم تا اینجا  چطوری اومدم رعنا با دهان باز نفس می‌کشید و دیگر قدرت جواب دادن نداشت. -خوبی دیگه؟ ها؟ چرا حرف نمیزنی پس؟ نمی‌توانست آغوش…

  سیامک بریده بریده جواب داد: -خواستم خاطرش جمع باشه که ما امین ناموسیم و این صحبتا… رعنا ترسیده و کلافه نگاهی به در انداخت. این جا ماندن جایز نبود.…

    رعنا که چشم تنگ کرد و یک قدم دیگر به در نزدیک شد بار دیگر صدای کلید شانه هایش را پراند. -یا امام حسین. صدای کلیده … گفت…