_آفرین دختر. حرف حساب همین بود.   رعنا چند ثانیه‌ای خیره نگاهش کرد. نگاهش دنیایی حرف داشت.   _دست شما هم درد نکنه!   گفت و خودش را از…

  گفت و یکی دیگر از صندلی ها را بیرون کشید و صاف مقابل رعنای در خود جمع شده نشست و دست ها را به سمت بالا گرفت.   _من…

  _من …من …   چشم‌های زن مرتب ریز و درشت می‌شد و صدایش به وضوح می‌لرزید. حالش خوب نبود. هزار فکر بی ربط در سرش رفت و آمد داشت…

    گفت و رعنا جواب نداده سمت در خروج دوید. نرگس هنوز همانجا ایستاده و شانه‌هایش را به دیوار چسبانده بود.   _مامان خانم…چشمت روشن…   با شنیدن آژیر…

  نرگس تا وسط سالن آژیر کشید.   _زشته به خدا، آقا معین. حالا شما هرچی دلت میخواد به من بگو اما الان اینا پشت سر آقاجون و خان داداشت…

    _اوا خاک بر سرم این حرفا چیه؟ شوخی میکنی دیگه؟ آره …؟ حاج آقا شما بفرمایید شوخی میکنه پسرم…   صدا از کسی در نمی‌آمد. قشون خاستگارها تنها…

    مرضیه تند و حرصی جواب داد. دلخور بود و هیچ تلاشی برای پنهان کردنش نمی‌کرد.   -داستان چی ؟ حاجی گفت همین جلسه اولی میخوان کار این زنه…

    هجوم خون به صورت آسیه را ندید و رو به معین کرد.   _داداش آدرسی شماره تلفنی از این تتو کارت…   حرف در دهانش با هجوم آسیه…

  معین شانه‌ها را بالا انداخت.   _والا من همیشه جدی‌ام . کسی جدیم نمیگیره.   رعنا مِن و مِن کرد.   _میگم…میگم آبجی…   مرضیه لب هایش جمع شد.…

      _قشتگ کل اعضای خانواده متخصص تِر زدن تو اعصاب آدمید. خدا حفظتون کنه.   مرضیه چند قدم دور مانده از میز را بلند برداشت و خودش را…

      -نعنا؟   معین آهسته صدایش زد. دست پاچگی رعنا حسابی به همش می‌ریخت. دخترک لیوان آبلیمو بدست هول به پشت سر چرخید.   _چیزی …چیزی گفتید.  …

        رعنا کم سن و سال بود. ریزه میزه و لاغر اندام. روز عروسی‌اش با محمد امین در خاطرش مانده بود که کل هیکلش با آن همه…

        _حاجی پسر کوچیکم و باید دیده باشی گه گاهی دم حجره . این ته تغاریه ما…   مرد به شدت دلخور ب نظر میرسید.   _بله…

        دستش را روی سینه گذاشت .   _کوچیک شمام ولی با عرض شرمندگی شما رو به خاطر نمیارم.   _اخوی بزرگ ما از دوستان پدرتونن. بنده…

        پشت در آپارتمان که رسید نگاهی به ساختمان انداخت. به جز طبقه‌ی اول چراغ سه طبقه‌ی دیگر خاموشِ خاموش بود .   قطعا در این خانه…