ناخودآگاه گوش‌هایم تیز شد اما وانمود کردم که آن‌چنان هم برایم مهم نیست.   _ چه‌طور مگه؟   _ راستش من‌و فرهاد، اول از همه اومدیم پایین. شنیدم مامان‌جون…

  نفسی گرفتم و بامکث گفتم:   _ شاید به جای این‌که این‌قدر حرف بار من کنی، بهتر بود همون دیشب ازم یک‌کلمه می‌پرسیدی چی شده و چرا رفتم؟ هرچند…

  غذایم را با اشتها خوردم و هر آن‌چه که اتفاق افتاده بود با جزئیات برای سالومه تعریف کردم.   متعجب، خیره‌ام مانده بود. بعد از چند لحظه سرش را…

  ترسیده بودم. از این که همین حالا، چه جوابی به بابا و مامان بدهم. از این که راستین، به کسی حرفی بزند. اگر بابا می‌فهمید، نه تنها برایم ماشین…

  _خوبی؟   به روی خودم نیاوردم که ناراحت شدم. اصلا تقصیر خودم بود. مگر چند‌ساله بود که بخواهد به ازدواج فکر کند؟   _آره، فقط یکم سرم درد میکنه.…

  دور خودم چرخیدم و رو به سالومه گفتم:   _خوشگل شدم؟   سالومه ابرویی بالا انداخت.   _بهت می‌آد ولی به نظرم خیلی مالیدیا… می‌خوای یه‌کم کمش کنم؟  …

  _ یعنی چی که نمی‌تونم بابا و مامانم‌و بپیچونم؟! بی‌خیال لِوا، یه کاری بکن جونِ من…   باز هم گیر داده بود. نمی‌دانم چرا آن‌قدر لجبازی می‌کرد.   _اهورا…