تنش داغ شد… تمام وجودش یکی شدن با او را می‌خواست. دخترک خوشبوی لعنتی داشت پدر جدش را جلوی چشمانش می‌آورد! باید می‌گذشت… حیف از این دختر بود! بی‌میل…

  در هوا دست و پا می‌زد… صدای آهنگی راک می‌آمد و دختر و پسر‌ها جیغشان به آسمان بود. – تو… تو از اولشم اونی نبودی که من می‌خواستم… نه…

  شیرین را کنار خودش کشاند و فرشته را هم… هر دو دخترش را در آغوش کشید و موهایشان را بویید. – چه‌طور مامان؟ خبریه شما سه تا انگار امشب…

  * اتابک شیرین را بغل زده و فرشته در کنارش قدم بر می‌داشت. برایش این بهترین حس دنیا بود… او بود و دخترانش! خم شد و شیرین را روی…

  منوچهر گوشی‌اش را گرفت و همان‌طور که دود سیگارش را بیرون می‌داد پرسید: – پروانه راس می‌گه کوتوله‌س؟ فربد چپ‌چپ نگاهی به پروانه انداخت. – حرف مفت می‌زنه! قدش…

  خم شد و توت‌فرنگی تازه‌ای چید. از دیدن قرمزی‌اش دهانش آب افتاد. بدون آن‌که آن را بشوید به دهان گذاشت و از ملسی‌اش لبخند کوچکی زد. دوباره از ذهنش…

  – من خودم می‌رم خونه، تو مصطفی رو برسون که بتونی برای خواهرت لباس ببری… – وایسا فاخته… بازویش در پنجه‌های او اسیر شد، دلگیر بود اما لبخند زد.…

  – همه‌ی بچه‌هام…   فاخته لال شده بود… می‌ترسید دهانش را باز کند و منوچهر عصبی شود…   تصور کرد آن مرد‌های مشکی پوش هجوم بیاورند و هر کدام…

  – اوه! کمد ذخیره‌ی جعبه‌ها هم که خالی شده! این‌قدر سفارش هست یعنی؟ اتابک هنوز هم عبوس بود… خوابش بدجور حالش را گرفته بود! برگشت و نگاهش را به…

  – معامله‌ی قوم و خویشی خوب نیست، مگه یادت رفته مامانم همیشه می‌گه قوم و خویشی یه سرش خوبه؟ فاخته نفسی کشید و چشم‌هایش را بست. – تو‌ی این…

  این شیرموز عجیب به دهانش مزه داده بود، لیوان را تا انتها سرکشید و به دست فاخته داد. – این‌قد گشنگی کشیدم که دیگه سنگم بذارن جلوم می‌خورم چه…

  اتابک تمام قنادی را پر کرده بود از گل‌های حسن‌یوسفی که خودش پرورش می‌داد، بنفش، صورتی و زرد.   دلش شاد بود و تمام کار‌کنانش را به شام مهمان…

  اتابک آهی کشید. – تو درست می‌گی عزیزم! باید بیشتر دنبال مادرت می‌گشتم… حالا ازت می‌خوام که منو ببخشی… فرشته اخم کرد. – شرط دارم… اتابک لبخند زد. –…

  فاخته آینه‌ی روی کنسول را که در دست اتابک دید جیغ بلندی کشید. – فربد اتابک دیوونه شده… بیا این‌جا… خودتو برسون‌ می‌ترسم من… درد پایش امانش را بریده…

  در اتاق را به‌شدت باز کرد و پروانه‌ٔ آرایش کرده را جلؤ آینه پیدا کرد. – چرا این‌قد صدات می‌زنم جواب نمی‌دی؟ – اوووو! چه‌خبرته عزیزم… رژ‌لب را به…