کیان که سر روی پایم گذاشت، من هم سرم را به پشتی صندلی تکیه دادم و با لبخند به تاریکی زل زدم‌. دستم میان موهای کوتاه‌شده‌ی کیان نمی‌رفت.…

      بعد از رفتن بهزاد، توانستم خودم را جمع‌وجور کنم. با یک تصمیم مهم از جا بلند شدم و برای کمک‌کردن به عمه به آشپزخانه رفتم؛ اینکه دیگر…

    دست دیگری به موهایش کشید تا نامرتب‌بودن آن‌ها را کمتر کند، اما تلاشش ثمری نداشت. سرش را تکان داد و تشکر کرد. رو به من و عمه گفت:…

        مات به او نگاه کردم. برخورد کوتاه کیان با من باعث شد در جایم تکانی بخورم و تعادلم را از دست بدهم. اگر دست‌های عمه نبود…

    شنیدن اسم “سپهر” مثل هشدار ساعت برای بیدارشدن در بهترین لحظه‌ی خواب بود. جایی که خلسه‌ای شیرین، بین آگاهی و ناآگاهی، دست‌وپا می‌زند تا زنده بماند و تمایل…

    هر دو مات نگاهم می‌کردند، انگار هیچ حرفی برای گفتن نداشتند. افسانه حتی کمی اخم کرده بود. -دیگه نمی‌تونم باهاش ادامه بدم، کاش می‌تونستم راحت اینو بهش بگم!…

      خودش می‌توانست فراموش کند که از من می‌خواست این کار را بکنم؟ اصلاً می‌شود به ویران‌شده گفت آنچه را بر سرت آوار شده، فراموش کن، لطفاً این…

      پله‌ها را نمی‌شد با عقب‌عقب‌رفتن، بالا رفت! آن هم در حالی که نمی‌توانستم چشم از ماشین بهزاد که در تاریکی دیگر رنگش برایم قابل تشخیص نبود، بردارم.…

    بهزاد مگر همان نبود که دیشب، با کلماتی به‌ظاهر بی‌آزار، به من تشر رفته بود؟ شاید مجبور شده بود که برود جواب آزمایش من را بگیرد، عمه و…

    کیان سروصداکنان به سالن آمد، انگار که پریده باشد وسط فکرهای من. نگذاشت از عمه بپرسم کدام مهمانی شبانه، چه‌جور مهمانیِ شبانه‌ای! و یک‌راست به سمت من آمد:…

  اما محاسباتم اشتباه از کار درآمد! وقتی به سالن رفتم، بهزاد روی صندلی ناهار‌خوری نشسته و با سری پایین به گوشی‌اش نگاه می‌کرد؛ طوری که به نظر می‌رسید، تمام…

      صدای رفتن بهزاد نیامد؛ نه صدای پا، نه صدای باز و بسته‌شدن در و نه صدای ماشینش که در سکوت شب می‌شد حتی حرکت آهسته‌ی لاستیک‌هایش را…

        دستم را به تخت گرفتم تا من هم از جا برخیزم. کمی دورتر ایستاده و نظاره‌گرم بود. دستمال را در دستم مشت کردم. می‌خواستم به هوای…

    گله‌های عمه از بهزاد تمامی نداشت‌. تا روز بعدش و بعدترش ادامه داشت، چون بهزاد به دفتر نمی‌رفت. خون‌دماغ من هم ادامه داشت! روزی یک بار دچارش می‌شدم،…

    در خانه باز شد و کیان به تراس آمد. چیزی را در هوا تکان می‌داد و من در تاریکی نمی‌توانستم آن را خوب ببینم. چند قدم که جلوتر…