با صدایی گرفته به زور گفتم – نه نخورد   – میدونم میشناسمت   به سمت در رفت اما دستش به دستگیره نرسیده به خاطر تکان…

    گیج بودم… سردرگم.. حالم بد بود.. از او.. از مونا و رفتارهایش.. از خودم.. از اجبارها.. حماقت ها و بدبختی هایم… حتی از مرصاد که نمی‌دانم کجاست و…

    نگاهش با تعجب همراه با دستش که سر خورد به طره ای از موهایم کشیده شد   لبخند زنان اما گیج گفت – چیو؟!   خجالت می‌کشیدم اما…

    قلبم انگار توی دهانم بود که نفسم را حبس کرده لبهایم را چفت کردم تا بیرون نپرد   بیخیال نسبت به حالم قدم زنان در اتاقش چرخی زد…

  واقعا سیمین خانم از همان یک کلمه انقدر به او توپیده بود که اینطور عصبانیست؟   دستهایش را دو طرفم روی در کمد گذاشت با اخم پرسید – ازم…

    برخلاف مونا و من، او لبخند زده دست پشت کمرم گذاشت حس کردم از رفتارم که شبیه به خودش بود خوشش آمد   – خوبه همینطوری تا شب…

    صدایم پایین تر آمده آرام تر گفتم – چی شده؟ از چی دلخوری که آروم نمیشی؟ که اینطوری روزگارو به جفتمون زهر کردی؟ چرا حرف نمیزنی به جای…

    کاملا واضح بود که از حضورش خجالت می‌کشد، حتی از گرفتن دستم هم سر به زیر شد اما نمی‌توانستم سهل انگاری کنم شاید واقعا چیز دیگری باشد  …

    انگشتان هر دو دستش روی ساعد دستهایم فشرده شد… عمیق بوسیدم… چنان که تمام حجم لبهای کمی برجسته‌اش را بین لبهایم حس کنم… طوری که شدت ضربان قلبم…

  (سامان)   از تکان خوردن ملیح میان دست هایم که سعی در دور شدن و رفتن داشت چشم باز کردم   – انقدر وول نخور دختر چته سر صبحی؟…

    سرش پایین آمده زل زده به لبهایم ملایم و آرام فوت کرد، اخم صورتش هر لحظه بیشتر می‌شد و سرش جلوتر می آمد اما نگاهش انگار گیج بود…

    مکث کرد – فقط یادم رفت با سارا تماس بگیرم… الانم هر چقدر تماس میگیرم جواب نمیده   ابروهایم بالا پرید – رفتین لباس عوض کنید که گفتین…

    سیمین خانم جوابش را داد – بهار نارنج داره، حالا هوس چی داری بذارم واسه ناهار؟   اخم کرد – دیگه چی؟ با این حالتون به فکر هوس…

    آرام هم قدمش شدم در حالی که دلم می‌خواست خودم را از نگاه او پنهان کنم اما قرار بود حالا که کمکم می‌کند نقش بازی کنم تا آبرویش…

    سر به تایید تکان دادم، با اینکه دو دل بودم ولی از حال بدم قرصی را که سارا داد خورده بودم تا بهتر شوم و حالا احساس می‌کردم…