بعد از ‌دادن رأی، کتایون، حاج‌خانم و کیان را با خودش به خانه‌اش برد و من به همراه عمه و آقا‌کیوان به دفتری در نزدیکی یکی از ستادها…

    سر جایم ایستادم تا از آن طرف استخر رد شود و برود؛ اما داشت به سمت من می‌آمد. آمدنش نتوانست حواسم را از درخت و شاخه‌هایی که تکان…

  آرام‌تر گفت: -من‌ خودم رو مقصر وضعی که داریم می‌دونم، الناز، برای همین می‌گم قبول کن و بمون. نه سگ‌دو زدن داری نه قراره با هر کسی دمخور بشی.…

    هنگامی که دوباره داخل ماشین کنار هم نشستیم، دیگر از آن تشویشی که حین پیاده‌شدن در پارکینگ داشتیم، هیچ‌ اثری نبود. هر دو آرام بودیم. سپهر بود که…

      نمی‌دانست به من خیره بماند یا حواسش را به مردی بدهد که به او می‌گفت کجا پارک کند. بی‌توجه به مرد در اولین جایی که خالی بود،…

    عمه با بالابردن دستانش اشاره‌ای به من کرد و گفت: -بیا کارت دارم. بلند شدم و دنبالش رفتم. در تراس خانه که ایستادیم نگاهی به سرتاپای من انداخت…

  بعد از رهاکردن بطری در سینک با لبخند برگشت و از پله‌ها بالا رفت. عمه فرصت را غنیمت شمرد:   -تو بگی نه، من یه فکری به حال کیان…

  لاک را با احتیاط روی میز گذاشت: -مامانت سفارش کرد به هیچ‌کس نگی؟ سرم را آرام به دو طرف تکان دادم: -برعکس! من به مامان گفتم به کسی نگه.…

    لبخندی زد: -کی گفته کار خودت رو نکنی النازجان، تا وقتی که بتونی دوباره سرمایه‌ت رو جمع‌و‌جور کنی و آتلیه‌ت رو راه بندازی می‌تونی کار پیشنهادی منو انجام…

      دیدن‌شان در طبقه‌ی پایین تمام آن حس‌های منفی را که داشتند تبدیل به کینه می‌شدند، از من دور کرد. من آدم کینه‌ورزیدن رو‌دررو نبودم. احتمالاً وقتی به…

  مطمئن بودم کارم درست است؛ اما قدرت ثابت‌کردنش را به شوهر عمه‌پری نداشتم. شاید به‌خاطر لحن زیادی محکم و حق به جانبش! یا ناسپاسی‌نکردن در جواب کمکی که کرده…

  پیش از شروع کار در آتلیه، انتخاب سکوت برایم سخت بود؛ من پرحرف بودم، یا همان که احسان می‌گفت، به جز زبان، دستان و پاهایم هم حرف می‌زدند؛ اما…

      “چشم”‌ی گفتم و از جا بلند شدم. قبل از اینکه بنشینم، دستمالی برداشتم و به دست حاج‌خانم دادم. کنارش ایستادم و بدون هیچ عجله‌ای صبر کردم تا…

      دلم می‌خواست واکنش عمه را ببینم ولی پشت به من داشت و نمی‌شد. آقاکیوان در جواب مادرش گفت: -حاج‌خانوم اگه یه‌بار دیگه دستش برای کتی هرز بالا…

      زیر‌چشمی به بالا‌رفتنش نگاه می‌کردم تا لحظه‌ای که کامل از مقابل چشمانم دور شد. دفعه‌ی دیگر نمی‌گذاشتم کار را به اینجا بکشاند. من بمانم و یک ابرویی…