برا اولین بار میخواستم با هواپیما سفر کنم و الان که رو صندلیش نشستم بدجور استرس دارم… دوست داشتم کنار پنجره مینشستم ولی شماره صندلی نیکزاد اونجا بود…. روم هم…

همیشه فکر میکردم اگه قراره یه روز این مسیر رو تنهایی برم حتما برا دانشگاه رفتنه.. هیچوقت حتی چنین چیزی هم به ذهنم خطور نمیکرد.. سکوت سنگین تو ماشین رو…

چشمام از فرط گریه بدجور میسوخت به ساعت نگاه کردم پنج و چهل دقیقه رو نشون میده، کل دیشب بیدار بودم و به آینده ی نامعلومم فکر کردم…از رخت خواب…

نیکزاد هیچجوره قبول نمیکرد که در ازای بخشش صادق پولی قبول کنه و یا شرط دیگه ای بذاره… اون سفت و سخت رو شرطش مونده بود… جو خونه خیلی بهم…

چهار ماه بعد.. روی صندلی رو به روی اتاقی که آخرین دادگاه صادق قراره تشکیل بشه نشستم.. بابا مامان هر کاری کردن که از اومدن من و لعیا جلوگیری کنن…

یک ساعتی از اومدن عماد برادر عمران، به خونمون میگذره یه ساعتی که من نمیدونم خوابم یا بیدار؟ نمیدونم مامان چطور چادر سر کرد و با بابا چطور از خونه…

اونم پشت میز روبه روی من نشست _ خوب بگو میشنوم.. دست هاش رو آورد روی میز حلقه کرد، و گفت : فکر نکنم نیازی باشه که توضیح بدم چقد…

لباسهامو رو با یه تنیک و شلوار عوض کردم و یه شال هم گذاشتم سرم و از اتاق اومدم بیرون، صدایی از داخل خونه نیومد پس همه تو حیاط بودن،…

بسم الله الرحمن الرحیم   رمان: در مسیر سرنوست نویسنده: همتا شاهانی موضوع: عاشقانه   * تمامی اسامی شخصیت های رمان ساخته ی ذهن نویسنده است….و هر گونه تشابهی کاملا…