خاتون با دیدن وضعیت سامانتا که بدتر از قبل شده بود پیشنهاد میده بهتره سریعتر برسونیمش دکتر..

ملافه رو میپیچم دورش و با همون سرو شکل بلندش میکنم.

_این چه وضعی؟ بزارش پایین پسر جون..

_برو کنار نمیبینی حالش بده؟

میره طرف کمد لباسام و غرغرکنان میگه..

_دختره رو لخت پتی زدی زیر بغلت کجا میبری؟! بلند شه ببینه با این وضع بردیش بیمارستان تمام موهات و دونه دونه میکنه.

خب پر بیراهم نمی‌گفت با شک و دودلی از لب در برمیگردم و دوباره میزارمش روی تخت که خاتون با یکی از شلوار گرم کنام میاد و کنارم میزنه و تیشرتی روهم طرف خودم میگیره..

_خودتم همچنین مجاز نیستی لخت بری تو خیابون.. لباس بپوشی بد نیست..

کلافه از امرو نهی که میکنه تیشرت و از سرم رد میکنم که ملافه دخترک کادو پیچ و باز کرده و با نگاه چپ چپی دوباره برمیگرده طرفم ..

_کم دیدیش حالا نگاه نگاهت برا چیه؟ مثلا عجله داشتی ها! برو ماشین و بیار جلوی پله ها..

عجبا… گوشی و از روی دراور چنگ میزنم و میرم دنبال اوامرش..

دکتر تب عصبی رو تشخیص میده و میگه اگر چند ساعتی بمونه بهتره..

_من هستم پاشو برو به کارات برس..

پوفی میکشم و خودم و روی صندلی تخت شو کنار دیوار جابه جا کرده و چندتا پیامک دیگه ارسال میکنم..

_فوقش یکی دو ساعت دیگه روبه راه میشه باهم میریم.

_جدیه؟

_چی!

همونطور که دست سامانتارو جابه جا میکنه تا راحت تر سُرمش بره دوباره میگه..

_رابطه تون جدی؟

چینی بین ابروهام میفته.. و چشم ریز میکنم روش که خیره شده بهم..

از جا بلند شده گوشی رو توی جیب کت اسپرتی که لحظه آخر پوشیدم انداخته و میرم طرف تخت..

دستم و روی صورت رنگ پریده اش میزارم و به نظر دمای بدنش و لرزشش کنترل شده.

_انقدر تو خودش ریخت و دم نزد که بدنش هم کم آورد. طفلک بیچاره.. از دست دادن مادر خیلی سخته، مخصوصا اگر تنها کست بوده باشه.

نفسی گرفته و نگاهم و از صورت معصوم سامانتا گرفته و میدم طرفش و دست به سینه و حق به جانب میگم..

_منظور؟

فقط نگاهم میکنه..

_من قرار نیست از تنهاییش سواستفاده کنم یا سرب داغ بریزم تو گلوش..