بنال ای دل که قلبم بی شکیب است

دلم محتاج درمان طبیب است

_ با صدای ناله ی مریم و گریه ریز خاتون کنارم چشم میبندم..

بنال ای دل که جانم بی قرار است

درون سینه ام غم آشکار است

_ آه سنگینی از ته دل کشیده و دست روی پارچه ترمه ای که روی قبر کشیدن میکشم…..

خداوندا چه آمد بر سر من

ز کف رفت آن گرامی مادر من

_ پدر تو اوج شُک و حیرت رفت اما تو…

تو مادر رفتی و از ما بریدی

به سوی آسمان ها پر کشیدی

_ آسمون صاف اما دلگیر و بی انتها.. داری از اون بالا نگام میکنی مامان؟..

بریده رشته ی عشق و امیدم

نگاه آخرینت را ندیدم

_ از من بریدی مامان؟… تنها نگاهت و ازم گرفتی…

آخرین بار چی داشتی توی چشم هات که ازم دریغش کردی…

_ غم دیده ات از درون آبت کرد و من کاری ازم برنیومد…

چه آسان دست شستی از عزیزان

رها کردی تمام آشنایان

_کسی دوسمون نداشت.. همه رهامون کردن..

تو رفتی رشته ی امید بگسست

صفای زندگانی رخت بربست

_ بعد بابا عملاً تموم شدی…

تو رفتی عشق خالی شد ز معنا

به غارت رفت باغ آرزوها

_ آرزو؟! آرزویی نمونده…

به یاد آرم دعای صبح و شامت

تن بسیار و آن رنج مدامت

_ تن رنجور و بغض نگاهت…

در این خانه ز تو هر جانشانی است

همه یاد آور رنج نهانی است

_حالا کجا خاطره تورو پیدا کنم…

بیا این مهر و این هم جانمازت

بیا تا سر دهی راز و نیازت

_بعد بابا عملاً تموم شدی..

بخوان مانند وردی یا سرودی

دعایی که از بر کرده بودی

_ دعات رفتن بود و دیدن روی یار..

به خاطر دارمت من دائم اوقات

فراموشت کنم هیهات هیهات

_ خم شده بوسه ای روی ترمه میزنم و الوداع الوداع ای یار مهربانم.