امید بازرگان از آنکه از او نخواسته بودم مادرش هم مثل روزهای سابق همراهمان باشد خیلی خوب متوجه شده بود که قصد دارم درباره ی خودمان حرف بزنم.
چشمانش باز هم می درخشیدند و من نمی دانستم آیا دوباره درخشش چشمانش را خواهم دید یا نه!
***
همیشه شروع مکالمه برایم سخت بود! مخصوصا اگر نتیجه اش هم برایم نامشخص بود!
آن روز هم یکی از سخت ترین روزها و موقعیت های زندگی من بود.
آنقدر حرف زدن برایم سخت بود که سفارش هایمان را دادیم، پیشخدمت سفارش هایمان را آورد…
قهوه ی من سرد شد و بستنی امید بازرگان هم آب، اما من همچنان نتوانستم سر حرف را باز کنم!
در نهایت امید بازرگان بود که به دادم رسید.
– حرف های امروزتون فکر می کنم درباره ی خواستگاری من باشه… درسته؟!
و همین سؤال ساده توانست قفل لبان مرا باز کند.
– بله…
– خب من سر تا پا گوشم و بی نهایت مشتاق شنیدن حرف هاتون هستم!
لبانم را با زبانم تر کردم.
– راستش… نمی دونم باید از کجا شروع کنم! من… یعنی شما… همه چیز رو درباره ی زندگی من نمی دونید؟!

#part603
لبخند روی لبان امید بازرگان ماسید.
– همه چیز؟! متوجه نمیشم!
با همین عکس العمل استرس بدی به جانم افتاد.
– خب… اینکه چرا از همسر سابقم جدا شدم و…
لبخند امید بازرگان باز هم مهمان لب هایش شد. حرفم را قطع کرد.
– دارید میگید همسر سابق! من کاری با گذشته ی شما و کلا اتفاقاتی که تاثیری روی آینده مون نداره، ندارم!
دستی به موهایم کشیدم.
– خب موضوع اینه که این مسئله تا زمانی که زنده باشم… تا آخرین روز از زندگی ام تو زندگی من تاثیر داره!
امید بازرگان با گیجی نگاهم کرد.
– متوجه نمیشم!
نگاهم را به چشمانش دوختم.
– من یکبار مادر شدم!
چشمانش گرد شد.
– مادر؟!
سرم را به نشانه ی مثبت تکان دادم و او با بهت پرسید: پس بچه کجاست؟! پیش پدرش؟! آقای شایسته؟!
از یادآوری آوا قلبم به تپش افتاد… دختر کوچکم که گناهی نداشت…
– نه… پیش هیچکس نیست! آوا زیر یه خروار خاکه!
امید بازرگان با ناراحتی گفت: متاسفم واقعا!
و با کنجکاوی ادامه داد: بخاطر همین جدا شدین؟!

#part604
و قبل از آنکه جوابی به سؤالش دهم، گفت: اما گفتین که این موضوع تو زندگیتون تاثیر داره… فکر نمی کنم این مسئله مربوط به جداییتون باشه!
سر تکان دادم و نگاهم را به بستنی آب شده دوختم.
– خب مسئله اینه که پدرِ… آقای شایسته پدر آوا نیست!
انعکاس نگاه امید بازرگان را بر روی میز می دیدم… آنقدر پر از سؤال بود که نمی دانستم چگونه باید بعد از این به چشمانش خیره شوم.
– ببخشید… من واقعا گیج شدم!
داشتم زیر نگاهش آب می شدم.
گیج شده بود… خب حق هم داشت، اما من روی این را نداشتم که حتی این جمله را به زبان بیاورم.
با همان نگاه سر به زیر شروع کردم به حرف زدن درباره ی گذشته ها.
از آشنایی ام با حامد گفتم تا شب پارتی…
از ازدواجم با نیما تا پیدا شدن سروکله ی دوباره ی حامد…
از مهری جان که حقیقت را فهمید و از نقشه های بعدش…
از جدایی ام با نیما و رفتنم به ساری…
از دروغ هایی که راجع به خانه ام گفته بودم و هر آنچه که لازم می دانستم امید بازرگان باید بداند.
صورت امید بازرگان از شنیدن حرف هایم گاه رنگ می گرفت و گاه به سفیدی گچ دیوار میزد… با این حال در نگاهش خبری از شماتت نبود!