_مریم… های مریم!

_چیه؟

_ببین طرف رفته خودتو خسته نکن.

_به درک اسفالسافلین.. ببین دامنم کثیف نشده به جایی نخورده؟

نگاهی به اداهاش میکنم که داره سوتینش و بالا میکشه و لباس و تو تنش میزون میکنه.

_میدونی عاشقتم؟

_آره چون اسکل تر از من پیدا نمیکنی.

زیر لب با خودش غرولند میکنه و میاد طرفم..

_ رحمت به شیر پاکی که خوردی سامانتای مهربان حالا دستانت را بالا بیاور تا پاداش تو رو بدهم.

_مسخره..

_نه جدی.. اون نایلون مشکیت و وا کن ببینم.

چیز مچاله ای که توش انداخت نمیتونست هیچی به جز شورتی که پاش بود، باشه.

_خدا خفت کنه مریم ..

مستقیم پرتابش میکنم توی سطل زباله ای که کنارمه.

_دیووونه چیکار کردی! مارک بود.

_خب برو برش دار.. میتونی تا صبح همینجا چنگش بزنی بلکه قابل پوشیدن بشه.

صورتش و چین میندازه و با نگاهی به آینه میگه..

_خوبم؟ دامنم لکه نیست؟

_بسه بیا بریم دیر شد..

_آره فک کن میگن عروس فراری شده.!؟

پشت سرش بیرون میرم..

_هیچکی انقده خل نیست.. تازه میگن داماد بیچاره نجات پیدا کرده.

توی اولین پیچ یک متری سرویس نزدیکه بخورم به مریمی که سر راه ایستاده..

_برو دیگه دیر شد..

_خفه..

گردن میکشم و شایسته رو ایستاده در مقابل مردی که توی سالن سجاد معرفیش کرد میبینم.

_چه خبره؟

زیر لب میگه..

_تو چی حدس میزنی؟

_حرفامون و شنیده؟!

_دقیقآ.. و حالا یک دو و اینم سه…

پسره با حالت عصبی و ناراحتی آخرین نگاهش و به شایسته میندازه و راهش و کشیده میزنه بیرون..

_سجاد… ترو خدا واستا…همش الکی بود.. دروغه..

و رفتن دنبال مردی که به نظر نمیومد برگشتی تو کارش باشه.

نیش باز مریم و…

_نه دیگه این گوهی که خوردی جای واستادن نمیزاره به شوهر من حال میدی آشغال کثافت؟

دستم و گرفته میکشه طرف سالن..

_آخ جیگرم حال اومد سمی.. بیا بریم میخوام دورتا دور سالن و مثه اسب یورتمه برم.