لیوان را دستش داد و پیراهنش را از تن بیرون کشید

_ تقصیر منه میخوام از گرسنگی نمیری

لادن بینی‌اش را به لیوان چسباند و بعد بینی‌اش را چین انداخت

_ از بوی شیر متنفرم

_ از این به بعد باید هرروز یک لیوان بخوری

لادن خندید

تمسخرآمیز!

انگار می‌گفت به همین خیال باش

ساواش برخلاف انتظاراتِ لادن ، بی آنکه به او گیر دهد خودش همه‌ی کارها را انجام داد

برای خرید رفت ، به او سفارش کرد در هارا قفل کند و در برابر اصرارش برای خرید چیپس و بستنی مقاومت کرد

دخترک خیال میکرد دلش سوخته اما زمانی که پلاستیک های خرید را می‌گشت جز میوه و گوشت و مرغ چیزی پیدا نکرد

ساواش بی توجه به او جوجه ها را سیخ کشید

نهار خوردند و تازه بعد از چند ساعت لادن گاردش را زمین گذاشت

چه به میل او و چه بر خلاف میلش به این سفر دو روزه آمده بودند پس نیازی نبود به خودش زهرش کند

_ من میرم دریا

_ طوفانیه ، فردا با هم می‌ریم

لادن چشمانش را در حدقه گرداند و روی صندلی راحتی نشست

اگر کسی از دور نگاهشان می‌کرد می‌گفت همه چیز شبیه به گذشته شده است و ساواش کاملا فراموش کرده است اما اینطور لادن می‌دانست اینطور نیست

تنها ساواش دیگر نسبت به او خشمش را نشان نمی‌داد!

خشک تر شده بود ، جدی و بی انعطاف

با کوچکترین خواسته هایش مخالفت می‌کرد و طاقت هیچ اعتراضی نداشت

ساواش با دیدن او که بغ کرده گوشه ی مبل جمع شده بود نچی کرد

_ چرا اخمات رفت تو هم؟

دخترک جوابش را نداد

سیخ گوجه را روی زغال گذاشت و با بادبزن باد زد

_ بخاطر دریاست؟ فردا می‌ریم

لادن آرام زمزمه کرد

_ بخاطر دریا نیست! مگه دریا ندیده‌ام؟

بابا حاجیم ویلا داره رشت

دو برابر اینجا!

ساواش به لحن مغرور و بچگانه‌اش لبخند زد

_ چته پس؟

_ هیچی … میرم بخوابم

بیدار شدم نهار میخورم

حس می‌کنم به اندازه این چند ماه کمبود خواب دارم

_ بچه نشو! نهارتو خوردی هرکار دوست داری بکن

لادن پوزخند زد و پاهایش را روی مبل گذاشت

زانوهایش را در آغوش گرفت و با کینه زمزمه کرد

_ چقدرم تو می‌ذاری هرکار دوست دارم انجام بدم

ساواش چشمانش را از زغال ها گرفت و با ابروهای درهم سر تکان داد

_ یعنی چی؟

لادن بی توجه به او بلند شد ، پتو مسافرتیه تا شده روی صندلی را برداشت و طعنه زد

_ من زنتم نه دخترت!

خودم می‌فهمم باید چی بخورم ، کجا برم و چیکار کنم

اینو یادت نره

ساواش پوزخند زد

روزی هزار بار این مزخرفات را تکرار می‌کردند

زندگیشان یکنواخت شده بود!

_ نترس ، میدونم زنمی!

صدای محکم لادن بالا رفت

_ پس شبیه به والدینی که دختر ۱۳ سالشونو وقتی داشته مشروب میخورده گیر‌ انداختن و میخوان تنبیهش کنن با من رفتار نکن!

گفت و با حرص پتو را دور خودش کشید و سمت پله ها رفت