خب که اینطور پس توی دانشکده دیده بودمش..
نگاه معناداری که بین جفتشون رد و بدل میشه یعنی یه چیزی مربوط به من هست.
دهن باز کردم بگم خب به فرض سجاد دعوت بود تو با چه رویی پاشدی اومدی؟!

با ادبی که به زور دارم نگه میدارم سری برای این سجاد که به نظر یه نسبتی با شایسته داشت تکون میدم و همینطور هم ازش جواب دریافت میکنم و حیف این مرد سر به زیر و متین برای این دختر..

ذره ای عوض نشده بود شاید زمان برای من طولانی گذشته بود و احساس پیری و شکستگی میکردم، چون در چند ماه مشخصاً نباید توقع چین و چروک داشت.

هیچ لبخند و خوشامدی در کار نیست جز چند نگاه برای ارزیابی یا تجدید خاطراتی ناراحت کننده و شاید دردناک اونم مسلماً از طرف من..
نفسی میگیرم و کیفم و از روی میز برداشته رو به هامرزی که مثل مرد روبه روم در سکوت تماشاگر ماست میگم..
_الان برمیگردم..
_احتیاج هست بیام؟
_نه ممنون..

و بعد یه نگاه کوتاه به بقیه دور میزنم.. و اجازه میدم چشم هام به سوزش بیفته و لحظه ای پلک میبندم تا خودم و جمع و جور کنم.
نگاهم مثل یک هدف راه سرویس بهداشتی رو در پیش گرفتن و با قدم های محکمی پیش میرم.
لعنتی لعنتی… چطور میتونه راست راست تو چشمام نگاه کنه چقدر با توهین و تحقیر کردنم با کارها و حرف هاش  منو چزوند..

نمیخوام یادم بیاد.. سری تاب میدم اما مگه میشه فراموش کرد این عقل ناقص بهتر از هر وقتی رو دور افتاده و حقارتی که توی اتاق و زیر پرهام کشیدم و به بدترین وجه به رخم میکشه..
حالا اومده رودروم و انگار نه انگار!؟ منو فرستاد تو دهن کفتار و دریغ از یه ذره عذاب وجدان.!!

بینیم به سوزش میفته و قطره ای سرکش از گوشه چشمم روی گونم راه میگیره..
پاکش کرده و وارد سرویس میشم زنی همراه با فرزند کوچیکش دارن دست هاشون و میشورن.
آرایش صورتم و توی آینه چک میکنم و منتظر میشم برن بیرون.
تقه ای به در میزنم و میگم..
_مریم؟

_زهرمار مریم.. نگفتم زود بیا.

نایلون مشکی رو از لای در نیمه باز میدم داخل و حس و حال حرف زدن ندارم.
_بگیرش..
سرش و بیرون میاره و شاکی میگه..
_این چیه..! حاضرش کن بده من با این یال و کوپال من چه جوری جفت و جورش کنم؟
پلاستیک و عقب میکشم و شورت و درآورده چسب پدارو کنده میزارم وسطش..
_میخوای تعارف نکن خدمات نصب در محل هم داریم.. بیام برات بکشم