آهسته قاشق و و از لبش فاصله میدم و دوباره با کمی از مایع رقیق خاتون پز پُر میکنم و اضافش و با لبه ی کاسه میگیرم.

_میدونی مامان همیشه میگفتی از ظاهر هرکس میشه پی به درونش برد..اونی که بیشتر از همه میخنده و شوخی میکنه غم درونش بزرگتر از بقیه ست.

یا هرکی اخمو و ترشرو بود دلیل بر بداخلاقی و ذات بدش نیست یه نقاب روی صورتش کشیده تا دیواری بین خودش و مردم دورش بکشه، شاید ترس از صدمه ای که دیده یا هراس داره ببینه.!

قاشق و به طرف لب های نیمه بازش میبرم و از همون مزه اول از نگاهش متوجه شدم که فهمیده کار من نیست.

_همه ی ماها یک نقاب روی صورتمون داریم بسته به زوایای پنهانی درونم ممکنه به چندین صورتک هم برسه..

اما به نظر من نقاب بیخیالی و شادی کاذب از همه پر استفاده تره چون هیچکس بی غم و غصه نیست..

لبخند کمرنگی به چشم های خوشرنگش که با دقت بهم خیره شدن، میزنم..

_هرکی یه جورایی تو اوج خوشبختی هم غم های ارزشمند خودشو داره. میگم ارزشمند خودش! برای اینکه شاید واسه من یکی، دقدقه اش بی اهمیت ترین چیز دنیا  باشه و حتی

بهش بخندم و یا بلعکس ممکنه مشکل من برا اون دست مایه تمسخر بشه..

از خوردن امتناع میکنه، مجبوری قاشق و میندازم تو کاسه و ظرف تقریبا پر و کناری میزارم..

فقط چند قاشق اون نوک زبونی!!.. دکترش گفته بود فعلا ایران نیست سرش خلوت بشه شاید تا آخر هفته بیاد.

_مردم اونقدر مشغله دارن و در پی تلاش برای گذرون زندگی اونم به بالاترین کیفیتی که میتونن به دست بیارن، هستن که کمتر توجهی به نقاب های ظاهری همدیگه دارن و اهمیتی به درون واقعی همدیگه نمیدن و ساده ترین راه باور ظواهر اطرافیانشونه.

سرم تقویتی رو باز میکنم و به انژوکتی که توی رگ دستش هست وصل کرده و از آمپول های ویتامینه هم توش خالی میکنم.

دست دیگه اش و به دست میگیرم و به صورتم میچسوبم..

_منم یه نقاب روی صورتم کشیدم و نمیدونم چقدر طاقت میاره اما زیاد مقاوم نیست..

میترسم مامان.. میترسم بشکنه و درونم و لو بده اونوقت ممکنه قلبم بشکنه. یه زمانی با نشون دادن خود واقعیم قلبم شکست حالا اوضاع برعکس شده.

داروهاش اثر کردن و خوابش برده..