**

دور تا دور آشپزخانه را ظرف های کثیف گرفته بود

قاشق های ژله ای ، بشقاب های شیر و کاکائو و ظروف سالاد

احساس میکرد پاهایش تاول زده اند

خسته لایه‌ی آخر ژله اش را هم اضافه کرد و به یخچال برگرداندش

هم زمان در موبایل گفت

_ میبنده این؟

لیلا جواب داد

_ ساعت چند قراره بیان؟

لادن خیره ساعت دیواری شد

_ گفتن هشت ، احتمالا برسن الانا

_ میبنده نگران نباش ، پیش غذا که نیست دسره

تو حواستو بده به غذات

لادن با خستگی خودش را سمت گاز کشاند

_ زیر سوپو کی روشن کنم؟

_ چندساعته خاموشش کردی؟

_ صبح بیدار که شدم اول لایه های زیر ژله رو درست کردم

بعد برنج و سوپ

ظهرم اون دوتا رو خاموش کردم

_ خوب کردی

زودتر روشن کن پس که سرد سرو نشه

خورشتتم خاموش کن آبش خشک نشه

لادن در قابلمه‌ی قیمه را برداشت و لبخند زد

_ عجب بویی کرده لیلا

لیلا خندید

_ باریک‌الله دختر ، یک پا کدبانو شدی

_ مرغم سرخ کردم ، از اون سسایی که لیدا یاد داشت درست کردم

ولی بادمجون شکم پرام زیاد خوب نشده

_ تو از بچگی بادمجون دوست نداشتی

لازم نکرده نظر بدی

بگو شوهرت مزه کنه ادویه‌اش اندازست یا نه

لادن زیرچشمی به در اتاق خیره شد و پوف کشید

_ نیم ساعت پیش رسید

_ خب؟

_ خب که خب! من از پنج صبح دارم خونه رو تمیز میکنم و غذا میذارم

حتی یک نگاه نکرد تو آشپزخونه رو

جواب سلامم به زور داد

لیلا با دلسوزی جواب داد

_ قربونت برم ته‌تغاری تو به دل نگیر

مرده ، غرورش له شده با اشتباهی که کردی

کم کم خودش کنار میاد می‌فهمه از سر بچگی بوده

غمگین پوف کشید

هیچکس باورش نداشت…

به جای بحث کردن آرام گفت

_ خواهری من برم حاضرشم

الان می‌رسن

_ برو عزیزم

به ساواش سلام برسون

پوزخند زد

_ هم از من متنفره هم از خانوادم!

_ لادن باور کن ما….

جمله اش را قطع کرد

_ ساواش اومد ، خدافظ

ساواش تیشرت سفید اسپورتی به تن داشت با شلوار کتان کرم رنگ

لادن لبخند زد

منتظر بود ساواش برای درست کردن چنین شامی ستایشش کند اما او تنها ابرو درهم کشید

_ الان می‌رسن ، قراره همین شکلی باشی؟

بو روغن میدی!

لبخند لادن جمع شد

دندان هایش را روی هم فشرد و سمت قابلمه برگشت

_ شاید چون از کله سحر دارم غذا درست میکنم!

ساواش با خونسردی لیمونادی برای خودش باز کرد و همانطور که بیرون میرفت جواب داد

_ قرار نیست هیئت شام بدی دخترخانم!

ادا در نیار

تلخ پوزخند زد

ادا در می آورد و از صبح زود فرصت نکرده بود بنشیند

ادا در می آورد و از خستگی زانوهایش می‌لرزید

ادا در می آورد و خانه به آن بزرگی را به تنهایی مرتب کرده بود

زیر مرغ ها را کم کرد و به اتاق برگشت

استرس امانش را بریده بود

وارد حمام شد و به سرعت دوش گرفت اما قبل از خارج شدن صدای زنگ در را شنید

لبش را گزید و در دل عا کرد اتفاق بدی نیفتد

با حسی بد پیراهن سفید تن کرد

آستین هایش تور بود و کمربند مشکی رنگی داشت

بلندی اش تا پایین زانوهایش می‌رسید

موهایش را ساده بالای سرش جمع کرد و صندل های کرم رنگیش را پوشید

حال لباس هایش با ساواش ست شده بود

با باز شدن در از جا پرید

ساواش با دیدنش با اخم به در اشاره زد

_ قرار نیست اولیا مخدره افتخار بدن بیان بیرون؟

سمت در قدم برداشت و آرام توضیح داد

_ داشتم حاضر می‌شدم ، بریم

قبل ازینکه از چهارچوب در عبور کند بازویش کشیده شد

سر ساواش نزدیک گوشش آمد ، لحنش تهدیدآمیز بود

_ حواست به رفتارت باشه خانم کوچولو

لادن خودش را عقب کشید

_ ولم کن ، چندبار به خانوادت بی احترامی کردم که اینطوری رفتار می‌کنی؟

ساواش پوزخند زد

_ اون زمان عروس دسته گلشون بودی که شرمنده کرده و بله داده ، نه خائنی که…

لادن عقب هلش داد و بیرون زد

آرام غرید

_ حوصلتو ندارم

ساواش با پوزخند پشتش آمد و لادن سعی کرد اضطرابش را پنهان کند

پدر و مادر ساواش ، عمه اش و دختر عمه‌اش سوگل