&& سارا &&

عصبی پشت سرش قدم برداشتم و لب زدم :

+ یعنی چی ایلیاااد؟! … منم میخوام بیام …

در کمد لباسشو باز کرد و همونطور که داشت دنبال یه دست لباس مناسب بین لباساش می گَشت ، گفت :

_ همین که گفتم سارا …
دادگاه امروز رو خودم تنها میرم … .

هوفی کشیدم ، دست به سینه و شاکی لب زدم :

+ اونوَقت میشه بگی چراااا؟! …

یه کت و شلوار خاکستری رنگ بیرون کشید و در کمد رو بست …
لباسارو رو پرت کرد روی تخت و همونطور که دکمه های پیراهن تنشو ، عجله ای باز میکرد گفت :

_ چون که تو اصلا نیازی نیس بیای …
یه بارَم که شده به حرفم گوش بده ، چی میشه مگه؟! …

لباسشو از تنش در آورد و مشغول پوشیدن کُتش شد …
ناراحت لب زدم :

+ اما ایلیاد … من ، من میخوام بیام …
قول میدم یه گوشه بشینم و هیچی نگم ! … .

مکثی کردم … به طرفش حرکت کردم ، روبه روش ایستادم و ادامه دادم :

+ جلسه ی امروز خیلی مهمه … امروز آخرین روز دادگاهه …

لبخند ریز و جذابی به روم پاشید …
بهم نزدیک تر شد و همونطور که با پشت انگشتاش گونمو نوازش میکرد ، گفت :

_ خب منم واسه همین میگم نباید بیای …
اگه تو بیای ، ممکنه اونا ازت به عنوان نقطه ضعف هممون استفاده کنن و رای رو به نفع خودشون تموم کنن …

نگران و با بغض گفتم :

+ ولی ایلیاد …
اگه نتونی حق افشین رو بگیری چی؟! …
اگه اون زنه قسر در بره …
اگه …

پرید توی حرفم و گفت :

_ نگران نباش …
نمیزارم همچین اتفاقایی بیفته …
همه چی رو بسپار به خودم …

* * * *

خودمو پرت کردم روی تخت …
یه ۲۰ دیقه ای میشه که ایلیاد رفته …
ساعت ” ۱۵ : ۶ ” دیقه ی بعد از بود …
اونقدرررر دلشوره داشتم که خدا میدونه ! …
نگرانم که ایلیاد نتونه کاری انجام بده …!
پوفی کشیدم ، خم شدم و هندزفری و گوشیمو از روی میز عسلی کنار تخت برداشتم …
هندزفری رو زدم توی گوشام و به گوشیم وصلش کردم …
روی یکی از آهنگای پاشایی کلیک کردم که بعد از چند لحظه صدای دلنشینش توی گوشم پخش شد … :

” دیدی بی من ، داری میری …
دیدی قولاتو ، شکستی …
دیدی راست گفتم ، عزیزم …
دیدی چشمامو ، نخواستی …
دیدی حتی ، یه دقیقه …
نمی مونی ، دَمِ رفتن …
دیگه خسته ، شدم آخه …
بس که قلبمو ، شکستن …
آه ، دیدی رفتی … ! ”

اشکام همینطور بی اختیار لبریز شده بودن !
انگار این آهنگو مخصوص افشین ساخته بودن …
افشینی که الان بیهوش بود و بی خبر از اتفاقات اطرافش …

” دیدی میگفتم ، یه روز میری …
دیدی ، دوستم نداری …
دیدی میگفتم ، من عاشقم ولی تو کم میاری ! …
دیدی میگفتم یه روز میاد ، میری که بر نگردی …
تو که میخواستی بری ، چرا منو دیوونه کردی؟! …
چرا ، دوستم نداریییی؟! … . ”

( دیدی _ مرتضی پاشایی )

اهنگو قطع کردم …
روی تخت خودمو جلو کشیدم و پاهامو از تخت آویزون کردم …
سرمو با دستام گرفتم و زار زار گریه کردم …
لعنت به من … لعنتتتت به این حواس پرتیام ! …
لعنت به این لجبازیای بچگانم …!
من خیلی … خیلی بیشعور بودم … گاو بودم … نادون بودم که از کنار افشین بودن نهایت لذت رو نبردم …
افشین … اون ، اون واسم مثل یه الماس بود …
الماسی که دارم از دستش میدم …
الماسی که … که من بیشعور با احمق گریام نابودش کردم و شکستمش .‌..
کاش به هوش میومد …
دلم تنگ شده واسه داد زدناش … واشه اخماش …
واسه لبخند های خیلی خاص و ریزی که فقط گاهی اوقات اونم تنها به من میزد ! … .
دلم تنگه واسه … واسه غر غر هاش … واسه نگرانیاش …
کجاس؟! … چرا نمیاد بگه گریه نکن … چرا نمیاد بگه خودم پشتتم … نگران نباش؟! …
شروع کردم به داد کشیدن :

+ کجایی پس لعنتییی؟! …
داری میری!؟ … بی من؟ …
دلت میاد منو تنها رها کنیییی؟! …
اشتباه کردم … گوه خوردم … من بابت همه چی متاسفم ! …
متاسفم اذیتت کردم … تو فقط بیا افشین … برگرد ‌… توروخدا برگرد ! …

صدام در اثر جیغ زدنای مکرر گرفته بود و در نمیومد …
خودمو انداختم روی زمین و گریه کردم …
جیغ کشیدم … از خدا کمک خواستم … اما فکر نکنم به گوشش میرسید ! …

&& ایلیاد &&

اخم غلیظی کردم و جدی لب زدم :

+ همون پسری که داری میگی تیر فقط خورده به کناره ای از قلبش …‌ داره میمیره …

ابرویی بالا انداخت که سرمو چرخوندم سمت قاضی و ادامه دادم :

+ تیر به ناحیه حساسی برخورد کرده …
دکترش گفته میمیره … هیچ شانسی هم واسه زنده موندن نداره ! …
ازشون به زور خواهش و التماس خواستم که سیم ها رو قطع نکنن ازش …
الان فقط به واسطه ی همون سیماس که زندس …
که داره نفس میکشه ولی بازم بیهوشه ! …
و اگه اون سیما رو قطع کنن ، دیگه در جا میمیره ! …
دکترش گفت که اینطوری فقط داریم وقت تلف میکنیم و زجرش میدیم …
گفت هیچ امیدی واسه زنده موندنش نیس ..
ببینید جناب قاضی …

مکثی کردم ، انگشت اشارمو به سمت مادر ایلیاد گرفتم و گفتم :

+ این خانوم با این کارش ، قتلی که افشین انجام داده بود رو جبران کرد …

پوزخندی زدم … سرمو چرخوندم سمتش و با کنایه و تلخی لب زدم :

+ تبریک میگم … خیلی خوب جبران کردی کارشو … .

به قاضی زل زدم و گفتم :

+ حالا که هرکی به هرکی شده …
اگه شما خودتون یک حکمی که دهن من بسته شه واسه این خانوم بنویسید که هیچی ‌… ولی اگه اقدام به انجام کاری نکنید … خودم دشت به کار میشم …

قاضی لب باز کرد تا حرفی بزنه که ولوم صدامو بالا بردم و عصبی تر از قبل ادامه دادم :

+ پسری که الان گوشه ی اون بیمارستانه و همین امروز فرداس که بمیره ، رفیق فاب من بود …
منم مثل اون دیوونم … پس لطفا کاری نکنید که خودم دست به کار شم و همه چی رو تموم کنم … ‌.

خلاصه که تحدید های من کار ساز بود و حکم زندان ۵ ساله رو واسه اون زن نوشتن …
جلوی چشام دستبند به دستاش زدن و بردنش به زندان …
اما آتیش توی وجود من هنوزم شعله ور بود ! …
اینکارا هیچ تاثیری توی زنده موندن افشین نداش …
افشین واسه سارا مثل یه رویا خواهد موند …
یه رویای تلخ … مخلوطی از تلخی و شیرینی … .