برای بلند شدن احتیاجه حداقل یک دست آزاد داشته باشی پس اون یکی طفلی رو با عذرخواهی ول میکنم که خوشش نیومده و تیری که از درد میکشه رو توی چهره بروز نمیدم.

دست جلو اومده هامرز و به شدت پس میزنم و نگاه بدی هم حوالش میکنم.

کلافه نفسش و بیرون میده و عاقلانه عقب می ایسته.

به خدا قسم که اگر هر کدوم یه چیزی میگفتن اینجارو روی سرشون خراب میکردم.

خوشبختانه هر دو سکوت کردن هرچند هامرز از کنارم و سروش از یک متریم دورتر نمیرن.

مثلا چی؟ میترسیدن صاعقه بهم بخوره!؟ مثه سوپرمن بپرن جلوش!

جز لیز خوردن و پوکیدن توی حموم چه اتفاقی ممکنه بیفته؟

اهمیتی به هیچکدوم نداده سلانه سلانه میرم روی تختم میشینم و اوه… یه طرف باسنم به ذوق ذوق میفته.. حالا حالاها برنامه دارم.

_برو ماشین و روشن کن بریم بیمارستان.

_برین بیرون.

_اما دستت یه عکس..

_برین بیرون…

_لجبازی نکن امکان داره شکســ…

از جا بلند میشم، به جهنم که از من خیلی بلندتره، تو صورتش فریاد میزنم.

_برووووووو به جهنم هامرز دادفر..

صورتش تیره میشه و چشم هاش جمع اما چه اهمیتی داره؟ خودش باعث و بانی بلایی که سرم اومده.

نمیخوام ببینمش اهمیتی هم نداره چه عکس العملی انجام میده میتونه با مشت بکوبه تو صورتم اصلا مهم نیست.

برمیگردم و دوباره روی تخت میشینم طوری که صورتم و نگاهم بهش نیفته.. مرتیکه عوضی شعور ندار.

_خودش بهتر میدونه هامرز انشاا… که اتفاقی نیفتاده.

حالا یکم استراحت کن سمی دیدی خیلی درد داشتی ما همینجاییم.

اهمیتی به سخنرانی سروش برای بهتر شدن اوضاع نمیدم و خوشبختانه هامرز بعد چند ثانیه نگاه خیره دمش و میزاره رو کولش و میره بیرون.

_نمیدونم چی بگم.. اما با اینکه حق داری از دست هامرز عصبانی نباش.

برمیگردم طرفش و با ناراحتی زل میزنم تو چشماش..

_برو بیرون سروش..

دستاش و بالا میاره و حرکت میکنه طرف در اما باز قبل رفتن نطق میکنه.

_پیدات نمیکرد.. مثه دیوونه ها شده بود. تمام خونه و حیاط و زیرو رو کرد. تا حالا اینجوری مستأصل ندیده بودمش..