یا حضرت عباس این دیوونه شده یا دوازده امام خودت رحم کن.

وقت نشد به پیامبرا و بقیه بزرگان برسم، جیغ بلند و گوش خراشم همراه با دویدن به سمت مخالف مصادف میشه با ضربه هایی که سروش از بیرون به در میکوبه.

_هاااااامرز… بسسسسسه… دیوونه شدی؟ به کدوم سازت برقصیم آخه! چرا تعادل نداری مرتیکه؟

خداییش اینو راست می‌گفت..

مثل خُلا یک دور، دور تخت چرخیدیم که به عصبانیتش دامن زد.

_به خدا قسم گیرت بیارم پوستت و میکنم.

_مگه شهر هرته..!

فریادی میکشه که منم داد میکشم..

_آخه چه مرگته دیوونه..؟

دست انداخت به چهارچوب تخت که زیر دستش به لرزه افتاد و با تمام قدرتش هلش داد کناری و من سنگرم و از دست دادم.

صدای بلندی از پشت در اومد به نظر سروش دست به کار شده بود و با لگد یا تنه داشت درو باز می‌کرد.

اما سر وقت نمی‌رسید پس تنها گزینه تا رسیدن کمک پریدن طرف سرویس بهداشتی پشت سرم بود.

نمیدونم چطور شد اما وقتی درو قفل کردم خودمم باور نمیشد تونستم در برم.

تپش قلبم روی هزار بود و داشت از تو دهنم بیرون میپرید دست روش میزارم تا آروم بگیره، هنوز نفسم جا نیومده که… اینبار لگد هامرز در و به لرزه انداخت و منی که پشتش بودم با جیغی هیستریک  میپرم جلو و چرخی میزنم تا مطمئن بشم هنوز در سر جاشه اما چی شد و پام روی چی رفت و نمیدونم..

دنیا میچرخه و بووووم..

درد وحشتناکی از کتف تا مچ دست راستم و در بر گرفت.

_باز کن این بی صاحابو…

ناله ای کردم و خودم و روی زمین جمع کردم. آییییییی خدا…

_سامانتا؟!؟

نرمش صداش میگفت فهمیده یه چیزی جور در نمیاد. عوضی.. حتما باید میپوکیدم تا آروم بگیره.

سعی کردم از کف حموم خودم و جمع کنم اما از شدت درد دلم ضعف رفت.. آآآآآخ دستم..

دیگه صدایی از اونطرف نمیاد نه ضربه نه عربده در عوض ناله ی من با نشستنم بلند شد.

_چی شده؟!..

_نمیدونم.. جواب نمیده.

_بیا این ور ببینم به خدا هامرز فقط بهش دست زده باشی.