* * * *

لبخندی به روش پاشیدم و با جلو بردن دستم ، گفتم :

+ خب دیگه ، وقت خداحافظی رسیده …

لبخند کوتاهی زد و به دستم خیره شد ، با کمی مکث دست مردونشو گذاشت توی دستم و لب زد :

_ اوکی ولی این آخری ، میشه ازت یه خواهشی کنم و رد نکنی؟! … .

چشمامو ریز کردم و بدون اینکه دستمو عقب بکشم ، گفتم :

+ بستگی به خواهشت داره ! … .

خنده ی کوتاهی کرد …
دستشو پس کشید و همونطور که دستی پشت گردنش میکشید ، گفت :

_ اومممم ، خب …
خب من ازت میخوام امشبو پیشم بمونی … .

با تعجب خیرش شدم …
خیلی خواسته ی گَنگ و نامفهومی بود ! …
انتظار هر خواسته ای رو داشتم ، به جز یه همچین چیزی ! … .
آب دهنمو به زحمت قورت دادم و لب زدم :

+ خب … خب راستش خیلی شگفت زده شدم ! …
نمیدونم چی بگم … .

لبخند ریزی زد و گفت :

_ اره یا نه؟! … .

کلافه هوفی کشیدم و گفتم :

+ آخه ، امشب نمیشه …
چون بقیه بچه ها شک میکنن و من دلم نمیخواد توی بیمارستان ، بین همکارا پشت سرمون صحبت شه ‌… .

چشمکی زد و گفت :

_ اونشو بسپُر به خودم …
یه جوری همشونو دست به سر میکنم … .

نفسمو محکم بیرون فرستادم و لب زدم :

+ آخه ، آخه پارلا با من اومده …
بعد مطمعنن دنبالم میگرده ! …
اونم که اگه متوجه شه ، نخود تو دهنش خیس نمیمونه … .

خنده ی کوتاه و جذابی کرد که دلمو برد و گفت :

_ چه نگرانی های بیخودی ای داری کلارا … .
گفتم که ، خیالت راحت .‌..
تو بخواه ، بقیش با من … .

با تردید لب زدم :

+ ولی پارلا … .

پرید وسط حرفم و سریع گفت :

_ با دکتر جانسون حرف میزنم ، بهش میگم پارلا رو برسونه تا خیالت تخت شه از بابت اون …

با شیطنت ادامه داد :

_ فکر نکنم دکتر از این خواسته بدش بیاد ! … .

هر دومون زدیم زیر خنده …
چشمامو ریز کردم و پرسیدم :

+ تو هم از اتفاقایی که بین دوتاشون هی پشت سر هم داره رخ میده ، خبر داری؟! … .

سرشو یه بار به نشونه ی اره تکون داد و چشماشو به اروم باز و بسته کرد … .
زبونی روی لبام کشیدم که نگاهش کشیده شد سمتشون …
ولی به سرعت نگاهشو از لبام برداشت و خیره به چشمام ، جدی لب زد :

_ خب ، بالاخره میمونی یا نه؟! … .

پوفی کشیدم و با کمی مکث ، لب زدم :

+ آره ، میمونم … .

* * * *

در اتاق رو باز کردم و با هیجان داخل شدم …
همونطور که سرتاسر اتاق رو بررسی میکردم ، خطاب بهش گفتم :

+ اینجا اتاقِ چیته؟! …

دست به سینه به چارچوب در تکیه داد و خیره بهم ، شونه ای بالا انداخت و گفت :

_ مشخص نیس؟! …
اتاق خواب ، اتاق استراحت … .

اهانی زمزمه کردم و دوباره لب زدم :

+ یعنی اتاق کارِت جداس؟! … .

آروم سری به نشوته ی اره تکون داد و گفت :

_ اوهوم ، طبقه ی پایینِ … .

رو به روی دیوار ، خیره به یه عکس ایستادم …
عکس اون بود و یه دختر …
ابرویی بالا انداختم و گفتم :

+ این کیه؟! …

_ کی کیه؟! … .

با ابرو ، اشاره ای به اون قاب عکس کردم و با اخم ریزی لب زدم :

+ این ، همینی که دستتو دورش حلقه کردی … .

قدم زنان به طرفم اومد و پشتم قرار گرفت :

_ آهااان ، سولماز رو میگی ! … .

متعجب لب زدم :

+ سولماز؟! … .

_ اوهوم ، سولماز … .

اخمم غلیظ تر شد ، دستامو مشت کردم و با عصبانیتی که سعی در پنهان کردنش داشتم ، گفتم :

+ حتما دوست دخترته ، نه؟! … .

صدای متعجبش از پشت سر ، به گوشم رسید :

_ چی؟! …
نه باباااا … چه دوست دختری؟! …
آبجیمه ! … .

نفسمو راحت بیرون دادم و لب زدم :

+ آهان ، خب چرا من هیچوقت این آبجی خانومتو ندیدم؟! …

_ چون اینجا نیس ، کشور خودمونه … .

بعد از گفتن این حرف ، به طرف تختش قدم برداشت و روش نشست … .
به کنارش اشاره کرد و گفت :

_ بیا بشین که باید بریم سر اصل مطلب … .

با کمی مکث به طرفش حرکت کردم و کنارش نشستم ، آب دهنمو قورت دادم و خیره به صورت جذابش لب زدم :

+ اونوَقت اصل مطلب چیه؟! … .

یکم ساکت بهم زل زد و بعد با خنده گفت :

_ منحرف تر از تو ندیدم بچه ! … .

با لب و لوچی آویزون گفتم :

+ وااا خب مقصر خودتی …
آدم فکر میکنه چیشده که اونجوری میگی …

مکثی کردم ، صدامو کلفت کردم و اداشو در آوردم :

+ بریم سر اصل مطلب ! …

خنده ای کرد …
سرشو چند بار تکون داد ‌و گفت :

_ اصل مطلب فعلا ماموریتمونه …
اینکه اصلا چرا پاریسیم ! ‌…
فراموش کردی مگه؟! …. .

نفس عمیقی کشیدم و گفتم :

+ اوکی ، بگو … .

_ خب ببین ما …. .