* * * *

چند بار سرفه ی پی در پی کردم و دستمو جلو دهنم گرفتم …
یکی از پرستارا نگران به طرفم اومد و مضطرب گفت :

_ خانوم دکتر ، چِتون شد یهو؟! …

دستمو بالا اوردم و به زحمت لب زدم :

+ چیزی نیس … .

پرستار نگران تر از قبل ، لب زد :

_ اما دکتر … .

همون لحظه با صدای کسی ، هر دو سرمونو بالا گرفتیم :

_ چیزی شده؟! … .

ارسلان بود ، نگران با چشمای سیاه رنگش بهم زل زده بود که پرستار گفت :

_ خانوم دکتر یهو حالشون بد شد ، خووشون که میگن خوبن ولی من اینطور فکر نمیکنم ! … .

ارسلام اخم ریزی کرد و خطاب به پرستار لب زد :

_ اوکی ، تو میتونی بری … .

پرستار سری تکون داد و اتاق رو ترک کرد … .
زبونی روی لبام کشیدم و گفتم :

+ من خوبم ارسلان … .

اخمش غلیظ تر شد …
نزدیک تر اومد و با گرفتن چونم ، غرید :

_ دهنتو وا کن ببینم گلوتو … .

+ من طوریم نیس …

چونمو محکم تر از قبل فشار داد و گفت :

_ وا کن دهنتو … .

نفسمو محکم بیرون فرستادم و لبامو به ارومی باز کردم … .
معاینش که تموم شد ، بدون رها کردن چونم لب زد :

_ سرماخوردگی گرفتی … .

خنده ی کوتاهی کردم و گفتم :

+ ولی من خوبم … .

خیره شد به لبام و گفت :

_ نه نیستی … .

نفس عمیقی کشیدم و آروم گفتم :

+ خب پس اگه اینطوره ، برو عقب تا تورو نگیره َ… .

آب دهنشو قورت داد و سیبک گلوش ، با حالت خاصی بالا و پایین شد …
خیره به لبهام ، گفت :

_ مشکلی با سرخاموردگی ندارم ! … .

و با گذاشتن لباش روی لبام ، منو غرق بهت و تعجب کرد …
همینطور ساکت و صامت ایستاده بودم و اون داشتن مثه تشنه ای که تازه به آب رسیده ، لبامو می مکید و میخورد … .
دستاشو گذاشت دو طرف پهلوهام و سرعت مکیدنشو بیشتر کرد …
کم کم و یواش یواش دستاش سر خوردن رو به پایین …
چنگی به باسنم زد و محکم فشردش …
هرگز خودمو توی یه همچین موقعیتی تصور نمیکردم …
وقتی اون داشت لبامو میخورد ، هیچ حس بد و چندشی بهم دست نداد بلکه هی اختیارمو از دست میدادم و گاهی اوقات همکاریش میکردم ولی در رابطه با رابرت اینطور نبود ! … .
من وقتی رابرت لمسم میکرد ؛ وقتی به زور لباشو میزاشت روی لبام ، هر بار بیشتر از قبل ازش متنفر تر میشدم …
توی همین فورا بودم که ارسلان با نفس نفس سرشو عقب کشید و توی بغلش منو گرفت …
سرمو گذاشتم روی شونش و چشمامو بستم …
قشنگ میتونستم صدای قلبشو که خودشو محکم به سینش میکوبید ، بشنوم …
و چقدر آرامش بخش بود شنیدن صدای قلب اون …!

* * * *

عصبی و کلافه لب زد :

_ بخور کلارا ، باید بخوری تا خوب شی ! ‌… .

بشقاب رو هل دادم سمتش و لب زدم :

+ من سوپ دوست ندارم ، چرا نمیفهمی ارسلان؟! …
خودت سهم منم بخور … .

اخم ریزی کرد و گفت :

_ من که خودم دارم میخورم ، اینا واسه توعه …

سرمو با لجبازی چند بار تکون دادم و گفتم :

+ من سوپ نمیخواااام … .

نفسشو حرصی بیرون فرستاد و لب باز کرد تا چیزی بگه که سُرفش گرفت …
لیوان آب رو به دستش دادم ، یه قلوپ اب خورد و نفس عمیقی کشید ..‌.
ناراحت سری تکون دادم و گفتم :

+ چه الکی الکی خودتو مریض کردی ! … .

چشمکی زد و گفت :

_ اولندش ، به چشیدن طعم لبای تو می ارزید ! …
دومندش ، کلا هیجانش به اینه دو نفری مریض شیم …
نه یکی بگیره ، یکی هم نگیره …!

دیوونه بود ! ‌…
شک نداشتم مغزشو از دست داده بود که همچین چرت و پرتایی تحویلم میداد …!
خنده ی کوتاهی کردم که بشقابو جلوم کشید و گفت :

_ وقتی میخندی زیباتر میشی ! …

لبخندی زدم ، بشقاب رو پس زدم و گفتم :

+ مرسی ولی با این حرفا نمیتونی کاری کنی بخورم اینا رو ! …

عصبی دستشو مشت کرد و گفت :

_ ای بابااااا ، کلارا …
وا بده دیگه جوجه ، بیا بخورشون …
اگه بخوری قول میدم بعد از ظهر بریم سینما …
هومممم؟! … .

چشمام با شنیدن کلمه ی سینما درخشید …
با خوشحالی کف دستامو به هم کوبیدم و ذوق زده مثه بچه ها گفتم :

+ جدی؟! … .

خنده ی کوتاه و ریزی کرد و گفت :

_ آره ، ولی گفتم که …

با چشم و ابرو اشاره ای به ظرف سوپ روی میز کرد و ادامه داد :

_ به شرطی که این سوپ ها رو کامل بخوری … .

چینی به بینیم دادم و خیره به ظرف سوپ ، با چندش گفتم :

+ من از بچگی ، سوپ دوست نداشتم و حتی با اصرار های زیاد مامانمم نمیخوردم ! … .

ابرویی بالا انداخت ، دستشو روی میز کشید به طرفم و دستمو گرفت توی دستش …
لبخند ریزی زد و گفت :

_ خب حالا بخاطر من ، برای اولین بار بخور … .

یکم ساکت به چشمای نافذش خیره شدم …
در آخر به اجبار خم شدم و قاشقی از روی میز برداشتم …
با دل دل به ظرف سوپ زل زدم که ارسلان ، قاشق خودشو پر سوپ کرد و به لبام نزدیک کرد …
دستمو فشرد و گفت :

_ فکر کنم اینطوری بهتر باشه که من بهت بدم ، نه؟! …

لبخندی زدم و لب زدم :

+ اوهوم … .

لبامو باز کردم و اون قاشقو توی دهنم فرو برد …
وقتی خوردم ، قاشق رو در آورد و با همون قاشق ، سوپ خورد …
سوپ ها رو قورت دادم ، خنده ی کوتاهی کردم و گفتم :

+ از دستِ تو خیلی خوشمزه تره ! … .

چشمکی زد و مغرورانه گفت :

_ بله دیگه ، همه آرزوشونه من اینطوری بهشون حتی یه قاشق غذا بدم ! … .

چشمامو ریز کردم و گفتم :

_ اعتماد به نفس نیس که ، اعتماد به سقفه ! … .

خنده ای کرد و چیزی نگفت … .