سفارشات پسره رو از یکی از گارسنها گرفتم و بعدهم خلاف میلم به سمت میزی که پسره اونجا نشسته بود و گرم صحبت با بابا بود رفتم.

اصلا دلم نمیخواست دوباره ببینمش.

پشت دستمو که بو نکرده بودم بدونم آشناس و برادر نامزد پدر جان!

ولی کار منم خیلی بد بود.

به خاطر بابا محمد رضا هم که دشه بود نباید با پسره همچین رفتاری بدی میکردم.

نباید‌….

نزدیک که شدم درحالی که از چشم تو چشم شدن باهاش در فرار بودم فنجون نوشیدنی رو پیش روش گذاشتم و پرسیدم:

-چیز دیگه ای میل ندارید !؟

از ادبم تعجبم کرد.ابروهاش رو داد بالا و با کنایه و طعنه گفت:

-اوووه! سرعت تبدیل شدنت به یه گارسن با ادب قابل تحسین…

بابا لبخندی شل و ول زد خیلی زود به من اشاره کرد و گفت:

-امیرحسین جان ایشون سوفی هستن…دخترمن

خود پسره هم تعجب کرد.اون هم مثل من فکرش رو نمیکرد که من دختر محمدرضا باشم.

مردی که قراره باخواهرس ازدواج بکنه!

با تعجبی که یه نمه توی صورتش نمایان بود جواب داد:

-واقعا !؟

بابا سرش رو تکون داد و گفت:

-اهوم!

با کمی شرم دستشو پشت گردنش کشید و بعد گفت:

فکر میکردم بکی از گارسنهای اینجاست!

البته از نوع زبون درازهاش!

بابا خندید و بعد به من اشاره کرد که بشینم و همزمان انگار که حدس زده باشه چی پیش اومده گفت:

-عه! پس تَرکشهای زبون درازی سوفیا خانم به شما هم اثابت کرد ؟

با خجالت روی صندلی نشستم و بعد هم سرم رو پایان انداختم و دستهامو روی میز گذاشتم.

پسره که سنگینی نگاهشو کاملا روی خودم احساس میکردم جواب داد:

-نه! گارسن خیلی خوبیه! به نظرم که باید جایزه ی گارسن سال رو بهش بدن بخاطر خوش برخوردی زیادشون!

از گوشه چشم نگاهش کردم.

کم کم داشت از خجالتم در میومد و تلافی میکرد.

در هر صورت به حاطر بابا سر به زیر انداختم و گفتم:

-ببخشید بابت رفتارم….