اصلا روی رو به رو شدن با یاسین رو نداشتم.اصلا …
تیکه موز توی دهنمو به زور قورت دادم و نصف دیگه موز رو انداختم تو بشقاب و بعد سرمو پایین انداختم.
سخت بود واسم نگاه کردن تو چشمهاش چون من دست به یه افتضاح بزرگ زدم.
چوم هرچی اون تو گوشم خوند و هر چقدر از نبایدها حرف زد گوش من بدهکار نبود که نبود.
چقدر بهم گفت با سوگند نپرم ولی سماجت کردم و سر لجش اون رفاقتو کش آوردم.
چقدر بهم هشدار داد…
اما من لعنتی‌…هووووف! احمق بودم احمق!
یاسر یه سیب گذاشت توی بشقاب روی پاهاش و همونطور که پوست اونو با چاقو به شکل یه گل در میاورد گفت:

-فردا کلاساتو میری ؟؟؟

جرات نداشتم سرمو بالا بگیرم برای همین باهمون سر خمیده و درحالی که با تیکه ی پوست موزی که لای انگشتام بود بازی بازی میکردم جواب دادم:

-آره…فردا رو میرم.نمیخوام چوب خط غیبتهام پر بشه و بعد استادا باهم لج بیفتن…

سرش رو تکون داد و گفت:

-آره خوب میکنی!

یاسین و مائده که وارد سالن شدن دیگه منم سکوت کردم.
کهش اصلا از اتاقم بیرون نمیومدم که حالا مجبور بشم ببینمشون.
کاش همونجا می موندم.کاش‌.‌با صدای بلند گفت:

-سلااااام به همگی….ما اومدیم.

وقتی من سلام کردم به جز خاله و مامان و یاسر کسی جوابمو نداد یا بهتره بگم کسی اصلا اهمیت نداد اما وقتی مائده سلام کرد همه شروع کردن سلام و احوالپرسی کردن و قربون صدقه رفتنش مثل فخر السادات که دستهاشو تو هوا تکون داد و گفت:

-سلااااام به روی مااااهت…به روی خوشگلت که عین ماه تابان می مونی….ماشالله هزار ماشالله! دختر به خوبی و خوشگلی تو هم هست آخه !؟
عمه دورت بگرده…هزارماشالله به اینهمه خوشگلی و کمالات !!!

ایشششش! کمالات و جمالات.مرده شور اینهمه کمالات…با انزجار نگاهش کردم و بعد دوباره سرمو پایین انداختم که با خوشحالی گفت:

-مرررررسی عمه فخری جون! چشمات خوشگلت خوشگلت میبینه…

دستش رو دور دست یاسین حلقه کرد و قدم زنان اومد سمت ما.با تحقیر سر تا پای منو برانداز کرد و با تحقیر گفت:

– عه تو بالاخره از چاله ات اومدی بیرون!؟

دیگه نمیشد اونجوری سرمو پایین بندازم و هی با اون تیکه موز ور برم.نفس عمیقی کشیدم و با بالا گرفتن سرم گفتم:

-چیه منتظرم بودی!؟کار خاصی باهام داشتی!؟

لبخند پهنی زد و بعد درحالی که عین میمونای آویزون از یاسین آویزون شده بود گفت:

-نه عزیزم .راستش یادم رفته بود تو وجود داری! الان که دیدمت باخودم گفتن عه این دختره هم داره با ما تو این خونه زندگی میکنه….

یاسر تا فهمید مائده داری حرفهای نامربوط میزنه شروع کرد صحبت کردن و شوخی تا شاید بحث رو عوض کنه و گفت:

-آقا هنرمند کی بهتر از من !؟ هان…کی بهتر از من؟ فقط نگاه کنین چه گلی من با پوست این سیب درست کردم….

یاسین اصلا به من اهمیت نمیداد.جوری رفتار میکرد انگار اصلا وجود ندارم.انگار سوفیای در کار نیست.
پوستی که شکل گل بود رو از بشقاب یاسر برداشت و گفت:

-خب دیگه…وقت شوهر دادنته…

چقدر من بدبخت بودم که حتی نمیتونستم بخندم.
یعنی حتی روم نمیشد بخندم.
با صورتی اخم آلود به نقطه ی نامعلومی نگاه کردم.
لعنت به تو بهراد. لعنت …
یاسین یه سقلمه به من زد و گفت:

-شوهر فول آپشن واسم سراغ نداری!؟

اولش گیج و ویج نگاهش کردم ولی بعد متوجه شدم داره شوخی میکنه .
خودش هم فهمید تو باغ نیستم واسه همین گفت:

-کجا داری سیر میکنی!؟

آهسته لب زدم:

-هیچ جا…

یاسین بازهم بدون نادیده گرفتن حضور من رو کرد سمت یاسر و گفت:

-ما میخوایم بریم بام…تو میای!؟

یاسر با کمال میل جواب داد:

-آره خوش میگذره

مائده هیجان زده گفت:

-واااای چه خووووبه! من عاشق اینم بریم بام!

یاسر فورا بلند شد و گفت:

-سوفی تو هم پاشو بریم!

چند لحظه ای سکوت کردم که یاسین به تلخی گفت:

-اصرار نکن سه نایی میریم‌…

دلم‌گرفت و ناراحتیم بیشتر شد‌وقتی همچین چیزی میگفت معنیش چی میشد جز اینکه نمیخواد من همراهشون برم‌
واسه اینکه ضایع نشم گفتم:

-نه مرسی…من حوصله ندارم‌نمیام….