– حالم خوب نیست هامون .!

لحن ملتمس و درمانده ام را که میشنود …کمی فاصله میگیرد و با چشمانی که در آن نگرانی می بینم می پرسد

-چته؟

با بی حالی جواب میدهم

– سرم داره گیج میره ..!

نگاه روی چهره رنگ پریده ام میگرداند و همانطور که دستش را پشت کمرم به آرامی فشار میدهد من را همراه با خودش به سمت سرویس بهداشتی میکشد.

شیر آب را باز میکند و بدون آن که مهلت دهد موقعیت را درک کنم مشتش را از آب پر میکند و طوری به صورتم میپاشد که علاوه بر سر و صورتم تیشرتم را نیز خیس از آب میکند.

– بسه

شیر آب را میبندد …یک نگاه به سر و وضعم می اندازد و می پرسد

-شام خوردی؟

– نه

– چرا؟

– میل نداشتم..

میل؟ یا استرس او و خواستگاری امشبش؟

دست جلو میکشد لبه های تیشرت خاکستری رنگم را میگیرد که با حیرت میپرسم

– چیکار میکنی؟

توجه نمیکند …تیشرتم را بالا میدهد و در حالی که تقلاهایم ذره ای برایش اهمیتی ندارد آن را از سرم بیرون میکشد .

با خجالت میخواهم بالا تنه ام را بپوشانم که رک و بی پرده می گوید

– زور نزن بچه …هم دیدم…هم خوردم ..!

از حرفی که میزند خون زیر پوستم می دود و تمام جانم از شرم گر میگیرد.

– خیله خب آب نشو نگاه نمیکنم ..!

مکث کوتاهی میکند و ادامه میدهد

– البته قول نمیدم …

با دست آزادم تیشرتم را از میان دستانش چنگ میزنم و مقابل خودم میگیرم که با صدای ضعیفی زمزمه میکند

– ولی بزرگتر شدنا…

دستش را مقابل چشمان از حدقه درامده ام میگیرد

– همچین بگی نگی انقد…

جیغ خفیفی میکشم که با صدای بلندی میخندد ..

قدم عقب میکشم تا ازش فاصله بگیرم که اجازه نمیدهد و دستم را میگیرد .

از سرویس بهداشتی بیرون می آیم و من همانطور که دنبالش کشیده میشوم می گویم

-خواستگاریت دیر نشه ..!

– نترس …ما حرفامونو زدیم بقیه رفتن واسه صحبت های نهایی نباشمم اتفاقی نمیفته..!

چانه ام از بغض روی هم فشرده میشود..

مچ دستم را از بین دستش عقب میکشم و بدون آن که سر پایین افتاده ام را بالا بگیرم می گویم

– حال بچه ات خوبه …نیاز نیست نگران باشی ، برو به خواستگاریت برس …!

– حالا شاید نگران ننه بچه ام باشم.

نگاهش نمیکنم …اهمیت نمیدهم و راه اتاق را در پیش میگیرم.

او نگران من نبود…

یا اگر هم که بود تمامش سهم جنینی میشد که در شکمم پیچ و تاب میخورد…

او تنها میترسید اتفاقی برای بچه اش بیفتد.

وارد اتاق میشوم …پشت سرم می آید …

برنمیگردم …واکنشی نشان نمیدهم و حتی زبان نمی چرخانم تا بیرونش کنم…

به سمت کمد دیواری می روم …کشوی دومش را عقب میکشم و همانطور که با یک دست تیشرت خیسم را به قفسه سینه ام چسبانده ام با دست دیگر یک تیشرت لیمویی برمیدارم .

سر بالا میکشم میخواهم بدون توجه به حضورش تیشرتم را تن بزنم که مقابلم قرار میگیرد.

به اجبار نگاه به چشمانش میدهم و می گویم

– میری بیرون …می..

مهلت تکمیل جمله ام را نمیدهد و تیشرتم را از دستم چنگ میزند

یقه اش را پیدا میکند و میخواهد آن را تنم کند که با اخم غر میزنم

-خودم دست دارم ..

بی توجه قدم دیگری جلو می آید و همانطور که یقه تیشرت را از سرم رد میکند می گوید

– خیلی حرف میزنی..

– ساکت دوست داری؟ مثل مروارید..؟حتما میخوای بچه هم شبیه اون بشه!؟

مچ دست آزادم را میگیرد و داخل آستین تیشرتم فرو میکند

– فرقی نمیکنه ، هر چی میخواد باشه فقط شکل تو نباشه ..!