* * * *
توی حیاط ، یه گوشه ایستاده بودم و اطراف رو نگاه میکردم …
دلم بدجور گرفته بود ، یعنی واقعا ویلیام یه ذره هم دوستم نداش!؟ … .
آه غلیظی کشیدم و مثه همیشه ، پرت شدم تو اتفاقات قدیم …

#فلش_بک
#گذشته

مضطرب بهش زل زدم و گفتم :

+ نیفتی ویلیاااام … .

پاشو گذاشت رو شاخه بعدی درخت و با زدن یه پوزخند ، مغرورانه گفت :

_ فکر کردی من مثه کارن چل مغز و دست و پا چلفتی ام؟! …

لبخند لوندی زدم و با پشت گوش انداختن چند تا تار موهام ، لب زدم :

+ معلومه نه ! … .

زیر چشمی نگاهی بهم انداخت و خنده ی کوتاهی کرد …
کارن که حسابی خجالت زده شده بود ، عصبی جلو اومد و گفت :

_ یعنی چی؟! …
این چه طرز حرف زدنه ویلیام؟! …

ویلیام لبخند ریزی زد و توپ رو با دستش ، از بین شاخه ها برداشت و پرت کرد پایین که افتاد دقیقا رو سر کارن و بعد هم افتاد رو زمین …
کارن دستشو گذاشت رو سرش و عصبانی گفت :

_ ویلیااااام ! … .

همه ی بچه ها زدن زیر خنده …
لبخند نامحسوسی زدم و دستمو گرفتم جلو دهنم …
امروز اومده بودیم تو کوچه وسطی بازی کنیم ، که ویلیام یه ساعد زد ؛ توپ پرت شد بالای درخت و گیر کرد بین شاخه ها …
شهرام خم شد و حین برداشتن توپ از رو زمین ، با خنده گفت :

_ بپر پایین داش تا زود بریم ادامه ی بازی … .

ویلیام اوکی ای گفت ، به آرومی پاش رو گذاشت رو شاخه های پایینی و آهسته پایین اومد …
دو پا پرید رو زمین و گفت :

_ بریم … .

همه ی بچه ها حرکت کردن سمت زمین بازی ‌…
کارن نفسشو محکم بیرون فرستاد و با دستایی مشت شده ، پشت سرشون راه افتاد …
دو تا گروه سر جاشون قرار گرفتن …
شهرام و ویلیام و من و آوا یه گروه بودیم ، کارن و امیر با دو تا دختر دیگه یه گروه … .
ویلیام لب زد :

_ خب ، نوبت کدوم گروه بود بره وسط؟! …

کارن زودی لب زد :

_ نوبت ما بود ! …

شهرام عصبی گفت :

_ چی چیو نوبت شما بود؟! …
مثه اینکه همین چند لحظه پیش وسط بودین …
فقط امیر مونده بود که اونم ویلیام با یه ضربه بیرون کرد ! …

کارن که جرزن تر از این حرفا بود ، با لجبازی و زورگویی گفت :

_ نخیییر ، نوبت ماس ! … .

شهرام داد زد :

_ برو بابااااا …
اصلا اینو بندازین بیرون ، یه جرزن که قوانین بازی رو رعایت نمیکنه ! … .

کارن با خشم گفت :

_ من جرزنم؟! …

شهرام دست به سینه ، محکم سری به نشونه ی آره تکون داد که کارن به سمتش پا تند کرد …
یقشو گرفت تو دستاش و همونطور که به زحمت روی پنجه های پاش ایستاد تا بتونه به چونه ی شهرام برسه و بعد گفت :

_ دهنتو ببند تا نبستمش ! …

شهرام پوزخندی زد و سرد گفت :

_ هیچ غلطی نمیتونه بکنی کوتوله ! …
تو برو به فکر قدت باش که ۱۶ سالته ولی تا شونه ی منو ویلیامم نمیرسی ! … .

و بعد هم با یه ضربه ی کوچیک ، انداختش اونوَر …
خنده ی ریزی کردم …
واقعا شهرام عشقه ! …
نگاهمو به ویلیام دوختم …
لبخند عمیقی زدم ، اما به پای ویلیام نمیرسه ! … .
سرمو انداختم پایین و با لبخند ، به زمین خیره شدم …
این حسی که به ویلیام داشتم چی بود؟! …
چرا اینقدر دوست داشتنی و عجیب بود؟! …

#بازگشت_به_زمان_حال

پوزخند تلخی زدم …
نفس عمیقی کشیدم و نگاهمو به آسمون آبی دوختم …
حالا فهمیدم اون احساس چی بود ! …
عشق …
حس رنج آور و در عین حال لذت بخش …
کجایی ویلیام من؟! …
کجایی مرد زندگیم ! …
کجایی پسر بدم؟! …
هومممم؟! …
نمیخوای تغییر کنی!؟ …
نمیخوای تغییر کنی به یه پسر خوب؟! …
تلخندی زدم ، ولی نه …
تو همین لقب بد بیشتر بهت میاد ، تا خوب ! … .
پسر بد ، دوستت دارم …
حتی اگه تهش بهَم نرسیم ، بازم عاشقانه می پرستمت …
هع ، عاشقانه ! … .