&& آوین &&

سرمو گذاشتم رو شونش و آروم چشمامو بستم …
بالاخره روزای سخت ما هم ته کشید …
دیگه نوبت خوش گذرونیامونه …
نوبت خوش امد گویی به شادیامون ! …
چشمامو وا کردم و نگاهمو به اطراف دوختم …
تو هواپیما بودیم …
همونطور که از پنجره به بیرون خیره شده بودم ، لب زدم :

+ ویلیام …

بوسه ای روی موهام کاشت و با اون صدای دختر کشش ، لب زد :

_ جانم …

نفسمو محکم بیرون فرستادم و گفتم :

+ حالا میخوای جوابشونو چی بدی؟! …

_ از چه لحاظ؟! …

زبونی رو لبای خشکم کشیدم و بعد از یکم فکر کردن ، گفتم :

+ از لحاظ اینکه بپرسن این چند وقت کجا بودم و چرا با تو برگشتم خونه ! …
از لحاظ اینکه کارن کجاست و سراغشو ازمون بگیرن ! …

دستشو دورم حلقه کرد و گفت :

_ راستشو میگیم …
حقیقتو بهشون میگیم ، آوین ! …

آب دهنمو به سختی قورت دادم و سکوت کردم …
اما … اما اگه خاله آلیس و عمو ایلیاد بفهمن کارن زندانه ، خیلی بد میشه ! …
نفسمو مضطرب بیرون فرستادم و دستمو دور بازوی مردونش حلقه کردم …

* * * *

مامان با گریه منو کشید تو بغلش و فشارم داد به خودش …
دستامو دورش حلقه کردم و حین ماساژ آروم پشتش ، لب زدم :

+ آروم باش مامانی …
ببین برگشتم ، گریه نکن دیگه ! …

با گریه گفت :

_ چرا رفتی مامان فدات شه؟! …
چرااااا؟! …
نمیگی من طاقت دوریت رو ندارم ! …

نفسمو آه مانند بیرون فرستادم …
بعد از چند لحظه ، آروم ولم کرد و عقب رفت …
با لبخند بهش زل زدم که دستامو گرفت تو دستای گرمش و نالید :

_ تو این چند ماه که نبودی ، هممون پیر شدیم ! …
من ، بابات … همگیمون ! … .

لبخند غمگینی زدم و گفتم :

+ خودتون وادارم کردین مامان ! …
اگه منو مجبور به ازدواج با کارن نمیکردین ، هیچکدوم از این اتفاقا نمیفتاد ! … .

بی حرف ؛ بهم زل زد که صدای ویلیام ، ما رو به خودمون آورد :

_ آوین درست میگه …
اما یه چیزی هست ، اونم اینکه …

مکثی کرد که کنار مامان ساکت ایستادم …
هر دومون ساکت بهش زل زده بودیم که خیره به چشمای مامان ، جدی لب زد :

_ من آوین رو دزدیدم …
با خودم بردمش پاریس ، این چند ماه …
پیش خودم بوده ! …

مامان بهت زده و با چشمایی درشت از شدت تعجب ، گفت :

_ چ‌ … چی؟! …

ویلیام ساکت سرشو انداخت پایین که مامان یه قدم به طرفش برداشت و با لکنت ، ادامه داد :

_ پس ، پس دلیل اینکه تو هم این مدت نبودی …
این بود ! …

نفسمو محکم بیرون فرستادم که مامان بینمون ایستاد و طلبکار و عصبی ، گفت :

_ هر دوتون با هم رفته بودین!؟ …
چرا آخهههه؟! …

زودی سرمو بالا گرفتم و نالیدم :

+ مامان ما …

ویلیام پرید بین حرفم و محکم ، گفت :

_ اگه اجازه بدین ، بریم تو خونه …
جلوی بقیه ی بزرگترا ، همه چیو توضیح بدیم ! …

مامان یکم ساکت ، نگاه عصبی و ناراحتشو بینمون رد و بدل کرد …
در اخر ، گفت :

_ باشه ، بریم تو خونه ولی همه چیو باید از اول واسم بگین … همه چییی ! …

ویلیام چشماشو به نشونه ی باشه ، باز و بسته کرد و چشمی گفت که مامان به سمت در خونه ، پا تند کرد …
نفسمو با استرس بیرون فرستادم …
ایشالله به خیر بگذره ! … .