مادر بزرگ خوب واسمون خواب دیده بود و فکر همه جاشم کرده بود که لباس خواب و داد دستم:
_یالا بپوشش،منم میرم شاهرخ و بفرستم اینجا!

و از اتاق زد بیرون.
دو دل بودم بین پوشیدن یا نپوشیدن لباس اما از جایی که این پیرزن پیش بینی نشدنی بود و ممکن بود همراه شاهرخ بیاد تو اتاق، لباس خواب و پوشیدم.

تو آینه نگاهی به خودم انداختم، با اینکه صورتم خالی از هر آرایشی بود اما بی رنگ و رو نبودم و چشمای گیرا و لب های درشتم مثل همیشه به قیافم جون بخشیده بودن!

موهای تیره مو آزادانه رها کردم و لباس و تو تنم دید زدم.
به طور وحشتناکی به تن و بدنم نشسته بود و البته همه چیمم ریخته بود بیرون و دلم نمیخواست شاهرخ تو این حال ببینتم که تصمیم گرفتم یه شالی چیزی بندازم رو خودم به نظرم بهترین کار بود و نهایتش اگه مادربزرگ همراهمش بود شال و مینداختم رو تخت!

خوشحال از فکری که به سرم زده بود خواستم یه شال از کمد بردارم که تو همون لحظه صدای دستگیره در اومد و فهمیدم وقت این کارا نیست و فقط تونستم سریع خودم و برسونم به تخت و بعدشم زیر پتو قایم شم!

در که باز شد شاهرخ به تنهایی تو چهار چوب در وایساد و با تعجب به منی که رو تخت دراز کشیده بودم و تا گردن زیر پتو بودم چشم دوخت و پرسید:
_امشب تو این خونه چه خبره؟!

و اومد تو و در و پشت سرش بست:
_اون از مامان بزرگ که اومده میگه بیا برو با زنت آشتی کن و من و فرستاده اینجا، اینم از تو که خوابیدی رو تخت و حرفی نمیزنی!

حرفش که تموم شد جواب دادم:
_فکر میکرد باهم قهریم که تو یه اتاق نخوابیدیم بخاطر همینم اومده دنبال تو!
با خنده سری تکون داد:
_از دست این مامان مهین!

بالا سرم وایساده بود که بین خنده هاش یهو جدی نگاهم کرد د پرسید:
_حالا تو چرا خوابیدی؟ نکنه چیزیت شده؟
به تته پته افتاده بودم و نمیدونستم چی باید بگم که انگار صبرش سر اومد و دست آورد سمتم و یهو پتو رو از روم برداشت:

_شایدم سرما…
با دیدن من تو لباس خواب مشکی رنگ که پخش بودم رو تخت انگار ادامه حرفش و یادش رفت که شوکه شده یه قدم عقب رفت و ناباورانه نگاهم کرد که با خجالت رو ازش گرفتم و خواستم دوباره خودم و با پتو بپوشونم که پشتش و کرد بهم و گفت…

پشتش و کرد بهم و گفت:
_این چه وضعشه؟
با صدای آروم و پر خجالتی جواب دادم:
_مجبور شدم

نیمرخ صورتش و به سمتم چرخوند:
_یه کمم به فکر من باش!
و با لبخند معنا داری راه افتاد تا از اتاق بره بیرون اما همینکه در و باز کرد، سریع چرخید سمتم و در و بست:

_خدایا من چیکار کنم از دست این پیرزن!
متعجب نگاهش کردم که ادامه داد:
_واسمون نگهبانم گذاشته!

با این حرفش هم خندم گرفت هم دهانم باز موند که گفتم:
_حالا باید چیکار کنیم؟

شونه ای بالا انداخت:
_ناچارم امشب و همینجا بخوابم!
و از جایی که هوا، هوای نسبتا زمستونی ای بود و خوابیدن بی پتو یه جورایی سخت بود اومد سمتم:
_میتونم اینجا بخوابم؟

دو دل بودم که قل خوردم و خودم و رسوندم به سمت چپ و انتهای تخت و گفتم:
_با حفظ حریم، بله!

و با چشم اشاره کردم که اونطرف تخت بخوابه!
با این اشاره بازیای من، نتونست نخنده و همینطور که میخندید دراز کشید رو تخت که گفتم:
_حالا بچرخ اونطرف، تا من برم لباسم و عوض کنم!

خندیدنش ادامه داشت که پشت کرد بهم:
_بهت میادا، حالا باز هرطور راحتی!
از رو تخت بلند شدم و رفتم سمت کمد تا لباس عوض کنم:
_میدونم، فقط میترسم به شما بد بگذره استاد!

پر رو پر رو جواب داد:
_دیگه یه شبه، منم تحمل میکنم!
شروع کردم به عوض کردن لباسا و تیشرت و شلوار راحتی پوشیدم:
_دیگه لازم نیست تحمل کنی!

و دست به سینه رو به روش وایسادم،
با دیدنم تو تیشرت و شلوار گشادی که تنم بود لب و لوچش آویزون شد:
_چقدر زیبا!

لبخند دلبرانه ای تحویلش دادم:
_من گونیم بپوشم بهم میاد!
و دوباره رو تخت دراز کشیدم و پتو رو کشیدم سمت خودم که شاهرخ رو باز موند و جدال بر سر پتو آغاز شد!

هرچی زور داشت زد و پتو رو دوباره کشید سمت خودش که نفس عمیقی کشیدم و کلافه گفتم:
_ببین اینجا اتاق منه، این پتوعم پتوی منه، پس تا ننداختمت بیرون…
صدای خنده هاش مانع از این شد که حرفم کامل شه:
_نه این کار و با من نکن ارباب!

چشمام داشت سنگین میشد و دیگه نای بیدار موندن نداشتم که جواب دادم:
_حالا فعلا بخواب!

و قبل از اینکه بخواد چیزی بگه بیهوش شدم و سر صبح با سر و صداهایی که میشنیدم چشم باز کردم.
شاهرخ تو اتاق بود و داشت صبحونه میخورد،
چشم های خوابالوم و بهش دوخته بودم که متوجه نگاهم شد و گفت:

_اینکه باهمم صبحونه بخوریم دستوریه که از بالا رسیده!
اول صبح بود و صدام گرفته بود که با صدای نه چندان خوشایندی گفتم:
_این ننه بزرگ شما هم دهن مارو صاف کرده!
و بیخیال خمیازه ای کشیدم که دیدم با چشمای گرد شده داره نگاهم میکنه:

_ننه بزرگ؟
چشمکی زدم:
_سخت نگیر الان که دیگه کسی اینجا نیست، یه منم و یه تو!
لحن حرف زدنم براش خنده دار بود که آروم خندید:

_نه به کمالات دیشب و نه به حرف زدن الان!
نشستم تو جام و گفتم:
_تو که همش مست بودی چیزیم یادت مونده مگه؟

لیوان آب پرتقالش و سر کشید و جواب داد:
_دو سه ساعتی داغ کرده بودم باقیش و خوب و هوشیار بودم!

دستام و به نشونه شکر بالا بردم:
_الحمدلله که فقط همون چند ساعت بود وگرنه معلوم نبود به جز رقصیدن با اون دختره چی کارا که نمیکردین!
با این حرفم اخماش رفت توهم:
_دختر؟ کدوم دختر؟
پوفی کشیدم:
_مربوط به قسمت ناهوشیاریتونه!

و از رو تخت بلند شدم تا آبی به دست و روم بزنم، صداش به گوشم میرسید:
_ولی من بازم هرچی فکر میکنم یادم نمیاد!
یه مشت آب پاشیدم تو صورتم:
_همینکه یادت میاد مهمونی ای در کار بوده جای شکرش باقیه!

شاهرخ که رفت بیرون یه صبحونه سرسری خوردم و یه دست لباس مرتب تنم کردم تا چرخی تو خونه بزنم.

در اتاق و باز کردم و بعد هم راه افتادم سمت طبقه پایین،
دلم میخواست یه سر برم تو آشپزخونه و بفهمم واسه ناهار قراره چی بزنم به بدن!
واسه همینم از پله ها که رفتم پایین و کسی از اعضای خانواده شاهرخ و تو سالن ندیدم چپیدم تو آشپزخونه بزرگ این خونه که انگار آشپزخونه قصر یه پادشاه بود!

با دیدن آشپزخونه که کمه کم 5برابر خونه ما بود و خدمتکارایی که تو آشپزخونه مشغول بودن مات موندم و فقط نگاه کردم که یکی از خدمتکارا اومد سمتم و با لبخند مهربونی سلامی بهم داد و با لهجه شمالی قشنگش ادامه داد:

_شما اینجا چیکار میکنید خانم؟چیزی شده؟
با شنیدن صداش و افتادن دو هزاریم که مثلا من خانم این خونه بودم و نباید مثل بز زل میزدم به عظمت این خونه، خودم و جمع و جور کردم و متقابلا لبخندی تحویلش دادم:

_نه عزیزم، فقط حوصلم سررفته دلم میخواد امروز و اینجا باشم و تو درست کردن ناهار به شماها کمک کنم!
با این حرفم که با صدای تقریبا رسایی هم بود، اونایی که فاصلشون باهام کم بود دست از کار کشیدن و با تعجب نگاهم کردن و خدمتکاری که روبه روم بود جواب داد‌:

_این چه حرفیه خانم؟ نکنه شما دستپخت مارو دوست ندارید؟
سری به نشونه رد حرفش تکون دادم:
_نه، من فقط میخوام امروزم و اینجا بگذرونم!
و قدم برداشتم تو آشپزخونه که صدای آشنا و البته رو مخی این روزای زندگیم و شنیدم:

_شما لازم نکرده اینجا بمونی واسه آشپزی، بیا باهم بریم استخر‌!
این صدای مادربزرگ پر ماجرای این خونه بود.

با قیافه زار چرخیدم سمتش:
_سلام، استخر چرا؟
ابرویی بالا انداخت:
_میخوام ریلکس کنیم!

قیافم لحظه به لحظه بیشتر از قبل گرفته میشد که ابرویی بالا انداخت:
_چیه نکنه دوست نداری با من بیای استخر؟
و منتظر نگاهم کرد که ناچارا لبخند زورکی ای زدم:
_خیلیم خوبه!

برق رضایت تو نگاهش درخشید:
_یه مایوی سوغاتی هم برات آوردم!
و به سبد لباسای تو دستش اشاره کرد…

از اینکه با یه پیرزن که تا چند روز پیش نمیشناختمش و حالا باهاش اومده بودم استخر، احساس خاصی داشتم!

و این احساس وقتی مادر بزرگ لباس مایوش و پوشید و دلبرانه روبه روم وایساد:
_پس چرا تو هنوز آماده نشدی؟

یه مایوی باز پوشیده بود و از هر قسمت بدنش یه تیکه عضله زده بود بیرون اما این پیرزن انقدر دلش جوون بود که با ناز و ادا قدم بر میداشت به سمت استخر!

متوجه نگاه من به شکم بزرگش که شد با لبخند گفت:
_آره من یه کمی شکم دارم، میخوام با آب درمانی آبش کنم اونوقت هم هیکل خودت میشم!

بدجوری خندم گرفته بود اما به روی خودم نیاوردم و گفتم:
_البته، شما خیلیم خوشتیپ و جذابی!
و رفتم تو رختکن لباس عوض کردم و برگشتم.

عینکش و زده بود و داشت شنا میکرد که همون لحظه ‘خاک بر سرت’ ی به خودم گفتم که به جز راه رفتن تو آب کاری بلد نبودم و بعد هم رفتم تو آب که اومد سمتم و عینکش و درآورد:
_شنا که بلدی؟

خیلی ضایع بازی بود که یه دختر فرنگی مثل من شنا بلد نباشه پس خیلی طبیعی و با طه لحن لوند طور جواب دادم:
_نه متاسفانه مادر بزرگ من…
با اخم نگاهم کرد و پرید وسط حرفم:
_میتونی مهین صدام کنی!

خندیدم:
_خلاصه بلد نیستم مهین جون!
با خنده کنارم وایساد:
_من حوصلم نمیگیره بهت یاد بدم اما به شاهرخ میگم که حتما بهت یاد بده و بعد باهم مسابقه میدیم!

با این حرفش فقط نگاهش کردم و چیزی نگفتم،
دیشب و به هر بدبختی بود پشت سر گذاشتم و حالا همینم مونده بود که شاهرخ بخواد بهم شنا یاد بده!

با دیدن سکوت من دوباره عینکش و زد و گفت:
_من شنا میکنم توهم نگاه کن بلکه یاد گرفتی، اگه هم یاد نگرفتی که هیچی!
و ازم فاصله گرفت که رفتم بالا و رو لبه استخر نشستم و پاهام و گذاشتم تو آب.

بی اختیار فکرم پرکشید سمت بابا و خونه خودمون، چند روز بود که ازش دور بودم و حسابی دلم واسش تنگ شده بود، باید تو همین روزا میرفتم و یه سر بهش میزدم و این دلتنگی و دوا درمون میکردم!
غرق همین افکار بودم و حتی نفهمیدم مادر شاهرخ کی اومده تو استخر و حالا با شنیدن صداش به خودم اومدم:
_تو چرا شنا نمیکنی؟

مهین خانم از تو آب جواب داد:
_اون بلد نیست، خودت بپر تو آب که دلم یه رقیب سر سخت میخواد!
و منتظر دخترش موند که ایشون هم البته من و مورد لطف و عنایت قرار دادن و با تیکه های درشتش حسابی حالم و گرفت:
_حتما اونجایی که بزرگ شدی استخری نبوده!
و مرموز نگاهم کرد و با لبخند منظور داری ادامه داد:
_شایدم خودت دوست نداشتی یاد بگیری!

زنیکه یه جوری با من لج بود که انگار به زور پسرش و از چنگش درآوردم و هربار که میدیدمش به نحوی حرف بارم میکرد و دوباره به زندگیش میرسید!
مطابق این روزا، لبخندی تحویلش دادم:
_خودم علاقه ای ندارم!

سری به نشونه تایید تکون داد و گفت:
_پاشو یه چرخ بزن ببینمت!
نگاهم رنگ تعجب گرفت و اون ادامه داد:
_میخوام ببینم شاهرخ تو، تو چی دیده که تن به ازدواج با دختر به اون معرکه ای نداد!
این حد از گستاخی و توهینش حسابی برام غیرقابل تحمل شده بود که سری تکون دادم و بلند شدم سرپا:
_مهین خانم من میرم خونه، بعدا میبینمتون!
و دوباره راه افتادم سمت رختکن که صدای مامانش و پشت سرم شنیدم:
_بازم به نتیجه ای نرسیدم که شاهرخ چرا اینو انتخاب کرده!
و مشغول بحث با مهین خانم شد که توجهی بهش نکردم و تند تند لباسام و عوض کردم تا فقط از اینجا بزنم بیرون…

کلافه رفتم تو اتاق.
زنیکه مغرور و از خود راضی یه طوری زد تو برجکم که پایین دوش نگرفتم و حالا بعد از یک ساعت خودخوری میخواستم حموم کنم.

وان و پر کردم و رفتم توش،
عطر یاس خوشبوی حموم حسابی حالم و جا آورده بود که صدای شاهرخ تو اتاق پیچید:
_کجایی دلبر؟ چی گفتی به مامانم مگه نگفتم تو حق نداری بهش حرفی بزنی تو این بازی!

از تو حموم صداش و میشنیدم که جواب دادم:
_من چیزی نگفتم!
انگار فهمید من تو حمومم که اومد پشت در حموم و گفت:

_اون که حسابی از دستت شاکیه!
با یادآوری مامانش چشمی تو کاسه چرخوندم و خیلی سعی کردم تا ادای مامانش و درنیارم و عادی حرف بزنم:
_به من میگه پاشو یه چرخی جلوم بزن ببینم چی داری که شاهرخ گرفتتت!

به خنده افتاده بود:
_خب حالا چرا ناراحتی؟ نکنه چیزی نداشتی!
این پررو بازیش باعث این شده بود که به خنده بیفتم و پررو تر از شاهرخ جواب بدم:

_نخیرم همه چیم داشتم اتفاقا، از رفتار مامان جنابعالی خوشم نیومد
همچنان میخندید اما قبل از اینکه بخواد حرفی بزنه صدای زنگ گوشیش بلند شد و جواب دادن به تماسش مانع از این شد که حرفمون ادامه پیدا کنه و حالا من حرف هاش و میشنیدم:

_سلام عزیزم، معذرت میخوام این چند روزه درگیر بودم نشد باهات تماس بگیرم..
و حرفای صمیمی و پر مهر و محبت دیگه ای که احساس حسودی زنونه ام و فعال میکرد و گوش تیز کرده بودم واسه شنیدن حرف هاش!

معلوم نبود کی پشت خط بود که اینطوری میگفت و میخندید و حسابی شارژ شده بود!
وقتی دیدم قطع نمیکنه و هرلحظه هم شدت خنده هاش بیشتر از قبل میشه رفتم زیر دوش و بعد هم حوله تن پوشم و تنم کردم و رفتم بیرون و با حالت لوسی پرسیدم:
_کیه؟

با تعجب نگاهم کرد و دوباره حرف هاش و از سر گرفت که پوزخندی بهش زدم:
_سلام برسون!
و نشستم جلو آینه و شروع کردم به خشک کردن موهام که پشت سرم وایساد و حرص درار جواب داد:
_چشم!