فرهاد خندید و حلقه خوشگل و ظریفی که گرفته بود و تو دستم انداخت. فرهاد حلقه تو دستم و بوسید و بلند شد. _ااا باز گریه ؟!     خندیدم و گفتم: _خیلی نامردی دقم دادی…

    مگر میشد! همان موهای بلند موّاج، همان صورت ظریف استخوانی، همان لبخند زیبای غم‌زده، حتی طوسی‌های شفافش هم همان بود…   -چطوره؟ خوشگله؟ خوشت اومد؟ خودم که عاااشقش شدم…   -آ…آره…خوشگله… خیلی خوشگله…   آیدا نمکی خندید، برای

  چند باری پلک زدم. خدا باز هم با خاتون شوخیش گرفته بود،انگار زجر دادنم لذت می‌برد. گاهی حوصله ش سر میرفت و سر منِ بیچاره آواز میشد. تنم منقبض شده بود،شبیه آدمایی که سکته کردن به وسیله ی توی

    خلاصه : این کتاب روایتگر ماجرایی است پیرامون خانواده ای سه نفره. محمدطاها بعد از مرگ پدرش مسئولیت سنگینی نسبت به خواهر و مادرش احساس می کند، او از آن دست جوان هایی است که پای اعتقادات مذهبی

            ستایش این پا و آن پا کرد و نزدیکشان شد:   – جا نمونی فراز، برو تا ترنجم دلش آروم بگیره دیگه!   فراز دست ترنج را گرفت و پشت دستش را بوسید.  

چپ چپی بهش میرم.. عجب رویی داشت! _آره توکه راست میگی.. اون ست ساعت مارک و که گرفتی کم مونده بود از شدت خوشحالی خودت و براش جرو واجر کنی و قربون صدقه اش بری.. بعد حالا جیز شد!؟ اخ

      بینی بالا کشیده و زمزمه کرد. – من نمی‌خوام دیگه رابطه داشته باشیم. امروز کلی حرف بارم کردی، از ظهر که دیدمت، داری درمورد بد بودن پوشش من میگی! قباد چرا اینارو قبلاً نمی‌دیدی؟     درکمالِ

          حسن لنگ لنگان به همراه بقیه رفتن سر کارهاشون و وقتی دور و برمون خلوت شد همون طورکه یقه ش رو گرفته بودم به طرف اتاق نگهبانی بردمش: -اخ …اخ‌…یواشتر… مگه دزد گرفتی نامسلمون  

      فقط می‌توانستم به خودم دلداری بدهم که دیگر قرار نیست چنین اتفاقی بی‌افتد.   ای کاش، ای کاش نمی‌افتاد و هر درد و سختی که بود را کنار هم می‌گذراندیم. دوری و جدایی تنها چیزی بود که

  پروانه هنوز هم به شدت قبل نگران رها بود … اما نتونست لبخندش رو مهار کنه .   – خب … پس باید چیکار کنم ؟!   اینبار آوش دست پروانه رو گرفت … سفت و با اطمینان .

    امید بازرگان هم از این دوری انگار بدش نمی آمد. به هر حال با وجود احساساتش نسبت به من عجیب نبود که از نیما بدش بیاید. *** آن روز را هیچگاه از یاد نمی برم… نزدیک عید بود

    *خیالَت       -اینبارم بهم بخوره، رگم‌و می‌زنم…   غمگین نگاه کرد، با بغض…به دخترکی که زیر پایش مشغول پر کردن جام عسل بود.   -به خدا ساچی…رگم‌و می‌زنم…خلاص…   بیست سالش بود و حرف از مرگ