وحشت زده دست دور شکمم پیچ دادم. لب‌های ترک خورده‌ام دیگر تاب تکان نداشتند و وحشت داشت تمام جانم را می‌بلعید.

من از این جایی که گیر کرده بودم به شدت می‌ترسیدم. زن جلو آمد و شانه‌ام را گرفت. لبخندی به من زد و بعد انگشتانش را روی گونه‌ام بالا کشید.

– می‌دونی تاوان چیو قراره پس بدی؟

سرم را به دو طرف تکان دادم. آرام دستش را برداشت.

– بهتر…این جوری حالش بیشتره.

نگاهی به مرد کرد و گفت:

– بیارش.

مرد از پشت جفت دست‌هایم را گرفت و به جلو هلم داد. کم کم بغض گلویم را گرفت، نگاهم را روی دیوار چرخاندم،. تابلوهایی از پوست حیوانات…

مشعل های سیاه و نیزه‌ی آویخته شده! ترسم این بود که نکند گیر یک قبیله افتاده باشم…

از آن ها که لباس‌های سنگی بر تن می‌کردند و دور آتش می‌رقصیدند.

– راه برو.

فشار دست مرد دور مچم چنان دردناک بود که ناله‌ام را به هوا برد، اخی گفتم و به قدم‌هایم سرعت بخشیدم.

از پشت به زن نگاه کردم تا شاید نمادی پیدا کنم. هر خاندان نماد مخصوصی داشت. نماد خاندان پدرم ماه بود و نماد کی‌خسرو شیر!

از نگاه کردن به پشت زن نتیجه‌ای نگرفتم.

– من گیر چه خاندان یا قبیله افتادم؟

مرد کمی تنش را به من نزدیک کرد و سرش را جلو آورد جوری که پس سرم به شانه‌اش چسبید.

– جایی که قراره بدترین هارو تجربه کنی پرنسس. هرکی میاد این‌جا یعنی به اخر خط رسیده و من خیلی مشتاقم به ته خط رسیدن یک ملکه‌ی حامله رو ببینم‌.

از تاریکی درون صدایش پاهایم لرزید که زن با عصایش محکم بر زمین کوبید‌.

– ته دلش رو خالی نکن پسر. نکنه می‌خوای فکر کنه ما قاتلیم؟

فکر؟ من مطمئن بودم که این دوآدم جزو بدتریت ها هستند چون محال است خاندان با اسم و نسبی با ملکه‌ی خسرو بد رفتاری کند.

رفتارشان با من، آن نفرت آمیخته درون چشم زن نشان این بود که با آدم‌های خوبی طرف نیستم و باید حواس جمع باشم ولی در این لحظه خیلی سخت بود.

در این لحظه که تمام تنم می‌لرزید و دردی درون شکمم حس می‌کردم. مچ دست‌هایم از شدت فشار مرد پر درد بودند و به زور قدم برمی‌داشتم.

من حالم خوب نبود و این‌ها با صلابت راه می‌رفتند و من فقط دلم یک سقوط می‌خواست.

ته دلم فکر و خیالی چرخ می‌خورد که چه اتفاقی دقیقا افتاد؟ من ملوک را کشتم یا نه؟

من…

من آن چاقو را انداختم و بعد چیزی به سرم خورد.

من…

نمی‌دانم و همین نمی‌دانم فشار زیادی داشت.

– بهم بگید این‌جا کج…

حرفم تمام نشده تمام تنم به دیوار کوبیده شد، فکم از شدت ضربه تیر کشید و آخم درون دیوار خفه شد.

فشار تنی را از پشت به خودم حس کردم و بعد صدای زمختی که درون گوشم طنین انداخت.

– مگه نشنیدی چی گفتم؟ اینجا ته خطه…جایی که می‌میری!

قفسه‌ی سینه‌ام با درد بالا پایین شد و دستی که حائل شکمم کرده بودم فکر کنم شکست.

از پشت تنم کشیده شد و دوباره راه افتادم، حتی سوال پرسیدن هم در این‌جا جرم بود.

از آن راهروی سنگی که عبور کردیم جلویمان چندین پله بود و بعد از آن‌ها یک در چوبی خراب شده با دسته‌ی آهنی بزرگ…

– مواظب باش مامان کوچولو پاش سر نخوره.

مرد خطاب به زن چشمی گفت و بر خلاف گفته‌اش با وحشی ترین روش ممکن هلم داد.

با کمک دیوار تنم را کنترل کردم و نفس خشمگینی کشیدم. آن روی عصبی‌ام به شدت دوست داشت بالا بیاید ولی ترسم بر او غالب بود. از پله‌ها بالا رفتیم و حسی می‌گفت که پشت این در سرنوشت خوبی نداشتم.

پشت در که ایستادیم زن به سمتم برگشت. لبخند روی لبش بدجور روی مغزم بود و دوست‌ داشتم لب و دهانش را با ناخن‌هایم جر دهم.

با دیدن اخم‌هایم خندید و ضربه‌ای به شانه‌ام زد.

– اوه اوه، ملکه وحشی شده؟

دست‌هایش را زیر شکمم گذاشت و با چنان نگاه شیطانی به آن نگاه کرد که عقب رفتم و اصلا برخورد تنم با مرد وحشی برایم مهم نبود.

– می‌ترسی از دستش بدی؟

نگران نباش عزیزم توی این قصر قراره چیزهای زیادی از دست بدی.

– من…نمی‌دونم چه خبره…

زن نفس عمیقی کشید و دست‌هایش را در هم گره زد، از بالا نگاهم کرد جوری که حس کنم چیز یا شخص خاصی نیستم.

– حقیقتش من هم نمی‌دونم. با دیدنت یکم دلم سوخت، من رو یاد خودم می‌ندازی. شجاع…زیبا و احمق!

لب‌هایم را به هم فشردم که ادامه داد:

– یک خاتون احمق با کلی غرور و امید که قراره سرنوشت بدجور اون رو خورد کنه.

بغض کردم، کاش کسی بیدارم می‌کرد، کاش تمام این‌ها یک خواب لعنتی باشد.

– تو قراره تمام امید و زندگیت رو از دست بدی و اگه مثل من زرنگ باشی یک روزی مثل من قدرتمند خواهی شد.

چنگی به یقه‌ی لباسم زدم، حس خفگی می‌کردم.

چرخی خورد و دامن لباسش را مرتب کرد، در آخر در را باز کرد ولی قامت تپلش نمی‌گذاشت چیزی ببینم، قبل این که کنار برود گفت:

– که البته تا حالا کسی نتونسته مثل من باشه و توهم نخواهی تونست.

جلو رفت که مرد دوباره هلم داد و من با دیدن چیزی که مقابلم است دهانم باز ماند و چنان وحشت‌زده شدم که زانوهایم خم شد و اگر مرد دست دور کمرم نمی‌انداخت زمین می‌خوردم.

– به جهنم خوش اومدی عروسک!

مرد دوباره هلم داد که زمین خوردم وزانوهایم درد گرفت ولی درد دیدن صحنه‌ی مقابلم بدتر بود.