– نمیخوای بپرسی در مورد چی با هم حرف زدیم ؟!

– اصلاً برام مهم نیست ، مامان ! اگه فکر کردی من با اون شارلاتانِ بی همه چیز پای میز مذاکره میرم …

خورشید بی تاب و عصبی وسط حرفش دوید :

– آوش !

آوش سکوت کرد . دست هاشو توی جیب های شلوارش فرو برد و باز رفت و پشت پنجره ایستاد .

نمیخواست به صورت مادرش نگاه کنه … تابِ خیره شدن توی چشم هاشو نداشت . این واقعیت که همه ی عمر به مادرش اعتماد داشت و حالا دیگه هیچ اعتمادی براش قائل نبود ، آزارش می داد .

خورشید گفت :

– فرخ به خاطر رفتارش با آهو پشیمونه … اون می خواد زنش برگرده به خونه اش ! از تو هم گله هایی داشت …

یک مکث کوتاه کرد و در انتظار واکنشی از سوی آوش … و چون با سکوت محضش مواجه شد ، ناچار ادامه داد :

– می گفت تو باهاش خیلی سرد و رسمی برخورد می کنی … تحقیرش می کنی ! از وقتی برگشتی هیچوقت باهاش در مورد هیچ مساله ی مهمی مشورت نکردی ! از اینکه هیچ کار و مسئولیتی توی خانواده بهش ندادی ، ناراضی بود !

پوزخندی که روی لبهای آوش شکل گرفته بود ، کم کم تبدیل به خنده ای آشکار شد .

– باهاش مشورت کنم ؟ بهش مسئولیت بدم ؟! … مامان ، من همیشه تو رو زن باهوش و با درایتی می دونستم ، ولی حالا متاسفم که …

خورشید خشمگین وسط حرفش پرید :

– از اون دهاتی ها و رعیت زاده هایی که دور و بر خودت جمع کردی ، قابل اعتماد تره !

آوش گفت :

– تو بلد نیستی با اون آدمِ شارلاتان چطور رفتار کنی … آهو هم بلد نیست ! ولی من بلدم … آدمش می کنم !

خورشید حرص زده نفس بلندی کشید … باز خواست چیزی بگه … آوش مهلت نداد .

دستش رو به نشانه ی سکوت توی هوا تکون داد :

– بسه مامان ، دیگه در موردش حرف نزن … اوقات منو تلخ نکن !

– من نمی خوام تو رو عصبی کنم . ولی وقتی می بینم دور و برت یک مشت آدم بی خاصیتِ دهاتی جمع کردی و به شوهر خواهرت اعتنایی نمی کنی … نمی تونم دست روی دست بذارم و هیچ کاری نکنم !

آوش دندوناشو با خشمی سرد روی هم فشرد و با چشم هایی باریک شده ، توی صورت مادرش دقیق شد :

– مامان … تو واقعاً میخوای کاری برای من انجام بدی ؟ میخوای به من کمک کنی ؟!

– معلومه که می خوام !

نیشخندی آمیخته به تلخی زد و ادامه داد :

– هر چند … تو دیگه خیلی دور و برت شلوغ شده ! بعید می دونم به کمک من احتیاج داشته باشی !

آوش نفس عمیقی کشید … برقی سرد و نامقدس توی سیاهی چشم هاش سوسو می زد .

– احتیاج دارم ! در واقع … تو تنها کسی هستی که  می تونم این کارو بهش بسپرم !

خورشید چیزی نگفت … در لحنِ آروم آوش چیزی بود که عصب های تنش رو مثل سیم های ویولون می کشید و به صدا در می آورد !

آوش شروع به حرف زدن کرد … و هم زمان با قدم هایی آروم به مادرش نزدیک و نزدیک تر شد .

– می دونی ، من برای انجام یک کار خیلی مهم قراره فردا عصر به تهران برم … و ممکنه چند روز  درگیر باشم ! … و می خوام توی مدتی که نیستم .. مراقب پروانه باشی !

اینبار به چشم های مادرش خیره موند … خیره موند تا اثرِ ضربه ای که بهش زده بود رو ببینه ! … و دید که نفس مادرش برای چند ثانیه حبس شد !

ادامه داد :

– اون دختر و بچه ی توی شکمش برای من خیلی مهمه مامان … خیلی مهم تر از چیزی که فکرش رو بکنی ! آدمهای زیادی هستند که میخوان به خانواده ی ما ضربه بزنن و شاید … شاید بخوان از این طریق وارد بشن !

حالا کاملاً به مادرش رسیده بود … لحظه ای مکث کرد و بعد مقابل پاهای مادرش زانو زد … . نه مثل یک پسربچه ی محتاج به نوازش های مادر … که دیگه اون پسربچه نبود ! … بلکه باز هم از موضع بالا … با تسلط کامل ! … دستش نشست روی گونه ی مادرش … .

– می ترسم اتفاقی برای اون بیفته … و من ناچار بشم مقصرش رو به چهار میخ بکشم ! نمی خوام هنوز چند ماه از برگشتنم به ایران نگذشته ، دست به خشونت بزنم ! پس تو به من کمک می کنی ، مامان ؟ … مسئولیت پروانه رو قبول می کنی ؟!

صورتش کاملاً نزدیک مادرش … اینقدر نزدیک که می تونست انعکاس تصویر خودش رو در مردمک های اون ببینه !

پوستِ مادرش سرد شده بود زیر انگشتانش … شروع کرد به نوازش کردنِ موهای کنار شقیقه ی اون .

خورشید مدت طولانی سکوت کرد … به نظر شوکه تر از چیزی بود که بتونه پاسخ درست و عاقلانه ای بده !

سر انجام وقتی تونست سکوتش رو بشکنه ، سوال بی ربطی پرسید :

– برای چه کاری … میخوای بری تهران ؟!

چشم های آوش برقی زد !

چشم های آوش برقی زد :

– سوال خوبی پرسیدی ، مامان ! دلیل سفر من کاملاً محرمانه است و تا الان به هیچ کسی نگفتم . ولی حالا می خوام به تو … فقط تو بگم !

مکثی کوتاه …

سرش رو باز جلوتر برد و دهانش رو به گوش مادرش نزدیک کرد … و با لحن عجیبی ادامه داد :

– دارم می رم … دیدن هاله ! می خوام مدارک پزشکیشو بگیرم ! میخوام تحقیق کنم … بدونم دلیل سقط جنین های پشت سر همشو ! میخوام بدونم این سقط ها دلیل علمی داشته یا نه !

خورشید نفسی کشید … رنگ رخش داشت به زردیِ بیمارگونه ای می گرایید . آوش دهانش رو از گوش مادرش فاصله داد و با لبخندی شرر بار … باز گفت :

– به نظرت … سه سقط پشت سر هم کمی عجیب نیست ؟! … برای من حالا بیشتر از پیدا کردن قاتل سیا ، پیدا کردن قاتل بچه هاش مهم شده !

خورشید چیزی نگفت … کاملاً کیش و مات شده به نظر می رسید ! آوش نگاه کرد به صورت اون … و راضی از اثر مستقیم کلماتش … گونه ی سردش رو بوسید و روی پاهاش ایستاد .

– داستانِ مسافرتم به تهران ، بین خودمون بمونه ، مامان ! شب بخیر !

کتش رو از روی دسته ی صندلی برداشت و اتاق رو ترک کرد .

به محض بسته شدن در … خورشید مثل تیرِ رها شده از چله ی کمان ، از جا پرید . بی نفس و وحشت زده … خودش رو به میز توالت رسوند و دست های لرزانش رو فرو برد توی شکم کشوها … و گشت … و گشت … و بسته ی کوچکِ گردی که از پیرمردِ دعانویس خریده بود ، پیدا نکرد !

– اوه !

قفسه ی سینه اش سوخت !

بسته ی گرد رو پیدا نکرد ! لابد آوش گشته و اونو پیدا کرده بود و لابد …

بیشتر از اون نمی تونست تعادلش رو حفظ کنه . بدنش رو رها کرد روی صندلی … خیره شد به صورت زرد و ترسیده اش در آینه !

***