دو روز بعد…

☆اریک☆

+نیکلاس برو افرادو آماده کن

سیگارشو تو حا سیگاری خاموش کرد و نگاشو از پنجره گرفت ، رفت بیرون و بعد ده دیقه زنگ زد که برم پایین …

دستگاه پلی گراف رو اماده کردن و یکی یکی از همه شون تست گرفتم …
کار خسته کننده ای بود!

+هوففف بگو ببینم ، با گروه شاهین همکاری میکنی؟!

ــ نه قربان!

+با اسکات یا آرژان یا برایان؟!

ــ نه قربان

+خود شاهین؟!

ــ نه قربان

+با گروه دیگه ای همکاری داری؟!

ــ نه ق…

خواست بقیه حرفشو بزنه که گفتم

+کافیه ، برو

اطاعت کرد و نفر بعدی نشست رو صندلی
همونطور که سیگارمو دود میکردم پرسیدم

+با اسکات ، برایان یا آرژان همکاری میکنی؟!

ــ نه

+با شاهین؟!

آب دهنشو قورت داد و با ترس و دلهره گفت

ــ نه…

به نیکلاس که نگا کردم پوزخندی زد و سری تکون داد

سیگارمو گرفتم بین انگشت اشاره و شصتم و رفتم نزدیک همون پسره که اسمش الکساندر بود …

نگاهی به سیگار تو دستم و بعد صورت دختر کشش انداختم و دستمو بردم نزدیک تر …
همونطور که سیگارمو رو صورتش خاموش میکردم و اون عذاب میکشید اسلحمو برداشتم و گذاشتم رو مخش
با یه گوله خلاص..!
رفت جهنم …

+تن لشو جمع کنین … .

همه رو امتخان کردم و فقد یه خیانتکار بینمون بود .که کشتمش …

تو اتاق کارم نشسته بودم که کارولین با روپوش پزشکیش اومد تو …

نفس زنون و بریده برید گفت

ــ اریک.. ی..یکی از
یکی از بیمارای تیمارستان حالش بد شده ، میگه .. میگه میخواد با من حرف بزنه …
زود باش منو برسون ، حالم خوب نیست… .
نمیتونم رانندگی کنم …
فک کنم خمون پسریو میگفت که چندین سال بد با کسی حرف نزده بود …
خودمم خیلی مشتاق بودم ببینم چرا آوردنش اینجا و جریانش چیه …

کتمو برداشتم و فوری رفتم پایین … .

☆کارولین☆

نشسته بودم رو به روش و اشک ریختنشو نگا میکردم …
نفس عمیقی کشیدم و بلخره لب باز کردم …

+رایا ، عزیزم …
نمیخوای چیزی بگی؟!
پرستارا گفتن میخوای باهام حرف بزنی …

سرشو بلند کرد و با چشمای سرخش بهم زل زد …
چقد معصوم بود این پسر …

پسری که از وختی 22 سالش بود آورده بودنش اینجا تا حالا که 27 سالشه …

میخواست چیزی بگه اما صدایی از بین لباش خارج نمیشد …
کسی که 5 سال حرف نزده …
چه انتظاریه که بخواد یه دفه به حرف زن بیوفته اونم بدون مِن و مِن؟!
یه لیوان آب براش ریختم و دادم دستش …
انگار گلوش نرم شده بود …

ــ خ..خیلی .این .. ح.حرفا رو دل..دلم سنگینی میکنه …

+میتونی به من اعتماد کنی ، من حرفاتو باور میکنم
بهت قول میدم رایا …

قطره اشکی از چشمای خاکستری رنگش رو گونش فرود اومد …

ــ اون روز ، سر قرار خیلی منتظر موندم …
نشسته بودم تو پارک و انتظار اومدنشو میکشیدم …
از ساعت 4 اونجا بودم تا 5 و 10 دیقه
ولی .. ولی خبری ازش نشد …
خوب یادمه ، روز ولنتاین بود …

خنده عصبی کرد و اشکاش به سرعت پایین میومدن …

ــ دیر شد .. خیلی دیر …
قرار ما ساعت 4 و 10 دیقه بود
خواستم برم که از پشت صداشو شنیدم …
برگشتم سمتش و با اخم نگاش کردم ، هنوز نرسیده بود بهم …
پا تند کردم سمت ماشینم که اون طرف خیابون بود ، تا اومدم دستگیره رو باز کنم …

لیوانی که تو دستش بود و انداخت و زمین و شکست …
همه پرستارا جمع شدن پشت در

ــ خانوم دکتر ، خانوم دکتر …

با بغضی که تو صدام بود داد زدم

+برین از اینجاااا

ــ صدای بلند ترمز یه ماشین اومد و نگام دوخته شد به خط ترمزی که کف خیابون کشیده شده بود و رد خون …
دویدم طرفش و مات و مبهوت خیره بهش وایستادم …
تو دستش یه جعبه بود …
نگام که به ساعتش برخورد کرد …
دیدم .. دیدم ساعت 4 و 10 دیقس …
ساعت راننده ماشینو هم که نگاه کردم همون ساعت بود …

خنده عصبی کرد و با دستاش اشکاشو پس زد

ــ ساعتم ، یه ساعت جلو بود …